Στα 50 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Τα Νέα». Ο πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, αναφέρει πως τα γενέθλια της παράταξης εδραιώνουν την εθνική ενότητα. «Στη διάρκεια αυτών των 50 ετών, η Νέα Δημοκρατία έλυσε με σύνεση το Πολιτειακό, οπλίζοντας τη χώρα με ένα προοδευτικό Σύνταγμα» σημειώνει στο άρθρο.
«Τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας σηματοδοτούν την ωριμότητα της εμπειρίας, όσο και τη φλόγα της πρώτης εκκίνησης που παραμένει ολοζώντανη. Χαρακτηριστικά που αναδεικνύονται και μέσα από την έως τώρα κυβερνητική μας διαδρομή» συνέχισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αναλυτικά το άρθρο του πρωθυπουργού, αλλά και προέδρου, της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη:
«H 50ή επέτειος της ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας δεν αποτελεί ένα απλό ορόσημο. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι αυτή η παράταξη αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη της πατρίδας μας, στις πιο καθοριστικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της. Τα γενέθλια της, άλλωστε, συμπίπτουν και με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από τη γέννηση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Μία αφορμή για σκέψεις και συμπεράσματα… Δεν είναι τυχαίο ότι το κόμμα μας αποδεικνύεται, ήδη, το πιο ανθεκτικό και αξιόπιστο κόμμα της Μεταπολίτευσης.
Με επιλογές που εδραίωσαν την εθνική ενότητα. Όπως αρχικά η αναγνώριση του ΚΚΕ. Και, αργότερα, η άρση των συνεπειών του Εμφυλίου. Αλλά και με στρατηγικές αποφάσεις, που αναγκάστηκαν να αποδεχθούν ακόμη και οι πολιτικοί της αντίπαλοι. Με κυρίαρχο, βέβαια, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Στη διάρκεια αυτών των 50 ετών, η Νέα Δημοκρατία έλυσε με σύνεση το Πολιτειακό, οπλίζοντας τη χώρα με ένα προοδευτικό Σύνταγμα. Προχώρησε, επίσης, στην πρώτη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Σχεδίασε τα πιο κομβικά απ’ τα μεγάλα δημόσια έργα. Από το Μετρό, μέχρι το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Και υπηρέτησε με συνέπεια τον κοινοβουλευτισμό, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση.
Στις διαλυτικές αναταράξεις των άλλων σχηματισμών, η Νέα Δημοκρατία αντέτασσε και αντιτάσσει μία ενότητα θεμελιωμένη στις ιδρυτικές της αρχές. Προχωρώντας «με τολμηρά και ασφαλή βήματα στις νέες συνθήκες», σύμφωνα με την πρώτη Διακήρυξή της. Και υπηρετώντας το έθνος με διαρκή ανανέωση. Και με δράσεις «πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς».
Τον ίδιο δρόμο του ιδρυτή Κωνσταντίνου Καραμανλή βαδίζουμε και τώρα. Το δρόμο της ανοιχτής οικονομίας και της κοινωνικής φροντίδας. Της πατριωτικής ευθύνης και του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού. Με τις παραδόσεις μας να γίνονται στοιχεία της καθημερινής μας εξέλιξης. Ως μία φιλελεύθερη πολιτική δύναμη τόσο ισχυρή, ώστε να μπορεί να αφομοιώνει νέες ιδέες και να συνεργάζεται με νέους φίλους.
Τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας σηματοδοτούν την ωριμότητα της εμπειρίας, όσο και τη φλόγα της πρώτης εκκίνησης που παραμένει ολοζώντανη. Χαρακτηριστικά που αναδεικνύονται και μέσα από την έως τώρα κυβερνητική μας διαδρομή. Ξεπερνώντας, όχι μόνο διαδοχικές δοκιμασίες, όπως οι μεταναστευτικές εισβολές. Η πανδημία. Και οι εθνικές προκλήσεις. Αλλά υλοποιώντας, ταυτόχρονα, και τις δεσμεύσεις μας.
Σε πρώτη φάση, αίροντας 49 φόρους. Δημιουργώντας 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Λύνοντας το Μεταναστευτικό. Συγκροτώντας μία σύγχρονη Πολιτική Προστασία. Και, αργότερα, στηρίζοντας το εισόδημα με μόνιμες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Καθιερώνοντας αλλαγές, όπως η επιστολική ψήφος και τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Και θωρακίζοντας την εθνική άμυνα με νέες φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, τα 50 χρόνια της παράταξης αυξάνοντας ταχύτητα, ώστε το 2027 να βρει μία Ελλάδα ακόμη πιο ισχυρή και παραγωγική. Με ανάπτυξη 3%, ανεργία 8% και πληθωρισμό 2%.
