Απ’ ότι έμπρακτα δείχνει η ανάμειξη του συμπάροικου δικηγόρου Βασίλη Αγγελόπουλου τον τελευταίο καιρό, δεν είναι από τις περαστικές. Προς ενημέρωση για όσους δεν ξέρετε, τα τελευταία χρόνια τα εστιατόρια του καταθέτουν ετησίως πάνω από 20 χιλιάδες δολάρια στην Ερανική επιτροπή για τα Ελληνικά μας σχολεία.
Εφόσον είναι μεγαλοδωρητής, δίνει έμπρακτα το παράδειγμα σε άλλους επιχειρηματίες να δώσουν στην Ερανική Επιτροπή όπου ανέλαβε ως επίτιμος πρόεδρος της. Όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το μεγάλο ζήλο που έχει για τα σχολεία μας.
ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΙΤΕΣ
Το Σάββατο 2 Μαρτίου σε συνέντευξη που έδωσε στον Κώστα Δανιηλίδη, μάθαμε τα αίτια του ενδιαφέροντος που έχει για τα σχολεία. Έχοντας 6 από τα 7 εγγόνια του μαθητές στα Ημερήσια Σχολεία μας (το 7ο εγγόνι του είναι ενός έτους), πίστεψε ως παππούς ότι πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με τα σχολεία «τα οποία είναι κομμάτι της κοινότητας και βέβαια η κοινότητα πάντα είχε ενδιαφέρον για μένα διότι είναι ο καθρέφτης μας. Είναι αυτό που μας παρουσιάζει σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία εδώ του Κεμπέκ και του Καναδά».
Ως αισιόδοξος για την παροικία, πιστεύει σ’ ένα καλύτερο μέλλον της. «Έχουμε αρκετούς νέους και όταν λέω νέους δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι οποίοι θα μπορούσαν καλύτερα να πλαισιώσουν αυτήν την κοινότητα και να την πάνε πολύ ψηλά γιατί έχουμε την υποδομή, έχουμε το ενδιαφέρον παρόλο ότι έχουμε τις διατριβές μας μεταξύ μας, νομίζω ότι υπάρχει το υλικό και εκείνο που λείπει, νομίζω, λείπουν οι κατάλληλοι άνθρωποι».
ΧΑΣΜΑ ΓΕΝΕΩΝ
Νομίζω ότι ο Αγγελόπουλος εντόπισε τα αίτια αποχής των περισσοτέρων από τα κοινά της παροικίας μας. Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, η παροικία μας χωρίζεται σε 1000 άτομα που ενδιαφέρονται και τους υπόλοιπους των δεκάδων χιλιάδων που απέχουν. Και όχι μόνο απέχουν αλλά πάντα βρίσκουν αιτίες να μη συνδράμουν, ενώ πάντα βρίσκουν την ευκαιρία να κατηγορήσουν τους πάντες και τα πάντα.
Ποια είναι λοιπόν τα αίτια; «Έχουμε φτάσει πια στην τέταρτη γενεά. Οι πρώτες γενεές, το πρώτο κύμα μετανάστευσης ξεκίνησε μετά από τον πόλεμο, δηλαδή 50, 60, 70 κτλ. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι φύγανε από την Ελλάδα, λες και τους βάλαμε σε ένα ψυγείο, τους παγώσαμε και ξεκινήσανε. Φτάσανε εδώ πέρα με τις αρχές που είχαν μάθει και που είχαν γνωρίσει στην Ελλάδα. Οι οποίες αρχές στην Ελλάδα συνέχιζαν να εξελίσσονται και να αλλάζουν. Αυτοί όμως δεν μπορούσαν να το ακολουθήσουν αυτό γιατί δεν ήταν άλλο εκεί. Οπότε πήρανε τι πήρανε μαζί τους, φτάσανε εδώ. Δουλέψανε σκληρά και πετύχανε να εξασφαλίσουνε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους από αυτό που είχανε αυτοί».
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΕΑ
Σύμφωνα με τον Αγγελόπουλο, το πρόβλημα της αποχής για τα κοινά της παροικίας το δημιούργησε η δεύτερη γενεά. Το χάσμα γενεών μεταξύ την πρώτη γενεά του 50, 60, 70 κ.λπ. με τη δική μου τη γενεά, ήτανε τεράστιο. Διότι εμένα με στέλνανε στο σχολείο καθημερινά και έβλεπα και μάθαινα έναν άλφα κόσμο και όταν γύριζα στο σπίτι πήγαινα πίσω σε έναν κόσμο ο οποίος δεν υπήρχε ακόμα και στην Ελλάδα…».
