Σύμπλευση για εθνικά, Πρέσπες, Ελληνικό, Μεταναστευτικό
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα σενάρια περί μελλοντικής συγκυβέρνησης των δύο μεγαλύτερων σήμερα κομμάτων, όπως έγινε το 2012 με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, επανέρχονται στην επικαιρότητα, είτε για να αφοριστούν αμέσως μετά είτε για να λειάνουν κι άλλο το έδαφος στους κόλπους του εκλογικού σώματος.
Ανδρέας Καψαμπέλης
©Newsbreak.gr
Οι συζητήσεις τροφοδοτούνται και από το γεγονός ότι οι αμέσως επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα διεξαχθούν αναπόφευκτα με την απλή αναλογική, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες συνεργασίας. Ενώ πάντως όλα αυτά φαίνεται να κινούνται στη σφαίρα των υποθέσεων, η οιωνοί «συγκατοίκηση» κυβέρνησης και αντιπολίτευσης αποτελεί ήδη μια πολιτική πραγματικότητα στον τόπο. Μπορεί κατά διαστήματα η όξυνση να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και η κατάσταση να μυρίζει μπαρούτι, αλλά την ίδια στιγμή μεγάλες είναι και οι συγκλίσεις που καταγράφονται ολοένα περισσότερο ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.
Αψευδείς μάρτυρες δεν είναι μόνο οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, αλλά και τα νομοσχέδια που ψηφίζονται από κοινού στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ακόμη κι όταν υψώνεται καπνός συγκρούσεων, που δίνει τους «τίτλους» στα κανάλια και στις εφημερίδες, πολύ συχνά υπάρχει πίσω από τις γραμμές και «επί των άρθρων» σύμπλευση. Την πραγματικότητα αυτή ήρθε να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά η συζήτηση των ημερών για τη ρύθμιση με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο ενισχύει, λόγω των συνεπειών της πανδημίας, το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και τη γερμανική Fraport, που έχει αναλάβει 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας.
Για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, η σχετική σύμβαση θα έπρεπε να υπερψηφιστεί, αν και ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις της «αριστερής πτέρυγας», που ήταν αντίθετη, βρέθηκε η συμβιβαστική λύση να μην καταψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας «παρών». Η περίπτωση αυτή θύμισε το σκηνικό με την επένδυση στο Ελληνικό, για την οποία επίσης, πριν από λίγο καιρό, με προσωπική απόφαση του κ. Τσίπρα, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, συμπλέοντας με τη Ν.Δ. στο όνομα των επενδύσεων, υπερψήφισε, χωρίς καν αστερίσκους, την αντίστοιχη σύμβαση. Για να καταδειχθεί το εύρος αυτής της ιδιότυπης -και μέσω της… νομοθετικής οδού- «συγκυβέρνησης» των δύο κομμάτων θα αρκούσε μια ματιά στις εργασίες της Βουλής.
Οι άσπονδοι φίλοι της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν να λένε ότι, από τα νομοσχέδια που έφερε από τον Ιούλιο του 2019 η κυβέρνηση, σχεδόν τα μισά -ένα στα δύο- έχουν ψηφιστεί και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Προ ημερών, ο πρωθυπουργός, κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό στο υπουργικό συμβούλιο, ανέφερε ότι έως τώρα έχουν ψηφιστεί συνολικά 187 νόμοι και θα φτάσουν τους 190 στη διετία. Αν μη τι άλλο, ποσοτικά ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η «συνεισφορά» του Κινήματος Αλλαγής, που έχει στηρίξει σχεδόν 7 στα 10 νομοθετήματα της σημερινής κυβέρνησης.
Βεβαίως, για όποιον θέλει να είναι δίκαιος, στα νομοσχέδια αυτά περιλαμβάνονται και οι κυρώσεις ευρωπαϊκών ή διακρατικών συμβάσεων, που η ψήφισή τους έχει περισσότερο τυπικό χαρακτήρα και προσφέρεται κυρίως για τις εντυπώσεις. Όμως, πέρα από τους αριθμούς, ο εν όψει «απολογισμός» της διετίας 2019-2021 δίνει πολύ καθαρά τη δυνατότητα να φανεί, πως οι νομοθετικές παρεμβάσεις σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς όλων των πεδίων έχουν φέρει «πιο κοντά» Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, με έναν τρίτο δυνάμει «εταίρο» το ΚΙΝ.ΑΛ., που έρχεται από τη συγκυβέρνηση του παρελθόντος.
Όταν μάλιστα, λίγο μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφιζε το πρώτο φορολογικό, με θετικές διατάξεις, νομοσχέδιο της Ν.Δ., δύσκολα μπορούσε κανείς να προβλέψει ότι αυτό θα έτεινε να γίνει ο κανόνας. Επίσης, χρειαζόταν μεγάλη διορατικότητα τότε για να πει ότι δύο χρόνια αργότερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα εγκωμίαζε κατ’ ουσία το PSI για το δημόσιο χρέος της χώρας, που φέρει τη σφραγίδα Βενιζέλου από την κυβέρνηση Παπαδήμου το 2012.
