Νέος νόμος για την «ασφάλιση» της γαλλικής γλώσσας
Ενώ οι πολίτες αντιμετωπίζουν τις σκληρές δοκιμασίες από την πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα, η κυβέρνηση του Κεμπέκ θέλει να «ανανεώσει» και να «δυναμώσει» το γλωσσικό νόμο 101. Την Πέμπτη 13 Μαΐου, ο αρμόδιος υπουργός Simon Jolin-Barrette κατέθεσε νομοσχέδιο, με το οποίο θα επιβληθούν αυστηρά μέτρα όσον αφορά τη χρησιμοποίηση της Γαλλικής Γλώσσας στην επαρχία του Κεμπέκ. Πριν πάμε όμως στα μέτρα, αξίζει να δούμε το ιστορικό των γλωσσικών νόμων.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πολλοί νομίζουν, ότι το γλωσσικό άρχισε με το νόμο 22 που είχε επιβάλει το 1974 η τότε φιλελεύθερη κυβέρνηση του Robert Bourassa. Που εξαγρίωσε πολλούς αγγλόφωνους και αλλόφωνους οπαδούς του κόμματος, οι οποίοι μαύρισαν στις εκλογές του Νοεμβρίου 1976 την κυβέρνηση Μπουράσσα, με αποτέλεσμα να κάνει κυβέρνηση το Παρτί Κεμπεκουά.
Όμως, η διαμάχη για το γλωσσικό αρχίζει το έτος δημιουργίας της συνομοσπονδίας του Καναδά, το 1867. Τότε, οι ηγέτες του Κεμπέκ με πρωτεργάτη τον Lionel-Adolphe Groulx, πίστευαν ότι καταπατούνται τα δικαιώματα των γαλλόφωνων, όχι μόνο στο Κεμπέκ αλλά επίσης στη Μανιτόμπα και το Οντάριο.
Ζήτησαν τη βοήθεια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης αλλά τίποτα δεν έγινε για τα δικαιώματα των γαλλόφωνων… Αυτή η άρνηση, ώθησε τη δημιουργία του πρώτου αυτονομιστικού κινήματος το Rassemblement pour l’indépendance nationale (RIN), απ’ όπου προήλθε η ύπαρξη του Parti Québécois.
Εν τω μεταξύ, η Βασιλική Επιτροπή για Διγλωσσία και Διπολιτισμό, στο πόρισμα της για την περίοδο 1963-1971, αποκάλυψε ότι το 1965 οι γαλλόφωνοι του Κεμπέκ έπαιρναν 35% λιγότερο μισθό από τους αγγλόφωνους, την ώρα που το 80% των εργοδοτών ήταν αγγλόφωνοι! Επιπλέον, η αντιπροσώπευση των γαλλόφωνων στις ομοσπονδιακές δημόσιες υπηρεσίες και ομοσπονδιακούς κυβερνητικούς οργανισμούς, ήταν σχεδόν μηδαμινή. Επίσης, οι γαλλόφωνοι έξω από το Κεμπέκ δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από τις δημόσιες υπηρεσίες στη γαλλική. Αυτό, αύξησε την αντίδραση των αυτονομιστών και φούντωσε την ανάγκη επιβουλής γλωσσικού νόμου, για να μη χαθεί η γαλλική γλώσσα μέσα στον ωκεανό της αγγλικής στη Βόρεια Αμερική.
Το Νοέμβριο του 1969, στο Κεμπέκ βγήκε ο νόμος 63, με τον οποίο υποχρέωνε τα παιδιά των αγγλικών σχολείων να διδάσκονται βάσεις της γαλλικής και οι μετανάστες να μάθουν γαλλικά όταν έρθουν στο Κεμπέκ.
Η ανακήρυξη της γαλλικής ως η «επίσημη γλώσσα του Κεμπέκ» έγινε με το νόμο 22 του 1974, ο οποίος επίσης υποχρέωνε τα παιδιά των μεταναστών να πάνε σε γαλλικά σχολεία.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε, τη διορατικότητα της τότε Ελληνικής Κοινοτικής Διοίκησης με πρόεδρο τον Δημήτριο Μανωλάκο, που πέρασε τα Σχολεία Σωκράτης από το 1971 στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Οι αυτονομιστές κατάφεραν και άρπαξαν την εξουσία στο Κεμπέκ, την 1 Νοεμβρίου 1976, με τη νίκη του Παρτί Κεμπεκουά υπό την ηγεσία του χαρισματικού Ρενέ Λεβέκ. Παρεμπιπτόντως, ο Λεβέκ ως πρώην φιλελεύθερος υπουργός ενέργειας και ορυκτού πλούτου την περίοδο 1961-1965 δημιούργησε τη HYDRO QUEBEC, για να έχει η επαρχία αυτονομία ηλεκτρικού ρεύματος.
Το 1977 η κυβέρνηση του, καταθέτει το νόμο 1, ο οποίος αντικρούσθηκε σφοδρά από τη φιλελεύθερη αντιπολίτευση κι έτσι επανήλθε με το νόμο 101 από τον τότε υπουργό Camille Laurin.
