«Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του χάνεται…»

Άλλη μία επέτειος του ΟΧΙ. Μνημονεύουμε και πάλι τους πεσόντες του ‘40, ακούμε και διαβάζουμε μακροσκελείς αναφορές και τετριμμένες ομιλίες…
Φέτος γιορτάζουμε τα 81 χρόνια της ένδοξης σελίδας του ηρωικού Έπους.
Αλήθεια, πόσοι άραγε γνωρίζουν την Ιστορία μας; Πολλοί συμφωνούν πως οι περισσότεροι σήμερα δεν γνωρίζουν το άμεσο παρελθόν του τόπου μας. Για τους δύο παγκοσμίους πολέμους, την κατοχή, την αντίσταση, τους ήρωες…
Και όχι μόνο δεν γνωρίζουν – αλλά το δραματικότερο – αδιαφορούν να μάθουν. Κυρίως οι νέοι που τα περασμένα τους φαίνονται μακρινά, ξεπερασμένα, άσχετα και άχρηστα για τη ζωή και το μέλλον τους. Υπάρχει ένα φιλοσοφικό ρητό που λέει: «Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του χάνεται…».
Βλέπουμε πως σε άλλες χώρες δημιουργούν ή δανείζονται ήρωες, μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να επιδείξουν στο πέρασμα της ιστορίας τους. Ο Μέγας Αλέξανδρος, για παράδειγμα, «φιγουράρει» ως πρόγονος των Σκοπιανών! Αλλού πάλι πειρατές, ληστές και βάρβαροι επιστρατεύονται για να αναδείξουν την «ανδρεία» των λαών που υπηρετούν…
Η Ελλάδα, που γεννάει αληθινούς ήρωες, τους ξεχνάει ή δεν τους γνωρίζει καν και στο πέρασμα των χρόνων γίνονται αφανείς! Ιστορική λήθη ή εθνική αυτοκτονία; Μάλλον και τα δύο. Ποιός όμως ευθύνεται για την άγνοια και την αδιαφορία του νεοέλληνα; Λίγο πολύ όλοι και όλα.
Η παγκοσμιοποίηση, που οδηγεί τους λαούς της Γης με γρήγορους ρυθμούς σε μια ολοκληρωτική «ομογενοποίηση» με σημείο αναφοράς τον κόσμο και όχι την τοπική ή εθνική κοινωνία…
Η Ενωμένη Γηραιά Ήπειρος που πασχίζει να «σβήσει» ιστορικές αλήθειες και να δικαιώσει εγκλήματα προνομιούχων μελών της…
Οι «ελπιδοφόροι» ηγέτες κάθε παράταξης που πουλούν στους εναπομείναντες ονειροπόλους ανύπαρκτες ιδεολογίες, με την υπόσχεση ενός καλύτερου αύριο…
Οι «διανοούμενοι», οι οποίοι οδηγούμενοι από ξενοκίνητα συμφέροντα και υπό την ανοχή του ανυποψίαστου ταλαίπωρου λαού, διαστρεβλώνουν και παραχαράσσουν την ιστορία μας…
Απόλυτα τεκμηριωμένες διαπιστώσεις.
Υπό τέτοιες συνθήκες άραγε θα χτίσουν το μέλλον τους οι νέες γενιές; Τι μέλλον μπορεί να έχουν σε μία κοινωνία δίχως αξίες και ιδανικά, μέσα σε έναν κόσμο ασώματο, ακρωτηριασμένο από συνεχείς πολέμους, σφαγές, γενοκτονίες, εγκληματικούς φανατισμούς και υπό το φόβο της τρομοκρατίας; Έναν κόσμο όπου για χάρη του πρόσκαιρου κέρδους αφανίζει ανελέητα το επίγειο, ενάλιο και εναέριο περιβάλλον;
Έναν κόσμο στον οποίο το σύστημα ανέτρεψε και τις βασικές ακόμα ισορροπίες της φύσης;
Η ανωμαλία κατέστη φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία και μάλιστα με νομική υπόσταση… Ο ρόλος της γυναίκας, εν ονόματι του καταναλωτισμού, διαφοροποιήθηκε τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικογένεια με όλες τις γνωστές επιπτώσεις…
Τα παιδιά έγιναν έρμαια της βίας και του φτηνού εργατικού δυναμικού…
Η τρίτη ηλικία εγκαταλείφτηκε και λησμονήθηκε σε αφιλόξενους οίκους ευγηρίας…
Το θέμα όμως είναι σοβαρό γι’ αυτό και θα επανέλθουμε…
Ζήτω η Ένδοξη Ελληνική Ιστορία!
Ζήτω οι Αθάνατοι Ήρωες!
Ζήτω το Ελληνικό Έπος του 1940!