Το δομικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση συνίσταται εις το γεγονός, ότι πνέει τα λοίσθια και φυλλοροεί, ένεκεν και συνεπεία της πρωτοφανούς ήττας και εν ταυτώ εσωτερικό πλήγμα το οποίο εκ βάθρων υπέστη, ένεκεν και συνεπεία της τραγικής μειώσεως των ποσοστών της.
Γράφει ο δικηγόρος
Παρ’ Αρείω Πάγω
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Τούτο εξηγείται εκ του γεγονότος ότι κατ’ ουσίαν ουδόλως ήσκησε δριμεία αντιπολιτευτική κριτική προς το νυν κυβερνόν κόμμα, πέραν της φληναφηματικής υφής ιδεολογική ρητορική, γεγονός το οποίο απέδειξε ότι αφενός πρόκειται δια ένα άκρως κουρασμένο κόμμα, λόγω της επί μακρού παραμονής του Αλέξη Τσίπρα και εξ ετέρου ότι πρόκειται δια ένα ιδεολογικώς κορεσμένο κόμμα και άκρως ακραίο, το οποίο τείνει να περιοριστεί εις ένα μικρό ποσοστό, ως ανέκαθεν ίσχυε.
Τα μέχρι τούδε πεπραγμένα αποδεικνύουν πανηγυρικά, ότι ο Σύριζα ήτο ένα κόμμα εύλογης και δικαιολογημένης αγανακτήσεως της κοινής γνώμης, μετά την αισχρή διακυβέρνηση της Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΚΚΙ, εν έτει 2012-2014, διαρκούντος του δεύτερου μνημονίου και εντεύθεν, το οποίο δια της στιλπνής πλην κιβδήλου συνθηματολογίας, συσπείρωσε την πλειονοψηφία των πολιτών, οι οποίοι ευαγγελίζοντο δήθεν μία αριστερή διακυβέρνηση εντός Ευρώπης, πλην όμως εκτός Ευρώ και εν γένει καθόλα απαλλαγμένη από μνημονιακές δεσμεύσεις, πλην όμως ταύτα, απεδείχθησαν όνειρα θερινής νυκτός, καθότι ο Σύριζα απετέλεσε το πιο συστημικό φιλοαμερικανικό κόμμα, άρρηκτα προσδεδεμένο εις τις επιταγές της Μέρκελ και εν γένει της Γερμανικής επικατοχής.
Τρανή απόδειξη τούτου καθίσταται το θεσμικό πραξικόπημα, να ποδοπατηθεί η βούληση του Ελληνικού λαού δια του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, όπου ασμένως και ανενδοιάστως μετέτρεψε το ΟΧΙ εις ΝΑΙ, με αποτέλεσμα να κλυδωνισθεί εκ βάθρων το θεμέλιο της Δημοκρατίας, η βάση δηλαδή της πηγής των ελευθεριών, δηλονότι η λαϊκή κυριαρχία, πλην όμως και τότε δεν άλλαξε τίποτε, διότι μοιραία το αυτό κόμμα δέον όπως διαδοχικά κατά το σύστημα, κυβερνήσει, όπερ και εγένετο, έως το 2019.
Ο Σύριζα, εκποιώντας γηθοσύνως και μετά περισσής ανέσεως το Μακεδονικό, αφού κατήργησε τον Οκτώβριο του 2015 την προστασία της πρώτης κατοικίας εκτός Νόμου Κατσέλη, μετά ταύτα, επέτρεψε τη σωρεία μεταναστών να εισβάλλουν ανεξέλεγκτα εις την Πατρίδα μας ωσεί εποικισμού, διαμηνύοντας ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, το Αιγαίο ανήκει εις τους ιχθύες του και άλλα ιλαροτραγικά αλλά και εν ταυτώ ιδιαίτατα επικίνδυνα δια την εξωτερική πολιτική και τη σοβαρότητα της χώρας εις τις Διεθνείς σχέσεις.
Ως εκ τούτου, δοθέντος ότι το ΠΑΣΟΚ, συν τω χρόνω προϊόντι αναβιώνει, συνεπάγεται εξ όσων φαίνεται ότι ο λαός, ο οποίος μετατοπίστηκε εις το Σύριζα, επαναπατρίζεται εις την βάση της Κεντροαριστεράς αφήνοντας τον Σύριζα περιχαρακωμένο εις τις ακραίες ανθελληνικές ιδεοληψίες του.
Τα γενεσιουργά αίτια της ήττας, πέραν του γεγονότος ότι ο Αλέξης Τσίπρας επί 17 έτη, άγνωστον πως, απετέλεσε τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη ενός κόμματος εξουσίας, ο οποίος καίτοι λαμβάνει δεύτερη συντριπτική εκλογική ήττα, ιδίως τώρα, παρά ταύτα, παραμένει κραταιός, παρά τις όποιες εύλογες εστίες στάσης και αμφισβητήσεις έχουν δημιουργηθεί εις τους κόλπους του εν λόγω κόμματος.
Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι άλλοι είναι οι αφανείς ιθύνοντες νόες οι οποίοι κινούν αδήλως τα νήματα και λαμβάνουν τις αποφάσεις δια τους ηγέτες των κομμάτων, πλειστάκις, δια ακαταλήπτως εις εμέ κριτηρίων, τα οποία αφίστανται της αντικειμενικής πραγματικότητας ή τουλάχιστον τις εις ημάς προσπελάσιμης αντίληψης περί των πολιτικών πραγμάτων.
Εν πάσει περιπτώσει, το ζήτημα καθίσταται καίριο και ζέον κατά πόσο δηλαδή ο Σύριζα μετά και τη δρομολογούμενη ήττα της 25-6-2023, θα δύναται να συνεχίσει με τον Αλέξη Τσίπρα ή και κατά πόσο το ίδιο το κόμμα θα υφίσταται με αυτά τα ποσοστά ή θα επανέλθει εις τη χρόνια προτεραία του, ήτοι, ένα κόμμα το οποίο ασθμαίνοντας εισήρχετο εις τη Βουλή.
Η έλλειψη ιδεολογίας αλλά και ενός αρκούντος πειστικού αφηγήματος εν συνδυασμώ και μετά την 4ετή διακυβέρνηση του Σύριζα, δημιούργησε την εντύπωση προς την κοινωνία ότι κάπου επαναπαύτηκε, μη έχοντας την ικμάδα αλλά και τη διάθεση να τροφοδοτήσει ένα όραμα προς τον κόσμο, πέραν της πετατημένης ρητορικής, της ιδεολογικής διχοστασίας και της εξυπηρετήσεως των ημετέρων.
Εν κατακλείδι, ο Σύριζα, εν πολλοίς, μεταξύ άλλων καθίσταται πρωταίτιος δια τη συντριπτική νίκη της Ν.Δ, η οποία εξίσου ήτο τραγική κατά την παρελθούσα διακυβέρνηση, πλην όμως, ουχί μόνο διατήρησε τα ποσοστά της ούσα κυβέρνηση, αλλά τα επαύξησε κιόλας, σημειώνοντας απαράμιλλο ιστορικό προηγούμενο, τούτο διότι μεταξύ άλλων, ο λαός ψήφισε με γνώμονα, «δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον».