Πρόκειται για το «Καταστατικό της Γαλλικής Γλώσσας» το οποίο επιβάλει τη γαλλική ως τη μόνη επίσημη γλώσσα της κυβέρνησης του Κεμπέκ και των δικαστηρίων, καθώς και τη μόνη γλώσσα επικοινωνίας του εμπορίου και στο χώρο εργασίας.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1985 το φιλελεύθερο κόμμα επιστρέφει ως κυβέρνηση με πρωθυπουργό και πάλι τον Robert Bourassa. Το 1993 η κυβέρνησή του περνά το νόμο 86, ο οποίος αλλοιώνει κάπως το νόμο 101 επιτρέποντας εκτός της γαλλικής στις πινακίδες των καταστημάτων, να υπάρχουν τα αγγλικά με μικρότερα γράμματα.
Το 2002 η κυβέρνηση του Parti Québécois του Bernard Landry, περνάει το νόμο 104 που μεταξύ άλλων έκλεινε την πρόσβαση στα αγγλικά σχολεία. Όμως, ο νόμος αυτός καταρρίφτηκε από το Εφετείο του Κεμπέκ το 2007 και το 2009 από το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά, ζητώντας από το Κεμπέκ να τροποποιήσει το νόμο χωρίς να καταπατά το Καναδικό Σύνταγμα. Πράγμα που έγινε με το νόμο 103 και 115 με το οποίο επέβαλε τους μαθητές να πάνε τρία χρόνια σε ιδιωτικά αγγλικά σχολεία πριν σπουδάσουν στα δημόσια Αγγλικά.
Το 2013 με την επαναφορά του Παρτί Κεμπεκουά, κατατέθηκε ο νόμος 14 τον οποίο οι αγγλόφωνοι βρήκαν χειρότερο από το νόμο 101 του 1977, διότι διέγραφε τη διγλωσσία ορισμένων δήμων που δεν είχαν 50% αγγλόφωνο πληθυσμό και επέβαλε τη γαλλική στις επιχειρήσεις.
ΤΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 96
Και φτάνουμε στην κατάθεση του νέου γλωσσικού νόμου:
-Δημιουργία νέου Υπουργείου Γαλλικής γλώσσας.
-Η κυβέρνηση επίσης θα προσθέσει το Καταστατικό της Γαλλικής Γλώσσας, στο Καναδικό Σύνταγμα και στο Χάρτη Δικαιωμάτων του Κεμπέκ.
-Το «Ανώτατο συμβούλιο γαλλικής γλώσσας» θα αντικατασταθεί από τον «Επίτροπο γαλλικής γλώσσας» (ένα άτομο).
-Δημιουργία στο μέλλον υπηρεσίας για τους μετανάστες με την ονομασία «Γαλλοποίηση Κεμπέκ».
Εκπαίδευση: Τα αγγλικά κολλέγια μπορούν να έχουν μόνο το 17,5% του συνόλου των μαθητών όλων των κολεγίων και η αύξηση νέων εγγραφών δεν πρέπει να ξεπεράσει το 8,7%. Σε περίπτωση που ξεπεράσουν τα ποσοστά, δε θα χρηματοδοτούνται από το υπουργείο Παιδείας. Στα δε γαλλικά κολλέγια τα αγγλικά προγράμματα δε θα ξεπερνούν το 2% του αριθμού των μαθητών.
Υποχρέωση οι μαθητές των κολλεγίων να περνούν τις γαλλικές εξετάσεις εκτός αν ήταν σε αγγλικά δημοτικά σχολεία και γυμνάσια.
Επιχειρήσεις: Δίδεται διορία τριών ετών για να διορθωθούν οι επιγραφές όπου η γαλλική δεν έχει την πρωτιά.
Δημιουργία επιτροπών για τη «γαλλοποίηση» των επιχειρήσεων με 25 ως 99 υπαλλήλους. Οι επιχειρήσεις κάτω των πέντε υπαλλήλων θα έχουν δικαίωμα στις υπηρεσίες για τη «γαλλοποίηση» τους.
Υποχρέωση των επιχειρήσεων να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, τα προϊόντα τους και όλα τα ντοκουμέντα προς τους πελάτες τους στη γαλλική.
Ο υπουργός μπορεί να διακόψει ή να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας των επιχειρήσεων που δεν ακολουθούν το νόμο.
Επιβολή της νομοθεσίας και στις εταιρείες με άδεια ομοσπονδιακή.
Απαγορεύεται η απαίτηση της διγλωσσίας στους υπαλλήλους αν ο εργοδότης δεν έχει πάρει τα ανάλογα μέτρα.
Η Καναδική Ομοσπονδία ανεξάρτητων επιχειρήσεων, παρατηρεί ότι πάλι το οικονομικό βάρος θα πέσει στους επιχειρηματίες που ήδη οι περισσότεροι με το ζόρι κρατούν τις επιχειρήσεις τους λόγω πανδημίας.
Δήμοι: Οι δήμοι που έχουν λιγότερο από 50% αγγλόφωνους πολίτες και θέλουν να κρατήσουν τα δικαιώματα διγλωσσίας, πρέπει να ψηφίσουν ειδικό κανονισμό.