Από μια άποψη, στο οικονομικό πεδίο η σταδιακή σύγκλιση ήταν κάτι νομοτελειακό, μετά τη μνημονιακή προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ και το δημοψήφισμα (που προκηρύχθηκε σαν σήμερα στις 27 Ιουνίου) του 2015. Έκτοτε, η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται στις ράγες των δανειστών και η νομοθεσία να κινείται σε αυτό το πλαίσιο. Ακόμη και στο πρόσφατο εργασιακό νομοσχέδιο, που αντιμετωπίστηκε ως «μάχη των μαχών», ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λόγω των ευρωπαϊκών δεσμεύσεων 55 άρθρα του. Μια παράμετρο του οικονομικού πακέτου αποτελούν και τα θέματα των επενδύσεων, υπό την ευρηματική ομπρέλα των οποίων μάλιστα ετέθη πριν από λίγο καιρό ακόμη και η κάνναβη.
Στη Βουλή, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνον αυτοί- ψήφιζαν από κοινού το νομοσχέδιο του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος στο μεταξύ είχε συναντηθεί και είχε ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από το Νίκο Καρανίκα. Επίσης, στη μετά πανδημία εποχή που ξεκινά, οι
(μετα)μνημονιακές δεσμεύσεις δεν αφήνουν -στα μνημονιακά κόμματα- περιθώρια αποκλίσεων από το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που εστάλη στις Βρυξέλλες και προβλέπει εξουθενωτική δημοσιονομική προσαρμογή μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βρίσκονται στα χαρακώματα που επιτάσσουν οι ρόλοι κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά έχουν ψηφίσει από κοινού και όλες τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και συμφωνίες. Αυτό φάνηκε με τις θαλάσσιες ζώνες όσον αφορά την Ιταλία, με τη συμφωνία με την Αίγυπτο και, περισσότερο απ’ όλα, με την «πολιτική της Χάγης» σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σε ένα άλλο συναφές πεδίο, κραυγαλέα είναι η περίπτωση με τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία κληρονόμησε η Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τη σειρά του τώρα καίγεται να υπερψηφίσει τα τρία επίμαχα εφαρμοστικά πρωτόκολλα. Ένα ακόμη σημείο σύμπτωσης καταγράφηκε, όταν τα δύο κόμματα συμφώνησαν στις αρμόδιες -κεκλεισμένων των θυρών- κοινοβουλευτικές επιτροπές στην – υπαγορευμένη από τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ – νέα δομή των Ενόπλων Δυνάμεων. Για το Μεταναστευτικό τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, αν και εν προκειμένω η Ν.Δ. είναι αυτή που μετατοπίστηκε περισσότερο. Στο προηγούμενο
σχετικό νομοσχέδιο, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να «αποχωρήσει» από τη Βουλή με διαδικαστικά προσχήματα για τον τρόπο που λόγω πανδημίας θα γινόταν η ψηφοφορία.
ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΓΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΟΜΟΦΩΝΙΑ
ΓΙΑ «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΤΕΣ»
Ευρύτατο πεδίο σύγκλισης και οιωνοί ταύτισης έχουν αποτελέσει οι νομοθετικές πρωτοβουλίες εδώ και ενάμιση χρόνο για την πανδημία. Είχε προηγηθεί, σε «ανύποπτη» στιγμή, η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τους εμβολιασμούς, ακολούθησε -υπό το κράτος της έκτακτης ανάγκης- η στήριξη των περιοριστικών μέτρων, lockdown, μασκών κ.λπ., για να φθάσουμε, παρά την κριτική και τις αντιπαραθέσεις για το δημόσιο σύστημα υγείας στο θέμα των εμβολίων, στην πλειοδοσία για την επιβολή της υποχρεωτικότητας. Ενδιαμέσως, ζήσαμε και τον ανταγωνισμό μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ για την αυστηρότητα που έπρεπε να έχει η εφαρμογή των μέτρων σε χώρους όπως οι εκκλησίες.
Στον αντίποδα, τα δύο κόμματα ανταγωνίζονται ποιο θα φανεί περισσότερο αρεστό στους λεγόμενους «δικαιωματιστές» και σε κατηγορίες όπως οι ΛΟΑΤΚΙ. Όταν ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Αλ. Πατέλης ζήτησε, για παράδειγμα, να νομοθετηθεί και στην Ελλάδα ο γάμος των ομοφυλοφίλων, ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας συμφώνησε, και τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει σχετική νομοθετική πρωτοβουλία η Ν.Δ. ετοιμάζεται να την υιοθετήσει…
