ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Εν καιρώ πανδημίας ή επιδημίας, ενδημούν εν τοις πράγμασι εκ βάθρων αντικρουόμενες συνθήκες οι οποίες εκθέτουν ανεπανόρθωτα το αφήγημα της κυβερνήσεως, περί της εξαιρετικά επείγουσας ανάγκης αμελλητί επιβολή κυλιόμενων εγκλεισμών, εν είδει προλήψεως, πέραν των επιμέρους μέτρων της μασκοφορίας, προς αποσόβηση της περιστολής του ιού.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
[Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω]
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Ασφαλώς δεν αμφισβητούμε την αντικειμενική ύπαρξη του ιού, αλλά στηλιτεύουμε τις κραυγαλέες αντιφάσεις ως προς το χειρισμό της Ελλαδικής Κυβερνήσεως και την κατάφωρη και κατάδηλη εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών, αφενός διαρκούντος του χειμώνος επέτρεπε σωρεία κινητοποιήσεων εν τω μέσω του κέντρου της Αθήνας, δίχως τη λήψη των προφυλακτικών μέτρων, ενώ εκ παραλλήλου επέβαλε εν αδίκω, διοικητικά πρόστιμα προς βιοπαλαιστές πολίτες, περαιτέρω, παρά τα δρακόντεια μέτρα, τα κρούσματα αυξάνονταν και ενώ, προϊόντος του χρόνου, επολλαπλασιάζοντο, ήρε διά παντός τα μέτρα εγκλεισμού ενόψει της πολύφερνης τουριστικής περιόδου.
Περαιτέρω, με την ως άνω προχειρότητα και την παντελή ειλικρινή έλλειψη ενδιαφέροντος προς τους πολίτες, παρά τις εξ αντιθέτου στεντόρειες δήθεν φωνές, περί της υπέρτερης προστασίας της δημόσιας υγείας, σπεύδει άρον άρον την άμεση εκδίκαση των εκκρεμών υποθέσεων εις το Νόμο Κατσέλη και των αμελλητί εφαρμογή του Πτωχευτικού Κώδικα, δηλαδή μεσούσης της δεινής αυτής βιούμενης καταστάσεως επισπεύδεται ο οικονομικός στραγγαλισμός των δανειοληπτών, με στόχαστρο την υφαρπαγή της ακινήτου περιουσίας των.
Ως εκ τούτο λοιπόν, για ποιο κράτος δικαίου και διά ποία υποχρέωση προασπίσεως της δημόσιας υγείας ομιλούμε, βάσει της οποίας (νοείται τον ορισμό της δημόσιας υγείας) μείζονα έκφανση της καθίσταται ανυπερθέτως και η κοινωνική ευεξία, η οποία όμως εν προκειμένω εξοστρακίζεται καταφρονητικά, προς ευθεία και απερίφραστη βορά των τραπεζικών συμφερόντων.
Πώς ένας πολίτης θα εμπιστευτεί αυτό το κράτος, το οποίο ανεύθυνα και συλλήβδην διά της προπαγάνδας της καθεστωτικής τηλοψίας, το ωθούν προς τον εμβολιασμό άνευ εμβριθούς, ενδελεχούς και σφαιρικής ιατρικής ενημερώσεως περί της των εμβολίων, αλλά και την ανάληψη τυχόν ευθύνης εξαιτίας και συνεπεία τυχόν αιτιώδους προκλήσεως βλάβης εις την υγεία των πολιτών, εξ αυτών.
Τρανή απόδειξη της υπερεκχειλίζουσας ανευθυνότητας, πέραν από τους καθεστωτικούς ιατρούς εν τω πλαισίω της υγειονομικής δικτατορίας την οποία βιώνουμε, καθότι καταπνίγεται οιαδήποτε έτερη φωνή, είναι ότι άπαντες έχουν επιστρατευτεί όχι διά να πείσουν για τα εμβόλια με επιστημονική επιχειρηματολογία αλλά να πειθαναγκάσουν με συνθηματολογία.
Η παραφροσύνη την οποία βιώνουμε αντίκειται πρόδηλα προς οιαδήποτε μορφή αντικειμενικής λογικής διά την ασύλληπτη ψυχροπολεμική κατάσταση την οποία βιώνουμε.
Εν άλλοις λόγοις, ας μας αιτιολογήσουν οι επαΐοντες κυβερνώντες πόθεν δικαιολογείται η παρέκκλιση από τον κανονισμό της απαιτούμενης συναίνεσης μίας ιατρικής πράξεως και υπό ποίους περιορισμούς, η οποία παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 8 παράγραφος 1 της ΕΣΔΑ ως το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό, στο πλαίσιο της προστασίας του δικαιώματος εις τον ιδιωτικό βίο, εν σχέσει με το άρθρο 9 παρ. 1 εδ. β’ του Συντάγματος, σε συνάρτηση με την προστασία της αυτονομίας και της αυτοδιάθεσης του ατόμου και ειδικότερα με την αξία του ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος), της ελευθερίας ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος), την προστασία έναντι βιο-ιατρικών παρεμβάσεων (άρθρο 5 παράγραφος 5, εδάφιο β’ του Συντάγματος), των σωματική ακεραιότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (άρθρο 7 παράγραφος 2 του Συντάγματος) καθώς και το ατομικό δικαίωμα στην υγεία (άρθρο 5 παράγραφος 2), εφόσον υπάρχει πιθανότητα από την επιβολή οιασδήποτε ιατρικής πράξεως, άνευ της προσήκουσας ιατρικής ενημέρωσης, να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες, άλλως ας μας πουν ότι είναι άνωθεν προσταγή (έκφανση ολοκληρωτισμού υπό άλλη διατύπωση), υπό την έννοια ότι δρουν ως έμμεσοι αυτουργοί εις περίπτωση αιτιώδους πρόκλησης ασθένειας ή βλάβης εις την υγεία των πολιτών, δηλαδή αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη, όπως επιτάσσεται σε ένα πολιτισμένο και δημοκρατικό κράτος.
Εν πάση περιπτώσει, η καταφυγή μας είναι το Σύνταγμα διά να αντιδρούμε σύννομα προς πάσα μεσαιωνική και άλογη απόφαση, διότι βάσει του άρθρου 120 παρ. 4 του Συντάγματος, ήτοι την ακροτελεύτια διάταξη η οποία συνιστά την επιτομή του Συνταγματικού Πατριωτισμού, διότι παρέχει ευθέως την εξουσία προς τον εκάστοτε πολίτη, πέρα της ιδιότητας την οποία φέρει, αναγνωρίζοντας σαφώς το δικαίωμα αντίστασης, με μέτρο τη φιλοπατρία ως συστατικό στοιχείο της Συνταγματικής νομιμοφροσύνης, να εναντιωθεί παντοιοτρόπως κατά οιουδήποτε επίδοξου καταλύτη της Συνταγματικής Νομιμότητας, ως διαπράττοντα πράξεις ή παραλείψεις θεσμικής βίας – καταστρατήγηση επί μακρόν του πυρήνα των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών – άρα νομιμόφρονα ανυπακοή.
