H επονείδιστη στάση σύσσωμης της παρούσης κυβερνήσεως, η οποία τόλμησε ανίερα να αρθρώσει τη φράση «θυσία», δια τους καταφώρως αδίκως δολοφονηθέντες εις τα Τέμπη, αλλά και η επίτασης της επιλήψιμου και ανοσίας επικοινωνιακής πολιτικής δημαγωγικού λαϊκισμού, της μείζονος αντιπολιτεύσεως, αποδεικνύει πανηγυρικά το έλλειμμα επαφής του σύμπαντος κοινοβουλευτικού κατεστημένου με την κοινή γνώμη.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
[Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω]
Η Εθνική τοιαύτη τραγωδία, διάδοχος καταστάσεως της εκθέσεως τών εξίσου αδίκως δολοφονηθέντων συμπολιτών μας εις το Μάτι το 2018, αποδεικνύει το μέγεθος της απανθρωπιάς, η οποία διέπει άπαντα τα πολιτικά κόμματα, καθότι ερμηνεύουν επ’ εσχάτων την ανθρώπινη ζωή συνανθρώπων μας, πολλώ δε μάλλον και νέων ανθρώπων, ως μία παράπλευρη απώλεια, επίτοκο μίας κυοφορηθησόμενης αλλαγής ως προς το πολιτικό σύστημα.
Η υπερεκχειλίζουσα υποκρισία, εν συνδυασμώ με την έννοια της παράπλευρης απώλειας, ότι η Πολιτεία δήθεν δρα επί τω τέλει να επανιδρύσει το κράτος, εξυπηρετώντας απατηλώς και αδιαλείπτως το δημόσιο συμφέρον, ως εκ τούτου και κάποια παρεμπίπτουσα απώλεια, δικαιολογείται συγγνωστά εκ της κεκτημένης ταχύτητας του κράτους να διασφαλίσει την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία των συγκοινωνιών.
Η ύβρις αυτή, νομοτελειακά θα επιφέρει τη νέμεσις και κατ’ ακολουθίαν, η άτις την τήσιν (=η τύφλωση φέρνει την τιμωρία), διότι ο λαός δε θα ανεχθεί εφεξής συναφή εμπαιγμό δια την ανθρώπινη ζωή, και δη κατ’ επανάληψιν, δοθέντος ότι οι εν τοις πράγμασι πρωτουργοί των εγκληματικών αμελειών φέρει η Πολιτεία, η οποία παραλείπει ανεπαίσχυντα να συντηρήσει τακτικά, ή να ελέγξει τυχόν πλημμέλειες του συστήματος, καίτοι επί καθημερινής βάσεως μετακινείται μεγάλο μέρος του Ελληνικού Πληθυσμό ανά την Επικράτεια.
Η ηθική εάλω, καθώς και παν ψήγμα εθνικής συνειδήσεως, καθότι άπαντα έχουν στυγνά αντικατασταθεί εκ της πρωτοκαθεδρίας των ατομικών τους συμφερόντων, αντιμετωπίζοντας το λαό ως μία άνευρη υδαρή διανοητικά λοβοτομημένη και πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, αναγκαία απλώς μεταβλητή ή ενίοτε σταθερά, προκειμένου να αποτελέσουν μία ισχυρά δεξαμενή ψήφων.
Η νοοτροπία τοίνυν αυτή, αποδεικνύεται – δια των διαδοχικών δηλώσεων των στελεχών ιδίως της Ν.Δ. – δια των οποίων αποδεικνύεται η υπερφίαλη αλαζονεία, ότι όλα έβησαν ομαλώς υπό της παρούσης κυβερνήσεως καθότι έλαβαν καμένη γη, εκ της προηγουμένης κυβερνήσεως, άνευ ετέρου τινός αλλά και από τις ανεκδιήγητες δηλώσεις ανάλγητων στελεχών, ότι «βαρεθήκαμε να λέμε συγγνώμη» προς τους συγγενείς των θυμάτων.
Δια των ως άνω συνάγεται ευχερώς, ότι το ενδιαφέρον των υπαρχόντων κοινοβουλευτικών κομμάτων συνίσταται αποκλειστικά και μόνο δια τη φαλκίδευση των ψήφων προς μία ή έτερη κατεύθυνση, άνευ καμίας ουσιαστικής διαθέσεως να μεταμεληθούν ή να συνεισφέρουν προς την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος.
Απορίας άξιον είναι, ότι ο λαός δέον όπως αφυπνισθεί προκειμένου να ανακόψει τα σχέδια απάντων των υφισταμένων κομμάτων, τα οποία αμιλλώνται (=ανταγωνίζονται) και διαγκωνίζονται, με κράτιστο γνώμονα τη νομή της εξουσίας και τη συνεπαγόμενη ποταπή εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.
Η επικείμενη και υπόρρητη (=υπονοούμενη) προς στιγμή πολιτική «ατζέντα» συνίσταται ανυπερθέτως, αφενός προς την προαγωγή ενός καινοφανούς και νεοπαγούς τύπου οικονομικού κραχ και εξ ετέρου τη θέσπιση μίας πρόσθετης εσχάτως προδοτικής και επώδυνης ανθελληνικής συμφωνίας, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία έθεσε τις προϋποθέσεις δια την εγκαθίδρυση του αφελληνισμού, δια την εγκατάσταση εθνομηδενιστικών κερκοπορτών, όπως εν προκειμένω, η άρτι προσφάτως αναγνώριση κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας εν τη Πατρίδι μας υπέρ των φιλοσκοπιανών.
Ως εκ τούτου, η επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση καλπάζει ραγδαίως και ιλιγγιωδώς δια των τριών της πυλώνων, αφενός τον πολιτισμικό αφελληνισμό και την προϊούσα πτωχοποίηση, και εξ ετέρου την επιμελώς μεθοδευμένη αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού δια των επιδοτούμενων επήλυδων.
Είμεθα εις μία κρίσιμον καμπή της Ιστορίας, όπου εάν δεν αντισταθούμε σφόδρα προκειμένου να διαφυλάξουμε τα πρωτοτόκιά μας, είμεθα ευεπίφοροι όπως καταστούμε εκόντες άκοντες, παρανάλωμα υπό του ολετήρα της συνθλιπτικής πραγματικότητας της προελαυνούσης Νέα Τάξης Πραγμάτων.
Συνελόντι ειπείν, ιδιότυπη και σιδηρά δικτατορία της εγκαθιδρυθησόμενης Νέας Τάξης πραγμάτων δια των αισχρών και χυδαίων μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία αντί τριάκοντα αργυρίων προπαγανδίζουν ασύστολα με τους τελούντες εν διατεταγμένη υπηρεσία εγκάθετους «δημοσιογράφους» τα οποία ανυπερθέτως δρουν ως κύμβαλα αλαλάζοντα, δηλονότι ως ακροβολισμένα έμμισθα φερέφωνα του εριζωμένου κατεστημένου και σηψαιμικού συστήματος, επιχειρούν να αποσείσουν τις ευθύνες των πολιτικών, οι οποίοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο δια την επικοινωνιακή εκμετάλλευση της καταστάσεως.