Εγκληματίες λόγου και σκέψεως

Είναι πρόδηλο, ότι η Δημοκρατία εν Ελλάδι πνέει τα λοίσθια, το αυτό δε συμβαίνει και με την ιταμή λογοκρισία, η οποία έχει επιβληθεί σιωπηρώς, πλην όμως εμφανώς και εκ του αποτελέσματος εκ των ποινικών διώξεων, οι οποίες ασκούνται κατά της ελευθέρας εκφράσεως και διαδόσεων ιδεών, τούτο δε αποδεικνύει πανηγυρικώς και πετριτράνως, ότι η Ελλάς ομοιάζει περισσότερο με οιονεί αποικία, δρώσα ως ωσεί προτεκτοράτο των Μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες εντέλλονται την κηδεμονία της εκ των εντεταλμένων επιτρόπων, κρατούντων, οι οποίοι συνυπάρχουν με τη θεσμική ελίτ (…).

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

Οι άνωθεν εντολές πλήρους κηδεμονίας της εθνικής ιδιοσυστασίας εκ των αντί-εθνικών δεσμευτικών αποφάσεων της Ε.Ε. αλλά και οι αφανείς κατευθυντήριες γραμμές των διεθνών διευθυντηρίων, επιβάλλουν μία σιωπηρά μονοκρατορία, περιαπτόμενου του ψευδεπίγραφου μανδύα της φενακισμένης δημοκρατίας, η οποία υφίσταται μόνο εικονικά και προβάλλεται λυσιτελώς δια της φαιάς προπαγάνδας των μέσων μαζικής εξαπατήσεως, ίνα χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη καταπείθοντας την, ότι οι μόνες ρεαλιστικώς εφικτές ιδεολογικές δυνάμεις καθίστανται οι υφιστάμενες, του κοινοβουλευτισμού, εξοστρακίζοντας εξ αντιδιαστολής οιαδήποτε αντίθετη άποψη ως άξονα του κακού.

Ούτως δημιουργείται μία ψευδή συνείδηση προς το συλλογικό υποσυνείδητο, δια του οποίου δαιμονοποείται η ετέρα άποψη με την πρόσαψη του στίγματος ότι απειλεί την κοινωνική συνοχή, είναι δήθεν φασιστική, αντιδημοκρατική και ούτω καθ’ εξής, πρόκειται δηλαδή για αισχρά μέλαινα προπαγάνδα των μηχανισμών του οιονεί σιδηρούν παραπετάσματος, το οποίο επιχειρεί να καθυποτάξει τη μάζα ούτως ώστε να θωρακίσει τα κεκτημένα συμφέροντά της, έναντι οιουδήποτε σπεύδει να αμφισβητήσει και να κλυδωνίσει το status quo της ενδημούσης τάξης πραγμάτων.

Ως εκ τούτου, δημιουργείται η αληθής πραγματικότητα των αντί-εθνικών συμφερόντων, ολοκληρωτικού τύπου και ψευδεπίπλαστα δημοκρατική μέσω του παραμορφωτικού φακού των Μ.Μ.Ε., ούτως ώστε να ποδηγετήσουν και να συσκοτίσουν την κοινή γνώμη περί του τι συμβαίνει εις τον τόπο μας.

Τούτων δοθέντων, το δήθεν δημοκρατικό μας πολίτευμα, ή μάλλον το κατ’ ευφημισμόν, έχει εγκαθιδρύσει ένα ιδεολογικό απαρτχάιντ, μη ανεχόμενο οιαδήποτε κριτική η οποία συγκρούεται ευθέως και αποκαλύπτει απεριφράστως τα συμφέροντα του ριζωμένου κατεστημένου, το οποίο αγωνιά εν ουδεμία περιπτώσει, να μην καταστεί γνωστό προς τη μάζα του πεπλανημένου λαού.

