Καταγγελία στα ΝΕΑ από Έλληνα του Μόντρεαλ
Προς τη Σύνταξη
των ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΩΝ ΝΕΩΝ
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και επιτρέψτε μου να εκφράσω την τελευταία μου κακή εμπειρία με το Ελληνικό Προξενείο μας.
Κατ’ αρχήν, είμαι κάτοικος της μεγάλης επαρχίας του Κεμπέκ από το 1968. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω μεταβεί για υποθέσεις μου στο Ελληνικό Προξενείο και πάντα με μεγάλη εξυπηρέτηση και σεβασμό είχα εξυπηρετηθεί, ενώ και το προσωπικό είχε δείξει επαγγελματισμό και κατανόηση. Αυτά όμως έγιναν στο παρελθόν… Εδώ και αρκετά χρόνια, δεν είχα ασχοληθεί με κάποιο θέμα που να έχει σχέση με το Προξενείο.
Φέτος, η κόρη μου κι εγώ είμαστε στη διαδικασία πώλησης ενός ακινήτου στην Ελλάδα και η δοκιμασία ξεκινά: Στις 11 Ιουνίου 2023, έστειλα email στο Ελληνικό Προξενείο ένα πληρεξούσιο, ένα για μένα κι ένα για την κόρη μου, το οποίο είχε ετοιμάσει δικηγόρος στην Ελλάδα, στην ελληνική γλώσσα, δίνοντας στο δικηγόρο μας την εξουσιοδότηση να μας εκπροσωπήσει για το θέμα αυτό. Συμπεριέλαβα όλα τα έγγραφα που συνήθως απαιτεί το Προξενείο (ταυτότητα, πιστοποιητικό γέννησης, ελληνικά και καναδικά διαβατήρια και για τους δύο). Ζήτησα ραντεβού στα γραφεία του Ελληνικού Προξενείου για να προχωρήσω την υπόθεση.
Πέρασαν δύο εβδομάδες χωρίς καμία είδηση ή επικοινωνία, έτσι τηλεφώνησα στα γραφεία τους και ρώτησα γιατί υπάρχει καθυστέρηση, και ποια μέρα θα μπορούσα να έχω ένα ραντεβού, υποδεικνύοντας ότι το θέμα ήταν επείγον. Το άτομο που απάντησε στο τηλέφωνο με συμβούλεψε ότι θα άφηνε ένα σημείωμα στο κατάλληλο άτομο που θα χειριζόταν αυτό το θέμα και κάποιος θα επικοινωνούσε μαζί μου. Τρεις ή τέσσερις μέρες μετά, ακόμα δεν υπάρχουν νέα. Επαναλαμβάνω την ίδια διαδικασία και λαμβάνω την ίδια απάντηση. Κάλεσα άλλες δύο φορές, με το ίδιο αποτέλεσμα.
Τελικά, έλαβα ένα email που ζητούσε από εμένα και την κόρη μου να παρουσιαστούμε με έναν μεταφραστή. Ειλικρινά, δεν μπόρεσα να καταλάβω το λόγο της αίτησης για μεταφραστή. Τηλεφώνησα στο Προξενείο και μετά από μια πεντάλεπτη τηλεφωνική συνομιλία (στα ελληνικά) με τον κύριο στη ρεσεψιόν, τον ρώτησα το λόγο για τον οποίο ζητήθηκε η παρουσία μεταφραστή. Η απάντησή του ήταν, για να διασφαλίσει ότι ξέρω και καταλαβαίνω ελληνικά. Του είπα «Αγαπητέ κύριε, μιλάμε τα τελευταία πέντε λεπτά στα ελληνικά και μπορούμε να συνεννοούμαστε άψογα, οπότε δε χρειάζομαι τις υπηρεσίες μεταφραστή αφού και η κόρη μου και εγώ μιλάμε ελληνικά». Η απάντησή του ήταν «Άλλο να μιλάς, άλλο να διαβάζεις και να γράφεις». Τον ρώτησα πώς θα μπορούσε να καθορίσει τις γνώσεις μας για ανάγνωση και γραφή στα ελληνικά από μια τηλεφωνική συνομιλία! Ζήτησα ένα ραντεβού και την επόμενη μέρα έλαβα ένα email με το ίδιο περιεχόμενο – ότι θα χρειαζόταν ένας μεταφραστής να μας συνοδεύει. Και τώρα αρχίζει η… διασκέδαση!
Η κόρη μου κι εγώ παρουσιαστήκαμε για το ραντεβού στο Ελληνικό Προξενείο με όλα τα έγγραφα που ζήτησαν. Θέλαμε να μπούμε μαζί για να δούμε τον άνθρωπο που θα φρόντιζε αυτό το θέμα για εμάς. Τους είπα ότι η κόρη μου κι εγώ ήμασταν παρόντες για τον ίδιο λόγο, αλλά αρνήθηκαν να δούμε και οι δύο τον υπεύθυνο ταυτόχρονα και ότι θα έπρεπε να πηγαίνουμε ένας κάθε φορά!
