ΤΑ ΝΕΑ | Την τελευταία του πνοή άφησε την Τετάρτη 3 Μαρτίου στο σπίτι του ο Κωνσταντίνος Λαγούρος, έπειτα από ισχυρό εγκεφαλικό επεισόδιο.
«Έφυγε» πλήρης ημερών στα 91 του χρόνια, αφήνοντας στην επιστήμη και στον πολιτισμό πολυσήμαντο και ογκώδες πνευματικό και παιδαγωγικό έργο, με διεθνή καταξίωση και αναγνώριση.
Ο Κωνσταντίνος Λαγούρος γεννήθηκε στη Ν. Φιλαδέλφεια το 1930 από Μικρασιάτες γονείς και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και θήτευσε ως βοηθός στην έδρα της Μετεωρολογίας με ειδίκευση στη Φυσική της Ατμόσφαιρας. Στα 1958-1960 σπουδάζει, με υποτροφία του γαλλικού κράτους, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και στην Ανώτατη Σχολή Μετεωρολογίας της Γαλλίας.
ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΕΙΣ
ΤΗΝ ΒΥΖΑΝTIΝΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗΝ
Η ασχολία του με τη Βυζαντινή Μουσική άρχισε από την πρώτη παιδική ηλικία. Είχε την αγαθή τύχην να έχει διδασκάλους τους αρίστους και ονομαστούς Ιεροψάλτας της εποχής εκείνης καταγόμενους τους πλείστους εκ Κωνσταντινουπόλεως και Μ. Ασίας (Γ. Αργυρόπουλο, Γ. Μαργαριτόπουλο, Ν. Κακουλίδη, Π. Μανέα, Γ. Σύρκα, Μ. Χατζημάρκο και το διατελέσαντα Πρωτοψάλτη του Πατριαρχείου Κων/πόλεως Αντ. Σύρκα). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη θεωρία της μουσικής, στο Ωδείο Αθηνών.
Έψαλλε επί 12ετία ως πρώτος Δομέστιχος του αείμνηστου πρωτοψάλτου Γ. Σύρκα εις τον Ι. Ναό του Αγ. Κωνσταντίνου Ομονοίας Αθηνών και εν συνεχεία ως Α΄ Ιεροψάλτης εις τον Ι. Ναό Παναγίας των Βλαχερνών, της τότε Μητροπόλεως Πειραιώς, νυν Νικαίας.
Επίσης, κατά τη διάρκεια των σπουδών του εις το Παρίσι, έψαλλε εις τον εκεί Μητροπολιτικό Ναό ως πρωτοψάλτης μετά του εκλεκτού πρωτοψάλτου Κων/νου Ζόππα, τότε νέου φοιτητού όντος και εκείνου.
ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΡΕΑΛ
Το 1967 εγκαθίσταται στο Μόντρεαλ όπου και δίδαξε επί 30 χρόνια ως Καθηγητής της Ανώτερης Φυσικής στο Κολλέγιο Édouard-Montpetit. Την ίδια περίοδο διετέλεσε διευθυντής και του τότε ελληνικού σαββατιανού σχολείου «Όμηρος».
Από το 1968 ήταν Πρωτοψάλτης της ελληνικής Κοινότητος Μόντρεαλ. Το 1975 ανέλαβε εις το νέο μεγάλο I. Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου και διηύθυνε τον 40μελή βυζαντινό χορό κατά το μέγα πανηγυρικό εσπερινό, εις τον οποίον εχοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά τη διέλευσιν του από το Μόντρεαλ την 31ην Μαΐου 1998.
Λίγο αργότερα ανέλαβε πρωτοψάλτης στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της ελληνικής Κοινότητος West Island. Από το 1999 δίδαξε Βυζαντινή Μουσική και Υμνολογία στο Ορθόδοξο Τμήμα της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Sherbrooke ενώ παράλληλα διηύθυνε τη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Μητρόπολης Καναδά στο Μόντρεαλ.
Την 1η Ιουνίου 1999 του απονεμήθηκε το οφίκιο του Άρχοντα Πρωτοψάλτη Καναδά και αργότερα τιμήθηκε με το οφίκιο του Άρχοντα Πρωτονοτάριου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Κωνσταντίνος Λαγούρος συνεργάσθηκε ως επιστημονικός λημματογράφος με το Λεξικό Πάπυρος-Λαρούς, το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, την 30τομη Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια και συνέγραψε το 4τομο έργο «Ο κόσμος των φυτών και των ζώων – μεγάλη εικονογραφημένη εγκυκλοπαίδεια φυσικών επιστημών: βιολογία, ζωολογία».
Έγραψε επίσης φροντιστηριακά μαθήματα για φοιτητές της Φυσικής (Physique de la Musique, κ.ά.) και μετέφρασε στην ελληνική τομίδια της σειράς Que Sais-je? (Η Μετεωρολογία και το Σύμπαν).
Στο μουσικό και εκκλησιολογικό τομέα έγραψε πολλές μουσικές συνθέσεις και κατάρτισε τον «Εορτοδρόμιον Πόνακα» κατά το νέο διορθωμένο ημερολόγιο, αποτελούμενο από 40 πίνακες.
Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή «Υπομνήματος εις το Τυπικόν της Εκκλησίας», με τη μελοποίηση όλων των κανόνων του ενιαυτού και με τη σύνταξη Λεξικού των Δύσκολων Λέξεων και Εννοιών των Εκκλησιαστικών Ύμνων.
Τα τελευταία 25 χρόνια ο Κωνσταντίνος Λαγούρος υπήρξε τακτικό Μέλος και Μέλος της μόνιμης επιστημονικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης (EUARCE),
Μέλος των Τιμητικών Επιτροπών των Παγκόσμιων Συνεδρίων «Βυζαντινός Μουσικός Πολιτισμός» υπό την αιγίδα των Υπουργείων Εξωτερικών, Παιδείας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έγραψε την εισαγωγή της έκδοσης «Το Ιστορικό Εκκλησιαστικό Μουσείο Παιανίας “Η Γέννηση του Χριστού”» του Ευάγγελου Ανδρέου και συνεργάσθηκε ως μελουργός με την έκδοση του EUARCE «Δέλτος Ανδρονίκου Μοναχού – αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη».
Το 2004 έλαβε μέρος προσκληθείς ως μονωδός εις βυζαντινολογική επιστημονική διάλεξη της καθηγήτριας Ντ. Τουλιάτου εις το Πανεπιστήμιο του St. Louis, Missouri, εις την οποία έλαβε βασικό μέρος ο Βυζαντινός Χορός Πίτσμπουργκ, υπό τον καθηγ. Γενετικής του εκεί Πανεπιστημίου και μαθητή του, Νικόλαου Γιαννουκάκη.
Εφέτος συμμετείχε στην Τιμητική Επιτροπή των δράσεων της 200ής Επετείου της Ελληνικής Επανάστασης στην Ελλάδα και στην Πενσυλβάνια.
Ο Κώστας Λαγούρος ήταν ένας από τους λίγους εναπομείναντες Ψάλτες της παλαιάς, αλλά τόσο ωραίας εποχής, όταν η Ψαλτική Παράδοση είχε πηγή και οδηγό την αυστηρή Παράδοση της Κωνσταντινούπολης και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, μακριά από αλλοτριώσεις και νεωτερισμούς.
Δε σήκωναν νεωτερισμοί στο αναλόγιο. Χαρακτηριστικές ήταν οι αυστηρές παρατηρήσεις των Γέρων ψαλτών όταν ξέφευγε το άκουσμα έστω και από ένα φθόγγο.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!