Κατά συνέπεια, δέον όπως το κατεστημένο να εφεύρει συνεργεία των μυστικών υπηρεσιών μηχανισμούς κοινωνικής διχοστασίας, επιστρατεύοντας ρητορική μίσους και μισαλλοδοξίας, με αμιγώς ρατσιστικά κίνητρα προς τους πολίτες, οι οποίες κατ’ επίκληση υποτίθεται της δημοκρατίας, υπολαμβάνουν ότι έχουν το δικαίωμα να εκφέρουν ευθέως και να διατυπώσουν τη γνώμη τους, στιγματίζοντας τα κακώς κείμενα και εν γένει τη διαπλοκή συμφερόντων του υφιστάμενου κατεστημένου.

Πλην όμως το τελευταίο (νοουμένου του κατεστημένου) εσχάτως επιτίθεται προς αυτούς, ποινικοποιώντας το φρόνημά τους και χαρακτηρίζοντας ως σύγχρονοι πάλαι ποτέ Ιεροεξεταστές, ως εγκληματίες σκέψεως, με αποτέλεσμα να τους στοχοποιούν, να τους εκφοβίζουν, κατασυκοφαντώντας τους και διαπομπεύοντας τους δημοσίως.

Ως εκ τούτου, εν προκειμένω, ομιλούμε για μία ιδιότυπη δικτατορία, υπό τις ερπύστριες της οποίας ο ελεύθερος λόγος δολοφονείται εν ακαρεί χρόνω και ο πολίτης τρομοκρατείται ανεξέλεγκτα από παρακρατικούς μηχανισμούς, οι οποίοι μετέρχονται πρακτικές ωμής και τυφλής βίας συλλήβδην προς τους πολίτες, προκειμένου να κάμψουν οιαδήποτε μορφή αντίστασης εις το σύστημα.

Οι δήθεν παρακρατικοί μηχανισμοί με το ψευδώνυμο μανδύα της αριστεράς δήθεν επαναστάσεως, πρόκειται δια πράκτορες με χρηματοδότες πέραν του ατλαντικού, όπου όπισθεν της ρητορικής, επιχειρούν να εδραιώσουν την πρωτοκαθεδρία συγκεκριμένων εθνικών συμφερόντων, επιτυγχάνοντας εν ταυτώ, την απόσειση των καίριων ευθυνών των εθνών αυτών, ως προς τη μέχρι τούδε παγκόσμια πορεία του (με χρονικό ορόσημο το πέρας του β’ παγκοσμίου πολέμου) και εξ ετέρου να παρελκύσουν την κοινή γνώμη, ότι οι αντιφρονούντες δέον όπως παταχθούν, δηλαδή εν άλλοις λόγοις δρουν κυκλικά και εξ αντιστρόφου της αντικειμενικής τρεχούσης πραγματικότητας.

Εν κατακλείδι, απτό παράδειγμα των ως άνω λεγομένων μου καθίσταται το γεγονός, ότι η αστυνομία ουδέποτε τους συλλαμβάνει αλλά ούτε και η δράση τους κατατείνει εναντία προς τη διαπλοκή των συμφερόντων, δια μέσου των οποίων στενάζει ο Ελληνικός λαός, όπως: οι πλειστηριασμοί, τα οικονομικά σκάνδαλα και ούτω καθ’ εξής, παρά την εξ αντιθέτου ρηματικώς εκπεφρασμένη ρητορική τους, με αποτέλεσμα να εξαντλείται το μένος τους δήθεν κατά αυτών, όπου και το ίδιο το σύστημα πλήττει και μάχεται λυσσωδώς.

Ως έπος ειπείν, οι παρακρατικοί αυτοί και άνωθεν χρηματοδοτούμενοι μηχανισμοί, ταυτίζονται με τα καθεστωτικά συμφέροντα παρά την εκάστοτε και εκασταχού αφηγηματική ρητορική, υιοθετούν και ασκούν δια χτυπημάτων ωμής και τυφλής βίας ιδεολογική τρομοκρατία προς τους αντιφρονούντες.

Exit mobile version