Με μέσο μισθό στα 1.500. Και κατώτατο στα 950 ευρώ. Ένα κράτος πιο δίκαιο και ψηφιακό. Περήφανο και αισιόδοξο. Θα είναι το δικό μας μικρό δώρο, στη μεγάλη και διαχρονική προσφορά της Νέας Δημοκρατίας στη χώρα».
Τί σηματοδοτεί η επετειακή εκδήλωση για τα 50 χρόνια ζωής της Ν.Δ.
Του Κώστα Πασίση
© thepresident.gr
Ευκαιρία για την αποκατάσταση του κλίματος και την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και των δύο πρώην πρωθυπουργών, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, αποτελεί η επετειακή εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου.
Η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τους δύο ιστορικούς ηγέτες του κόμματος, εξυπηρετεί αυτό το σκοπό, ενώ παράλληλα δείχνει τη διάθεση του να ξεπεραστούν οι εσωκομματικές εντάσεις του παρελθόντος.
«Δε θα μπορούσαν να μην προσκληθούν, καθώς είναι μια εκδήλωση που αφορά όλους τους νεοδημοκράτες…», ανέφερε ο Παύλος Μαρινάκης, χωρίς όμως να διευκρινίσει την… τύχη της κίνησης Μητσοτάκη.
Σε σημειολογικό πολιτικό επίπεδο, η πρόσκληση στους δύο πρώην πρωθυπουργούς σηματοδοτεί το σεβασμό στην ιστορία του κόμματος και την αναγνώριση της προσφοράς τους. Αλλά πίσω από αυτή την… αθώα πρώτη ανάγνωση, κρύβονται οι μείζονες διαφορές τους σε μια σειρά κρίσιμων θεμάτων, με προμετωπίδα τον ελληνοτουρκικό διάλογο, που είναι σε εξέλιξη.
Ένα θέμα που αποκτά προστιθέμενη αξία, καθώς το επόμενο διάστημα επίκειται συνάντηση Γεραπετρίτη – Φιντάν, οι οποίοι θα αρχίσουν τα προκαταρκτικά των συζητήσεων για την πιθανότητα (αν υπάρχει) οριοθέτηση ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, προφανώς μέσω δικαστηρίων…
Ως γνωστόν, οι κ.κ. Καραμανλής και Σαμαράς έχουν πάρει διακριτές αποστάσεις από τις κινήσεις της κυβέρνησης για αλλαγή σελίδας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Χαρακτηριστική ήταν η σχετική αναφορά του Κώστα Καραμανλή κατά την ομιλία του στο Πολεμικό Μουσείο.
«Πιστεύω ότι καμιά Ελληνική Κυβέρνηση δε θα ήταν διατεθειμένη να υποχωρήσει σε μείζονα εθνικά θέματα και να αποδεχθεί ρυθμίσεις σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Πρώτον, διότι αποκλείω την πιθανότητα να το επιθυμεί. Αλλά επιπρόσθετα δε θα μπορούσε, διότι θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την ομόθυμη και σθεναρή αντίδραση των Ελληνίδων και των Ελλήνων», τόνισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Είναι λοιπόν αδύνατη και αδιανόητη η σύναψη συνυποσχετικού που θα κρύβει τεχνηέντως και εκ του πονηρού, υπό το πρόσχημα της προσφυγής στο ΔΔ της Χάγης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, την εκχώρηση με ασαφείς και διπλωματικά ευρηματικές διατυπώσεις, δικαιώματος στο ΔΔ να αποφανθεί περί του εύρους των χωρικών υδάτων ή ακόμα και της εδαφικής κυριαρχίας νήσων και βραχονησίδων. Είμαι κατηγορηματικός σε αυτό».
Ωστόσο, η προαναφερθείσα πρωτοβουλία Μητσοτάκη, φανερώνει μια προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός πιο ενωτικού προσώπου στη Νέα Δημοκρατία. Το κατά πόσο η προσπάθεια αυτή θα στεφθεί με επιτυχία, θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση των Καραμανλή και Σαμαρά αλλά και από τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα.
Ταυτόχρονα, όμως, η κίνηση Μητσοτάκη επιδέχεται και άλλης ερμηνείας, όπως αυτής της επανασυσπείρωσης των στελεχών της, μετά την πτώση των ποσοστών της και την ερώτηση των 11 βουλευτών της ΝΔ για τα κόκκινα δάνεια, που εξόργισε τον Κωστή Χατζηδάκη αλλά και το Μαξίμου.
Η …ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ
ΝΔ ΣΤΗ ΡΗΓΙΛΛΗΣ
Η επιστροφή στα… πάτρια εδάφη, στην οδό Ρηγίλλης, με street party που κάνει η Νέα Δημοκρατία, η οποία την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής, είναι μια σημαντική στιγμή για το κόμμα, καθώς αποτελεί ορόσημο στην πολιτική του πορεία.
