Έρευνες δείχνουν ότι, αντίθετα με τα εμβόλια κατά του τετάνου και της γρίπης,
τα εμβόλια mRNA κατά του COVID-19 δεν προάγουν τη δημιουργία
ανθεκτικών κυττάρων που παράγουν αντισώματα
MARINA ZHANG
© THE EPOCH TIMES
Δημοσίευση: 3 Δεκεμβρίου 2024
[ © theepochtimes.gr/meleti-apokalyptei-giati-ta-antisoma/ ]
Έρευνα που διεξήχθη από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Emory της Ατλάντα, βρήκε ότι ενώ τα εμβόλια κατά του τετάνου και της γρίπης ωθούν το σώμα να δημιουργήσει πλασματοκύτταρα, που ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και παράγουν αντισώματα, τα εμβόλια κατά της COVID-19 δεν το κάνουν. Η μελέτη μπορεί να εξηγήσει, γιατί η προστασία από τα αντισώματα από εμβόλια mRNA κατά της COVID-19 μειώνεται τόσο ραγδαία.
Τα εμβόλια mRNA προκαλούν το σώμα να παράγει βραχύβια πλασματοκύτταρα, τα οποία μπορούν να παράγουν αντισώματα για μονάχα μια χρονική περίοδο προτού πεθάνουν. Τα εμβόλια όπως αυτό κατά του τετάνου δίνουν μακροχρόνια ανοσία, με τα αντισώματα να παραμένουν στο σώμα για έως και 10 χρόνια. Τα αντισώματα κατά της COVID-19 μειώνονται ραγδαία τρεις με έξι μήνες μετά τον εμβολιασμό, έχοντας συχνά ως αποτέλεσμα την επανεμφάνιση μολύνσεων.
Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ Φράνσις Έουν-Χιούνγκ Λι, καθηγήτρια ιατρικής και διευθύντρια του προγράμματος Άσθματος, Αλλεργιών και Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου Emory, είπε στους Epoch Times πως ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί τα εμβόλια κατά της COVID-19 δεν παρέχουν ανθεκτική ανοσία μέσω αντισωμάτων, παρότι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, ένα λόγος θα μπορούσε να είναι το γεγονός ότι το σώμα δεν μπορεί να σχηματίσει μακροπρόθεσμη ανοσία κατά της COVID-19. Το εμβόλιο mRNA κατά της COVID-19 ωθεί το σώμα να παράγει πρωτεΐνες ακίδας κατά της COVID-19 για να διεγείρει την ανοσοαπόκριση. Αυτή η πρωτεΐνη ακίδας ίσως να μη διεγείρει αρκετά, ώστε να προκαλέσει το σχηματισμό μακρόβιων πλασματοκυττάρων. Άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι ότι η πλατφόρμα εμβολίων mRNA, η οποία διανέμει το εμβόλιο στο σώμα, δεν προκαλεί ανθεκτική ανοσία μέσω αντισωμάτων.
Επί του παρόντος, τα εμβόλια mRNA για τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (Respiratory Syncytial Virus – RSV) βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Το εάν αυτά τα εμβόλια παρέχουν ανθεκτική ανοσία κατά των ιών για τους οποίους προορίζονται να προστατεύουν, μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση της αντίδρασης του σώματος στα εμβόλια κατά της COVID-19. «Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε εάν ο λόγος […] είναι μοναδικός στην πρωτεΐνη ακίδας ή εάν είναι κάτι μοναδικό στην πλατφόρμα mRNA», είπε η Λι στους Epoch Times.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΟΣΙΕΣ
ΕΦ’ ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ
Υπήρχε γενικά η αντίληψη ότι όταν κάποιος μολύνεται με ή εμβολιάζεται κατά κάποιου ιού ή βακτηρίου, η ανοσία που σχηματίζεται θα είναι εφ’ όρου ζωής, είπε στους Epoch Times ο Δρ Στάνλεϊ Πέρλμαν, καθηγητής του Τμήματος Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα.
Παρόλα αυτά, η παρούσα μελέτη και άλλες έρευνες πάνω στον RSV, ο οποίος μολύνει ανθρώπους κάθε χρόνο, παρά το γεγονός ότι όλοι έχουν αντισώματα κατά του ιού από την ηλικία των 3 ετών, υποδηλώνει ότι το εάν ένα άτομο έχει ανοσία σε έναν ιό ή βακτήριο μπορεί να διαφέρει ανάλογα το παθογόνο, είπε η Λι.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Medicine το Σεπτέμβριο [ www.nature.com/articles/s41591-024-03278-y ] παρακολούθησε 19 υγιείς εθελοντές οι οποίοι έλαβαν εμβόλια και ενισχυτικά εμβόλια κατά της γρίπης, του τετάνου και αρκετά κατά της COVID-19. Οι ερευνητές εξήγαγαν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού τους από το μυελό των οστών και τα παρακολούθησαν για έως και τρία χρόνια.
Ανακάλυψαν ότι αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν ανθεκτικά πλασματοκύτταρα – ένα είδος κυττάρων τα οποία παρέχουν μακροχρόνια ανοσία – τα οποία παράγουν αντισώματα κατά της γρίπης και του τετάνου αλλά καθόλου ή ελάχιστα ανθεκτικά πλασματοκύτταρα που λειτουργούν ενάντια στην πρωτεΐνη ακίδας της COVID-19.
