Εικονική Ιατρική φροντίδα γεννιέται από την κόλαση της πανδημίας
Το καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης του Καναδά είναι από τις πιο αγαπημένες και έντονα συζητημένες πολιτικές που είχε ποτέ αυτή η χώρα, αλλά η πανδημία COVID-19 έχει φέρει στο φως και τις αδυναμίες του συστήματος.
Όπως λένε ορισμένοι εμπειρογνώμονες, η πανδημία έδωσε κάποιους τρόπους για να λύσει παθογένειες στην υγειονομική περίθαλψη στον Καναδά, με την ταχεία εισαγωγή περισσότερης εικονικής φροντίδας μεταξύ των κορυφαίων, παράλληλα όμως δείχνοντας πόσο εύθραυστο είναι το σημερινό σύστημα.
Το ερώτημα είναι πώς επισκευάζονται αυτές οι ρωγμές. Και τα τρία βασικά εθνικά πολιτικά κόμματα υπόσχονται κάποια μορφή βελτίωσης της υγειονομικής περίθαλψης, από τη φαρμακοβιομηχανία και την πρόσληψη περισσότερων γιατρών, έως την αύξηση των ομοσπονδιακών μεταφορών υγείας στις επαρχίες. Κανείς δε φαίνεται να αμφισβητεί ότι το σύστημα χρειάζεται περισσότερα χρήματα. Η διαμάχη που προκύπτει αφορά το από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα.
Οι Καναδοί έχουν μια «ψευδαίσθηση» ότι η υγειονομική περίθαλψη είναι εντελώς δημόσια, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το σύστημα είναι ήδη ένα μείγμα ιδιωτικού και δημόσιου. Οι περισσότερες ιατρικές κλινικές και γραφεία ιατρών, ακόμη και ορισμένα νοσοκομεία, είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπου τα τέλη πληρώνονται από σχέδια δημόσιας υγείας.
Αλλά τα δημόσια σχέδια δεν καλύπτουν τα πάντα και οι Καναδοί πληρώνουν από την τσέπη τους οφθαλμολογικές εξετάσεις, φυσικοθεραπεία, οδοντιατρική, ορισμένες θεραπείες ψυχικής υγείας και συνταγογραφούμενα φάρμακα. Το 2019, το 30 % των 266 δισεκατομμυρίων δολαρίων που δαπανήθηκαν για υγειονομική περίθαλψη χρηματοδοτήθηκε ιδιωτικά.
Ο Καναδικός νόμος για την υγεία ορίζει τους όρους που πρέπει να πληρούν οι επαρχίες για να λάβουν τις πλήρεις ομοσπονδιακές επιχορηγήσεις για υγειονομική περίθαλψη. Εάν οι επαρχίες χρεώνουν τους ασθενείς για αυτές τις υπηρεσίες, οι επιχορηγήσεις τους μπορούν να επιστραφούν.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει περικοπές στη Βρετανική Κολούμπια, το Νιουφάουντλαντ και το Λαμπραντόρ και το Νιου Μπράνσγουικ, αφού οι ασθενείς χρεώθηκαν για τις υπηρεσίες που καλύπτονται από το Καναδικό σύστημα υγείας.
Ο επόμενος στόχος είναι πιθανό να είναι μια πολιτική στο Σασκάτσουαν, που θα επιτρέπει στις ιδιωτικές κλινικές μαγνητικής τομογραφίας να χρεώνουν ασθενείς για σαρώσεις, αρκεί να παρέχουν σαρώσεις σε ίσο αριθμό ασθενών εκτός της δημόσιας λίστας αναμονής δωρεάν. Η πολιτική ισχύει από το 2016, αλλά οι Φιλελεύθεροι ενημέρωσαν τον Καναδικό νόμο για την υγεία το 2018 για να προσθέσουν συγκεκριμένα διαγνωστικά και αυτή η αλλαγή θα τεθεί σε ισχύ το 2022.
