Έχουν, άραγε, περισσότερα κότσια οι Βούλγαροι από εμάς, που εναντιώνονται στα «θέλω» π.χ. της Γερμανίας για τα δυτικά Βαλκάνια;
Το μαύρο σύννεφο της τεράστιας αβεβαιότητας που έχει στρογγυλοκαθίσει πάνω από τα κεφάλια μας εξαιτίας του δεύτερου μεγάλου κύματος του κορωνοϊού, αλλά και οι καπνοί των δακρυγόνων που έριξε η ΕΛ.ΑΣ. ανήμερα της 17ης Νοεμβρίου για να διαλύσει την επαναστατική αταξία των «συντρόφων» του ΚΚΕ, έκρυψαν πίσω από τη θολούρα τους μία είδηση που πέρασε σαν όλες τις άλλες στη λήθη της επικαιρότητας που αλλάζει.
Εκείνο, λοιπόν, το απόγευμα της Τρίτης, έφτανε στα δημοσιογραφικά γραφεία το «μαντάτο» ότι η βουλγαρική κυβέρνηση άσκησε «βέτο» στην έναρξη των διαπραγματεύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Βόρεια Μακεδονία, σχετικά με την ένταξη της τελευταίας στην Ε.Ε. Ο λόγος;
Οι Βούλγαροι αρνούνται να αποδεχτούν τον όρο «μακεδονική γλώσσα» που επικαλούνται οι Σκοπιανοί, υποστηρίζοντας ότι η συγκεκριμένη γλώσσα αποτελεί βουλγαρική διάλεκτο.
Μάλιστα, διά στόματος της υπουργού Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Εκατερίνα Ζαχάριεβα, η Σόφια είναι κάθετη: είτε τα Σκόπια θα αναγνωρίσουν τη βουλγαρική προέλευση της γλώσσας τους, είτε δε θα χρησιμοποιούν στα ευρωπαϊκά έγγραφα τον όρο «μακεδονική» γλώσσα. Αλλιώς, Ευρώπη γιοκ!!!
Το τι απαντάει η φρεσκοεκλεγείσα κυβέρνηση του καρδιακού φίλου του Αλέξη Τσίπρα, Ζόραν Ζάεφ, είναι για να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Εκτός από το στύλωμα των ποδιών, ότι η «ταυτότητα» και η «γλώσσα» αποτελούν κόκκινη γραμμή, επομένως αδιαπραγμάτευτο ζήτημα για τη χώρα του, ο Ζάεφ επιχειρηματολόγησε ότι η Ελλάδα ήδη έχει αναγνωρίσει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των «Μακεδόνων» και ότι αναμένει από την κυβέρνηση της Βουλγαρίας να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα σχετικά με τη «μακεδονική» γλώσσα και το «μακεδονικό» έθνος.
Αυτή η διελκυστίνδα μάς φέρνει σε αυτό που πολλές φορές έχει στηλιτεύσει η «A», αναφορικά με την υπερβολική –παρεξηγήσιμη κάποιες φορές– διπλωματική αβρότητα, με την οποία η Αθήνα αντιμετωπίζει τα Σκόπια. Τις συνέπειες που παρήγαγε η Συμφωνία των Πρεσπών τις ξέρουμε. Όπως ξέρουμε και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε εντίμως παραδεχτεί πριν γίνει πρωθυπουργός, ότι άπαξ και του κληροδοτηθούν οι Πρέσπες θα είναι εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι παντελώς αδύνατο) να αλλάξει κάτι.
Προεκλογικά, όμως, δεν έλεγε μόνο αυτό. Επέμενε σε όλους τους τόνους και από το βήμα της Βουλής, ότι θα επιβλέπει την ορθή τήρηση των όρων της συμφωνίας και δε θα απεμπολήσει το δικαίωμα τού βέτο.
Κι αναρωτιέται ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος: έχουν, άραγε, περισσότερα κότσια οι Βούλγαροι από εμάς, που εναντιώνονται στα «θέλω» π.χ. της Γερμανίας για τα δυτικά Βαλκάνια; Ή μήπως πιστεύει κάποιος ότι το βουλγαρικό ΥΠΕΞ θα υποδεχόταν τον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας και αντί για διακρατικά θέματα θα μιλούσαν για τα Σκόπια, χαρακτηρίζοντας «ιστορική» τη Συμφωνία των Πρεσπών, όπως έγινε στην επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο;
Το έχουμε ξαναγράψει και θα το επαναλάβουμε: τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 η Νέα Δημοκρατία τις κέρδισε με το σπαθί της, με το πρόγραμμά της, αλλά και με την κρυστάλλινη στάση της για το Μακεδονικό ζήτημα. Αυτό καλό είναι να μην το λησμονούν οι παρεπιδημούντες στη «γαλάζια» διακυβέρνηση…
«Καλό παιδί ο Ζάεφ, θα τσακωθείτε για μία γλώσσα;»