Όταν τα Β-κύτταρα μας (κύτταρα του ανοσοποιητικού) έρχονται αντιμέτωπα με ένα παθογόνο, διαιρούνται σε πλασματοκύτταρα και παράγουν αντισώματα. Τα περισσότερα από αυτά τα κύτταρα πεθαίνουν, αλλά ελάχιστα από αυτά θα μεταναστεύσουν σε συγκεκριμένες κόγχες στο μυελό των οστών και θα ωριμάσουν σε μακρόβια πλασματοκύτταρα.
«Ακόμη και αν μερικά από αυτά τα κύτταρα θέλουν να πεθάνουν, δεν μπορούν», είπε η Λι. «Υπόκεινται σε αλλαγές στο RNA τους και το DNA τους, έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στην απόπτωση (κυτταρικός θάνατος)».
«Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες και μηχανισμοί και προγράμματα, και προσπαθούμε να τα μελετήσουμε όλα αυτά και να ξεδιπλώσουμε αυτά τα βήματα, ώστε να μπορέσουμε να εξακριβώσουμε τον τρόπο που μπορούμε να κάνουμε τα εμβόλια mRNA κατά του SARS-CoV-2 καλύτερα».
«Το να έχει επίσης κανείς μακροπρόθεσμη ανοσία δεν εγγυάται πλήρη προστασία ενάντια σε μελλοντικές λοιμώξεις», είπε στους Epoch Times ο Δρ Τζόζεφ Βαρόν, καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον και επικεφαλής ιατρός της Συμμαχίας Κρίσιμης Φροντίδας Πρώτης Γραμμής κατά της COVID-19 (Front Line COVID-19 Critical Care Alliance – FLCCC).
«Οι ιοί μπορούν να εξελιχθούν ώστε να ξεφύγουν από την ανοσοαπόκριση και η μειωμένη ανοσία ή άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία και η κατάσταση της υγείας, μπορούν να επηρεάσουν την αδυναμία κάποιου».
Αυτός είναι ο λόγος που τα νέα εμβόλια κατά της γρίπης παράγονται κάθε χρόνο, καθώς ο ιός εξελίσσεται και αλλάζει, είπε η Λι.
ΟΙ ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΙΣΧΥΣΑΝ
ΤΗΝ ΑΝΟΣΙΑ
Κάποιοι από τους συμμετέχοντες πιθανόν να κόλλησαν COVID-19 κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης, όπως υποδεικνύεται από μια απότομη αύξηση στα επίπεδα αντισωμάτων κατά της COVID-19, παρά την έλλειψη ανοσοποίησης. Ωστόσο, οι συγγραφείς βρήκαν ότι αυτό επίσης δε συνδέεται με το σχηματισμό μακρόβιων πλασματοκυττάρων.
Αυτό το εύρημα συμφωνεί με προηγούμενη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, η οποία βρήκε ότι οι μολύνσεις από COVID-19 δεν προκαλούν μακροχρόνια προστασία μέσω αντισωμάτων.
Σε μερικές περιπτώσεις, οι μολύνσεις μπορεί να προκαλέσουν ισχυρότερη ανοσία από αυτήν που μπορούν να παρέχουν τα εμβόλια.
Η εφ’ όρου ζωής ανοσία στη γρίπη, για παράδειγμα, πιθανόν να υποκινείται από τη φυσική ανοσία παρά από τον εμβολιασμό.
Τα αντισώματα που σχηματίζονται μονάχα από το εμβόλιο κατά της γρίπης μπορεί να διαρκέσουν για λίγους μήνες. Παρόλα αυτά, από τη στιγμή που πολλοί από τους εμβολιασμένους ανθρώπους θα μολυνθούν επίσης, αυτή η διασταυρούμενη αντιδραστικότητα είναι πιθανώς αυτό που οδηγεί τα πλασματοκύτταρα να ωριμάσουν σε ανθεκτικά κύτταρα, είπε η Λι.
ΟΙ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΔΕΝ ΑΥΞΗΣΑΝ
ΤΑ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ
Κάποιοι από τους συμμετέχοντες της έρευνας έλαβαν αρκετές δόσεις του εμβολίου mRNA κατά της COVID-19 κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής της μελέτης. Οι συγγραφείς βρήκαν, ότι η λήψη περισσότερων δόσεων εμβολίων mRNA «δεν προώθησαν απαραίτητα περισσότερες» ανταποκρίσεις μακρόβιων πλασματοκυττάρων στη μικρή ομάδα της μελέτης.
«Αυτά τα ευρήματα ενισχύουν το γεγονός, ότι οι ενισχυτικές δόσεις δε λειτουργούν πραγματικά σε αυτό το σημείο», είπε ο Βαρόν. «Οι ενισχυτικές δόσεις μπορούν προσωρινά να αποκαταστήσουν την προστασία με το να αυξήσουν τα αντισώματα που κυκλοφορούν και τη μνήμη των κυττάρων του ανοσοποιητικού».
Ο Δρ Γουίλιαμ Σάφνερ, καθηγητής προληπτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ στο Νάσβιλ του Τενεσί, είπε ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από COVID-19 θα πρέπει, παρόλα αυτά, να ακολουθήσουν το πρόγραμμα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ (Centers for Disease Control and Prevention – CDC), το οποίο συνιστά εμβολιασμό κάθε έξι μήνες.
Η Λι συμφώνησε, προσθέτοντας ότι ενώ η μελέτη της βρήκε ότι η προστασία από τα αντισώματα είναι βραχυπρόθεσμη, υπάρχουν άλλα κύτταρα στο σώμα, όπως τα Τ-κύτταρα, μέσω των οποίων ο εμβολιασμός παρέχει μακροχρόνια ανοσία και θα μπορούσαν, επομένως, να είναι ακόμη χρήσιμα για ανθρώπους με μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης.