«…Δυστυχώς αυτό το χάσμα απομάκρυνε πάρα πολύ τη δεύτερη γενεά, στο σημείο που η δεύτερη γενεά δεν ήθελε να ακούσει τίποτα μα τίποτα για ό,τι είναι ελληνικό, διότι δεν είχε σχεδόν τίποτα παρόμοιο με την προηγούμενη. Ως αποτέλεσμα, η δεύτερη γενεά καταπολέμησε κάθε τι που ήταν ελληνικό, επειδή ήταν τόσο ανάποδο στη δική τους την άποψη ο ελληνισμός».
Ο Αγγελόπουλος πιστεύει, ότι η Τέταρτη Γενεά είναι αυτή που διψάει. «Για να καταλάβει γιατί λέγεται Αγγελόπουλος γιατί λέγεται Δανιηλίδης. Αυτή η δίψα και αυτή η πείνα για να μάθει, είναι αυτή η οποία επιστρέφει πια το ενδιαφέρον προς τα κοινά».
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Για να συνεχίσει η ελληνική παροικία, ο Αγγελόπουλος μάς προτρέπει «να διατηρήσουμε και να υποδεχθούμε αυτή την τέταρτη γενεά στα κοινά και να την ευαισθητοποιήσουμε». Αυτό για να γίνει, πρέπει τα παιδιά να γνωρίζουν ότι οι γονείς τους δωρίζουν στις διάφορες ερανικές προσπάθειες.
«Κάποιος γονιός που θα αποφασίσει να αγοράσει ένα λαχείο αν μπορεί να το κάνει ενώπιον του παιδιού του και αν δεν μπορεί τώρα να του το δείξει του παιδιού και να του πει να τι αγόρασα εγώ, έδωσα αυτά τα 100 δολάρια όχι για να κερδίσω τα 20.000, έδωσα τα 100 δολάρια για το σχολείο σου για να φτιάξουν τα παράθυρα, τις πόρτες, τη σκεπή, ό,τι ανάγκες έχει το σχολείο. Αυτό είναι απαραίτητο, διότι μαζί με όλα τα άλλα έρχεται και αυτή η υποχρέωση, η ηθική, για να προστατεύσουμε όλη αυτή την κληρονομιά που θα έρθει στα χέρια αυτής της γενεάς».
Σύμφωνα με τον Αγγελόπουλο, είναι ο μόνος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά μας ότι πρέπει να συμμετέχουν στα κοινά της παροικίας και να αποκτήσουν θετική αντίδραση, όταν καλούνται να συνδράμουν στις ερανικές προσπάθειες. Κάτι που απέφευγε η προηγούμενη γενεά.
«Θα πρέπει η πρώτη του τάση να είναι, να βγάλει το check book και να πάρει το στυλό του και να μη ρωτήσει τίποτα παραπέρα. Τώρα, μην κοροϊδευόμαστε. Χωρίς πλούτο, χωρίς λεφτά, όλα τα άλλα είναι λόγια, είναι ωραίες θεωρίες αλλά άμα θέλουμε να διατηρήσουμε τις έδρες στα πανεπιστήμια, τα δημοτικά σχολεία, τα γυμνάσια, όλα αυτά απαιτούν έξοδα, απαιτούν κεφάλαια και υπάρχουν αυτά όλα βέβαια. Ο ελληνισμός εδώ του Μόντρεαλ και του Καναδά είναι πάρα πολύ καλά οικονομικά». Τέλος, αυτό που έθιξε ο Αγγελόπουλος, ήταν στις διαθήκες μας να συμπεριλάβουμε και τα ιδρύματα της παροικίας μας. «Με το να αφήσουνε δέκα, είκοσι, εκατό, πεντακόσιες χιλιάδες πιο λίγο, ανάλογα με την περιουσία του καθενός, τι θα αλλάξει; Τα εκατό χιλιάρικα ή τα δέκα ή ό,τι είναι για τον καθέναν, αν πάνε στα κοινά, εξασφαλίζουμε με αυτόν τον τρόπο το μέσον που απαιτεί αυτή η γενεά για να βρεθεί πάλι κοντά στον Ελληνισμό». Κι έχει απόλυτο δίκιο…