Ο Σάββας Καλεντερίδης γράφει με αφορμή τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή για το ρόλο που διεκδικεί η Τουρκία και τι θα πρέπει να αναρωτηθεί η Ελλάδα
Από τις 7 Οκτωβρίου, μετά την εισβολή της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ και τις βαρβαρότητες που διέπραξε σε βάρος εκατοντάδων άοπλων, ακολούθησε η επιχείρηση (που είναι σε εξέλιξη) των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων κατά της Γάζας.
Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, αυτόν τον πόλεμο κανένας δεν τον θέλει, υπάρχει όμως κίνδυνος να επεκταθεί, ειδικά μετά την είσοδο της Υεμένης και το τελεσίγραφο της Χεζμπολάχ, προς Ισραήλ και ΗΠΑ, να σταματήσουν οι επιθέσεις στη Γάζα, τελεσίγραφο που έληξε ήδη από τις 3 Νοεμβρίου. Αν επεκταθεί ο πόλεμος με την εμπλοκή της Χεζμπολάχ, τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εμπλακεί και το Ιράν και πλέον θα μιλάμε για έναν περιφερειακό πόλεμο. Άσχετα με την πορεία που θα έχει ο πόλεμος και την κατάληξή του, ήδη υπάρχει αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή.
Το Ιράν έχει καταστεί αδιαμφισβήτητα περιφερειακή δύναμη, αφού έχει αποκτήσει τη δυνατότητα να ασκεί επιρροή στο Ιράκ, όπου οι σιίτες είναι η πλειοψηφία, στη Συρία όπου ιδιοποιείται τους αλαουίτες, στο Λίβανο με τους σιίτες και τη Χεζμπολάχ, στη Γάζα με τη Χαμάς, και στην Υεμένη με τους εκεί σιίτες που έχουν μετατραπεί σε υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη στην Αραβική Χερσόνησο και την Ερυθρά Θάλασσα.
Η Τουρκία προσπαθεί να ανταγωνιστεί το Ιράν. Διά του Ερντογάν διεκδικεί ρόλο στο μουσουλμανικό σουνιτικό κόσμο και ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Παλαιστίνη, ξεχνώντας ότι την πούλησε στους Σιωνιστές και τον Χερτζλ για να αντιμετωπίσει το δυσβάσταχτο χρέος της καταρρέουσας αυτοκρατορίας του ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β’, ο οποίος είναι και το ίνδαλμα του Τούρκου προέδρου.
Ο Ερντογάν μετά την «εκγύμνασή» του τόσα χρόνια, ακολουθώντας την πολιτική του εκκρεμούς μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον και τη σκληρή στάση που τήρησε έναντι του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στο θέμα της Σουηδίας, τώρα δίνει τα «ρέστα» του στο θέμα της Παλαιστίνης.
Προσπαθεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και επιδιώκει μια λύση στην οποία η χώρα του θα είναι εγγυήτρια δύναμη, με παρουσία μάλιστα τουρκικών στρατευμάτων στην Παλαιστίνη, αφού δημιουργηθεί το κράτος στα όρια του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Όμως δεν αρκείται σ’ αυτά. Επιδιώκει την αναδόμηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την Τουρκία να διεκδικεί σ’ αυτό μόνιμη θέση, εκπροσωπώντας τον «τουρκικό και μουσουλμανικό κόσμο» που τώρα δεν εκπροσωπείται. Μάλιστα ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα δηλώσει ,ότι «ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε», εννοώντας ότι τα πέντε μόνιμα μέλη δεν μπορούν να εκπροσωπούν το σύγχρονο κόσμο.
Ο ΟΗΕ ιδρύθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1945 στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου, ως μετεξέλιξη της Κοινωνίας των Εθνών που ιδρύθηκε το 1920 αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Παρίσι.
Και οι δύο διεθνείς οργανισμοί φτιάχτηκαν από τους νικητές και η δομή τους είναι τέτοια, ούτως ώστε να διασφαλίζονται τα γεωπολιτικά και στρατηγικά συμφέροντά τους, των μεγάλων δυνάμεων δηλαδή.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει δηλώσει επανειλημμένα – και μάλιστα στην έδρα του ΟΗΕ, σε ομιλίες του στη Γενική Συνέλευση – ότι είναι ανάγκη η αναμόρφωση του Οργανισμού και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τώρα με αφορμή τη Γάζα και την αδυναμία του ΟΗΕ να διαχειριστεί την κρίση και να περιορίσει την επέκταση του πολέμου, ο Ερντογάν επανέρχεται, προτείνοντας μάλιστα τη δημιουργία νέας διεθνούς δομής με πρωτοβουλία της Τουρκίας.
Ο επικεφαλής Επικοινωνίας του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυσή της, δημοσίευσε άρθρο στο οποίο υποστηρίζει ότι «το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και παρόμοιες διεθνείς δομές δεν είναι σε θέση να λύσουν πλήρως τα παγκόσμια προβλήματα και έχουν αρχίσει ακόμη και να τα βαθαίνουν και να οδηγούν σε κρίσεις», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την ανάληψη τουρκικής πρωτοβουλίας για την ίδρυση ενός νέου διεθνούς οργανισμού.
Όπως είναι πλέον ορατό διά… γυμνού οφθαλμού, η Άγκυρα θέλει να διατηρήσει τη στρατηγική της ανεξαρτησία συνεργαζόμενη με τη Ρωσία και την Κίνα, ακόμη και αν διατηρεί τους δεσμούς της με τη Δύση.
Αυτή τη νέα πραγματικότητα είναι ανάγκη να αναλύσει η Ελλάδα, που είναι έτοιμη να κάνει τολμηρά βήματα, όπως είναι η διεξαγωγή του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη στις 7 Δεκεμβρίου. Οι εμπνευστές αυτής της πρωτοβουλίας ας εντοπίσουν τουλάχιστον, σε τι ρόλο θέλει την Ελλάδα ο Ερντογάν στο νέο-οθωμανικό του όνειρο.