Λίγη ώρα αργότερα, η κόρη μου βγαίνει από το γραφείο τους σχεδόν δακρυσμένη και πολύ αναστατωμένη. Τη ρώτησα τι είχε συμβεί και μου είπε ότι η ηλικιωμένη υπεύθυνη τής έδωσε μια σελίδα να διαβάσει (η κόρη μου έχει τελειώσει το σχολείο στο Δημοσθένη καθώς και το Σαββατιάτικο, και μιλάει, διαβάζει και γράφει ελληνικά). Αφού διάβασε μερικές παραγράφους από τη σελίδα δυνατά, η γυναίκα είπε στην κόρη μου ότι αυτό που διάβαζε δεν αντιστοιχούσε με τη σελίδα που κρατούσε. Κρατούσε τη δεύτερη σελίδα, αλλά η σελίδα που έδωσε στην κόρη μου να διαβάσει ήταν η… πρώτη σελίδα! Η κόρη μου είπε στη γυναίκα ότι την τρομοκρατούσε, ότι ήταν ντροπαλό άτομο και για να της δώσει την ευκαιρία να της εξηγήσει ότι οι σελίδες δεν ήταν ίδιες. Η γυναίκα τής απάντησε «Τα ελληνικά σου δεν είναι αρκετά καλά ούτε ως τουρίστας! Τελειώσαμε εδώ! Μπορείτε να πηγαίνετε! Πηγαίνετε!».
Περιττό να πω ότι η γυναίκα δεν επικύρωσε το γνήσιο της υπογραφής της κόρης μου στο Πληρεξούσιο. Μετά ήρθε η σειρά μου να μπω. Μια διαφορετική γυναίκα έρχεται να με δει, μου δίνει τα έγγραφα και μου ζητάει να τα κοιτάξω και να της πω αν μπορώ να διαβάσω. Της είπα ότι δε χρειαζόταν γιατί ήξερα το έγγραφο από έξω αφού το μελέτησα και μάλιστα απήγγειλα μερικές παραγράφους μέσα στη σελίδα και της είπα σε ποιες γραμμές μπορούσε να βρει το κείμενο μέσα στο έγγραφο. Είπα «Τώρα, έχουμε πρόβλημα;». Με κοίταξε, χωρίς να ξέρει τι να πει ή να κάνει μετά. Έφυγε και επέστρεψε με το έγγραφό μου σφραγισμένο για έλεγχο ταυτότητας. Της ζήτησα ένα φάκελο για να βάλω το έγγραφο μέσα και μου απάντησε ότι δεν το παρέχουν.
Μου ζήτησε 270 $, τα οποία της έδωσα σε μετρητά και περίμενα μια απόδειξη, την οποία δεν πήρα ποτέ. Πόσο θεμιτό είναι αυτό; Τα λεφτά πάνε στο… Γενικό Παραλήπτη της Ελλάδας;
Η κόρη μου έπρεπε να επιστρέψει μια άλλη μέρα, παίρνοντας περισσότερο χρόνο από τη δουλειά, με έναν μεταφραστή για να επικυρωθεί το έγγραφό της. Έπρεπε να ξοδέψουμε 270 $ για να επικυρωθεί το έγγραφό της (πάλι σε μετρητά χωρίς απόδειξη) και επιπλέον 250 $ για έναν μεταφραστή που δε χρειαζόταν και στην πραγματικότητα δεν μετέφρασε το έγγραφο που είχε ήδη καταλάβει η κόρη μου.
Η εμπειρία μου με το Ελληνικό Προξενείο μάς άφησε πολλά άσχημα συναισθήματα και γενικά κακές εντυπώσεις. Δυστυχώς, στην εποχή μας δεν υπάρχει επαγγελματισμός, δεν υπάρχει ευγένεια και σίγουρα καμία εξυπηρέτηση! Δεν είναι εκεί για να φιλοξενήσουν και να βοηθήσουν την ελληνική διασπορά; Αν δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τις δουλειές για τις οποίες έχουν προσληφθεί, να μην είναι εδώ και να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Δουλεύοντας εδώ στο Κεμπέκ, δεν διδάχτηκαν τίποτα από τις Καναδικές / Κεμπεκιώτικες αξίες μας, τον επαγγελματισμό και να λογοδοτούν στους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί για να υπηρετήσουν;
Σας ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να μοιραστώ την ατυχή εμπειρία μου με τον… εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης στην επαρχία μας. Μας αρέσει να μας ακούνε, να μας υπολογίζουν και να μας σέβονται…
Γρηγόρης Βερέκος
Πολίτης του Κεμπέκ
