Καθώς οι Καναδοί γύρισαν τα ρολόγια τους πίσω την Κυριακή 5/11, σηματοδοτώντας το τέλος της θερινής ώρας και την επιστροφή στην τυπική χειμερινή ώρα, η θερινή ώρα προκαλεί συζητήσεις για τις επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία. Ο καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, Michael Antle, υποστηρίζει ότι η επιστροφή των ρολογιών πίσω επιτρέπει στους ανθρώπους να συντονίσουν τα κυκλικά ρολόγια τους με το ωράριο εργασίας και την ηλιακή ημέρα, προσφέροντας μια ευκαιρία για αναπλήρωση του ύπνου.
Ο Antle υπογραμμίζει τη σημασία του κυκλικού ρολογιού, του εσωτερικού μηχανισμού που ρυθμίζει τη φυσιολογία και τους κύκλους ύπνου ενός ατόμου, παρακολουθώντας την αυγή. Σε χώρες όπως ο Καναδάς, ιδιαίτερα στο βόρειο μέρος, η πρόκληση είναι όταν οι μέρες γίνονται πιο σύντομες το χειμώνα και η αυγή έρχεται αργότερα την ημέρα. Το κυκλικό ρολόι τείνει να μετακινείται προς το αργότερο, δημιουργώντας πιθανές διαταραχές στα μοτίβα ύπνου και στη συνολική ευημερία.
Η επιπλέον ώρα που κερδίζεται με την επιστροφή των ρολογιών το Νοέμβριο θεωρείται γενικά πιο εύκολη για την προσαρμογή από ό,τι η μετάβαση προς τα εμπρός το Μάρτιο, σύμφωνα με τον Antle. Ωστόσο, η Rebecca Robillard, συν-πρόεδρος του Καναδικού Συνδέσμου Έρευνας του Ύπνου, προειδοποιεί ότι οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, όπως η αυξημένη αγχώδης κατάσταση και κατάθλιψη, μαζί με τη χρήση ουσιών, εξακολουθούν να είναι αντιληπτές κατά τη μετάβαση αυτή του φθινοπώρου.
Συγκριτικά, η επιστροφή στη θερινή ώρα το Μάρτιο συνδέεται με πιο σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Σπουδές δείχνουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακών επεισοδίων, εγκεφαλικών επεισοδίων και διαταραχές στα πεπτικά και ανοσοποιητικά συστήματα κατά τη διάρκεια αυτής της αλλαγής του χρόνου, όπως επισημαίνει η Robillard. Η γεωγραφική τοποθεσία εντός μιας ζώνης χρόνου παίζει επίσης ρόλο, με εκείνους που ζουν στο δυτικό της άκρο να βιώνουν πιο έντονες επιπτώσεις από τους ανατολικούς συνομηλίκους τους.
Ο Antle επισημαίνει μια σημαντική διαφορά στη διάρκεια ύπνου, ανάλογα με τη θέση κάποιου εντός μιας ζώνης χρόνου. Άτομα στο δυτικό άκρο, παρόμοια με το να ζουν σε μόνιμη θερινή ώρα, μπορεί να κοιμούνται 19 λεπτά λιγότερο κάθε νύχτα, με αθροιστικό υπολογισμό πάνω από 100 ώρες λιγότερου ύπνου ετησίως. Η Robillard χαρακτηρίζει αυτό ως «κοινωνικό πρόβλημα υγείας» και συμφωνεί με τους ερευνητές στην κοινότητα μελέτης του ύπνου που προωθούν την κατάργηση της θερινής ώρας.
Ενώ κάποιες καναδικές επαρχίες έχουν προχωρήσει σε βήματα για την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχιών, η πρόοδος ποικίλλει. Το Οντάριο ψήφισε ένα νομοσχέδιο το 2020 για την εξάλειψη της διετούς αλλαγής της ώρας, υπό τον όρο ότι το Κεμπέκ και η Νέα Υόρκη θα ακολουθήσουν. Επίσης, η Βρετανική Κολομβία ενέκρινε παρόμοιο νομοσχέδιο το 2019, περιμένοντας τη συμμόρφωση των γειτονικών κρατών. Ωστόσο, νότια των συνόρων, ένα ομοσπονδιακό νομοσχέδιο στις ΗΠΑ που αναζητεί την εγκατάλειψη της αλλαγής της ώρας παραμένει αδρανές.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ορισμένες περιοχές στον Καναδά, συμπεριλαμβανομένης της σημαντικής πλειοψηφίας του Σασκάτσουαν και του Γιούκον, καθώς και επιλεγμένα τμήματα αλλού, έχουν επιλέξει να μη συμμετέχουν στην τελετουργία της αλλαγής των ρολογιών. Το Σασκάτσουαν, εκτός από ορισμένες κοινότητες κοντά στα σύνορα, ακολουθεί την τυπική χειμερινή ώρα όλο το χρόνο. Η Robillard τονίζει τη σημασία της έρευνας, για το εάν περιοχές όπως το Σασκάτσουαν μπορεί να έχουν βρει μια λύση στο πρόβλημα διαταραχής του ύπνου που συνδέεται με τις αλλαγές του χρόνου.
Η θερινή ώρα (αγγλικά: Daylight Saving Time, ‘DST’, μτφ: Ώρα Οικονομίας Ηλιακού Φωτός) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος διαλέγει να υιοθετήσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του έτους. Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.
Σήμερα το τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιεί την εναλλαγή ώρας αποτελεί μειοψηφία, καθώς σχεδόν όλες οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δε συμμετέχουν. Άλλες την έχουν καταργήσει ή σχεδιάζουν την κατάργηση του μέτρου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να σταματήσει την εναλλαγή ώρας το 2021, δίνοντας τη δυνατότητα σε κάθε κράτος – μέλος να επιλέξει ανεξάρτητα τη μονιμοποίηση της θερινής ή της χειμερινής ώρας.