Η Νέα Δημοκρατία, που ιδρύθηκε το 1974 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή, οδηγώντας τη χώρα σε μεγάλες ιστορικές στιγμές, όπως η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η εδραίωση της Δημοκρατίας μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Όπως αναφέρεται, η εκδήλωση για τα 50 χρόνια της ΝΔ δεν είναι απλώς μια γιορτή, αλλά σηματοδοτεί και τη διατήρηση της συνέχειας του κόμματος σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο πολιτικό τοπίο.
Μέσα από αυτήν την επέτειο, η Ν.Δ. επιδιώκει να τονίσει την πολιτική της συνέπεια και την εθνική της προσφορά, τόσο στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής όσο και στην εξωτερική. Σε αυτή τη βάση αναμένεται να είναι και η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη την Παρασκευή 4/10.
Ζήτω η Νέα Δημοκρατία;
Γράφει ο
© tanea.gr
Σέβομαι τη Νέα Δημοκρατία, ως τη βασική παράταξη του αστισμού στην Ελλάδα για τα 50 αυτά χρόνια. Ο πυρήνας της προφανώς είναι η Κεντροδεξιά – Δεξιά στη χώρα. Και οι καταβολές της, η προδικτατορική ΕΡΕ και η τομή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με την ευρωπαϊκή της πλεύση το 1974, που τη μετέβαλε από δύναμη της μετεμφυλιακής εθνικοφροσύνης σε παράταξη ενός ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού με ευρωπαϊκή και νατοϊκή προσήλωση.
Παρά τις μεταμορφώσεις της, άντεξε να είναι όλα αυτά τα χρόνια κυβερνώσα. Να κάτι απόλυτα πρωτότυπο, δεδομένης της κρίσης του κομματικού φαινομένου. Άντεξε όμως γιατί παρέμεινε στη βάση της λαϊκή. Ναι μεν τάχθηκε με την επιχειρηματικότητα, αλλά και διαμόρφωσε μια εικόνα και ένα σχέδιο συμπερίληψης για τους μικροϊδιοκτήτες, αγρότες, τους ΕΒΕ. Εδώ είναι το κλειδί, νομίζω, της ανθεκτικότητας. Οι βαρόνοι της ΝΔ, οι βουλευτές, οι πολιτευτές, είχαν μια σταθερή σχέση με το εκλογικό ακροατήριο ανά περιοχή. Έχω την αίσθηση πως πολύς κόσμος της γαλάζιας βάσης ψηφίζει από τα κάτω προς τα πάνω, ιεραρχεί τον πολιτευτή που ξέρει, τον άνθρωπό του κοινώς. Ακόμη κι αν δεν του λέει κάτι το όλο σχέδιο του κόμματος ή στο μυαλό του διασφαλίζει μια κάποια σταθερότητα.
Αν η νίκη του 2019 ήταν νίκη Κυριάκου Μητσοτάκη, η νίκη του 2023 ήταν περισσότερο νίκη του κόμματος. Το γεγονός πως ο Μητσοτάκης πήρε επιτυχώς μέρος του Κέντρου δεν ήταν και δεν είναι το κομβικό, αφού χωρίς το δεξιό πυρήνα της παράταξης δε θα είχε καμία σημασία. Η πανελλαδική δικτύωση του κόμματος, η παρέμβαση και παρουσία της ΝΔ σε επιμελητήρια και επαγγελματικά σωματεία, ο τρόπος που αναπαράγεται στη νεολαία στα πανεπιστήμια, η απήχηση που έχει στα σώματα ασφαλείας και στο Στρατό, είναι κρίκοι που διατηρούν τη ΝΔ στην πρωτοκαθεδρία του πολιτικού συστήματος και της διαμορφώνουν και μια ελάχιστη δεξαμενή, που δεν πέφτει από το 18% χοντρικά.
Μετά το «Pasokification», η ΝΔ κατέστη επίσης η παράταξη του Ναι, του Μένουμε Ευρώπη, της αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετωπικής. Εκεί συσπείρωσε και κόσμο του Κέντρου ή του τέως ΠΑΣΟΚ, που δεν ήθελε Τσίπρα ούτε ζωγραφιστό και που με… κλειστή τη μύτη ψήφισε Δεξιά, για να μη βγει η Αριστερά. Σήμερα η ΝΔ πάντως δείχνει τα όριά της, μαζί με το σύνολο του πολιτικού σκηνικού. Δεν αρκεί που δεν έχει αντίπαλο. Το ανάποδο συμβαίνει. Η πρωτοβουλία των κινήσεων που έχει, ούτε τη λαϊκή Δεξιά ικανοποιεί, ούτε το Κέντρο, που ήλθε εδώ μετά το 2015. Ο Μητσοτάκης, είναι προφανές, πως αναζητεί τη νέα ισορροπία στις δύο τάσεις. Αν και πλειοψηφική η Δεξιά εντός της πολυκατοικίας, δε θα υποχωρήσει από τη μάχη του Κέντρου. Το τελευταίο, γιατί αχνοφαίνεται μνηστήρας που το διεκδικεί.