Ο συντηρητικός ηγέτης Erin O’Toole υποστηρίζει αυτή την πολιτική υποσχόμενος περισσότερες «δημόσιες-ιδιωτικές συνέργειες» στην υγειονομική περίθαλψη. Καθώς όμως η δημόσια υγεία στον Καναδά είναι πολύ ευαίσθητο θέμα για τους Καναδούς ο O’Toole την περασμένη εβδομάδα αρνήθηκε να γίνει πιο συγκεκριμένος για τις υπηρεσίες που πιστεύει ότι πρέπει να πληρώσουν οι Καναδοί, λέγοντας ότι μόνο αυτός αγκαλιάζει πλήρως το δημόσιο σύστημα υγείας του Καναδά.
Ο Trudeau αντεπιτέθηκε λέγοντας ότι με τα λεγόμενα του Συντηρητικού αρχηγού «οι πλούσιοι θα πρέπει να μπορούν να πληρώνουν και να περνούν μπροστά από τη γραμμή και να λαμβάνουν ιδιωτικές υπηρεσίες», κάτι που είπε ότι θα αυξήσει τους χρόνους αναμονής στο δημόσιο σύστημα.
Σύμφωνα με το CTV news, ο Δρ Shoo Lee, παιδίατρος και καθηγητής πολιτικής δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, συνέγραψε ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο, το οποίο εξέτασε εάν η μεγαλύτερη χρήση ιδιωτικής χρηματοδότησης βελτίωσε είτε την προσβασιμότητα είτε την ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης σε άλλες χώρες, και κατέληξε ότι δεν το έκανε.
«Η ιδιωτική χρηματοδότηση (τόσο η ιδιωτική ασφαλιστική κερδοσκοπική όσο και η ιδιωτική χρηματοδότηση από την τσέπη) διαπιστώθηκε ότι επηρεάζει αρνητικά την καθολικότητα, τη δικαιοσύνη, την προσβασιμότητα και την ποιότητα της περίθαλψης», κατέληξε.
«Η αυξημένη ιδιωτική χρηματοδότηση δε συνδέθηκε με βελτιωμένα αποτελέσματα υγείας, ούτε μείωσε την αύξηση των δαπανών για την υγεία. Επομένως, η αυξημένη ιδιωτική χρηματοδότηση δεν είναι η πανάκεια που προτείνεται για τη βελτίωση της ποιότητας ή της βιωσιμότητας».
Σε μια συνέντευξη, ο Lee είπε ότι η ιδιωτική, κερδοσκοπική υγειονομική περίθαλψη σημαίνει ότι κάποια από τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας εκτρέπεται σε κέρδη, τελικά κοστίζει περισσότερα χρήματα στο τέλος.
Τα δημόσια συστήματα μπορούν να είναι καινοτόμα χωρίς να χρεώνουν τους ασθενείς, εάν χρηματοδοτηθούν σωστά και τους δοθεί η δυνατότητα να το κάνουν. Η εικονική φροντίδα είναι μεταξύ των νέων καινοτομιών που αναδύθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας από ανάγκη, αλλά για τις οποίες θα μπορούσαν να έχουν μακροχρόνιο αντίκτυπο στη συνολική παροχή υγείας.
Οι γιατροί στις περισσότερες επαρχίες μπορούν πλέον να πληρώνονται για εικονικές επισκέψεις στο γραφείο και τηλεφωνήματα. Πριν από την πανδημία, αυτές οι υπηρεσίες ήταν απλήρωτες αν παρέχονταν. Και ο Lee είπε ότι δεν είναι απαραίτητο κάθε διαβούλευση με ένα γιατρό να γίνεται προσωπικά. Για παράδειγμα, η επαναπλήρωση συνταγών απαιτεί λίγο περισσότερο από μια συνομιλία και η εικονική φροντίδα επιτρέπει αυτό να συμβεί πιο αποτελεσματικά.
Η εικονική φροντίδα θα μπορούσε επίσης να είναι μια σημαντική βελτίωση στην πρόσβαση για άτομα σε μέρη όπου ορισμένοι ειδικοί δεν υπάρχουν ή είναι σε έλλειψη. Αλλά είπε ότι οι επαρχίες και η Οτάβα πρέπει να κάνουν περισσότερα για να επιτρέψουν την εθνική αναγνώριση των ιατρικών διαπιστευτηρίων, έτσι ώστε ένας γιατρός σε μια επαρχία, να μπορεί να παρέχει εικονική περίθαλψη σε έναν ασθενή σε μια άλλη επαρχία.
Πηγές: CTV News, Toronto U, CBC news
