Και ενώ εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις Καναδά και ΗΠΑ για τους δασμούς, ο αμερικανός πρόεδρος δεν έχει σταματήσει να ασκεί πίεση στον Καναδά, για να παραδώσει την ανεξαρτησία του και να γίνει η 51η πολιτεία.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ipsos, τέσσερις στους δέκα Καναδούς ηλικίας 18-34 ετών θα ψήφιζαν υπέρ της ένωσης, εφόσον η μετατροπή των περιουσιακών τους στοιχείων σε αμερικανικά δολάρια θα ήταν εγγυημένη. Το 13% του συνόλου θα ψήφιζε υπέρ χωρίς προϋποθέσεις. Ποιοί όμως αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό που αντιτίθεται στην προσάρτηση του Καναδά στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και γιατί;
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Ο Καναδάς είναι μία Συνομοσπονδία που αποτελείται από δέκα επαρχίες και τρεις περιφέρειες. Κάθε επαρχία έχει την κυβέρνησή της.
Σε ομοσπονδιακό επίπεδο υπάρχουν 343 βουλευτές με σύνολο ομοσπονδιακών υπαλλήλων, εντός Καναδά 367.772 και εκτός 10.887.
Σε επαρχιακό επίπεδο, το Ontario απασχολεί 654.641 δημοσίους υπαλλήλους, τo Quebec 554.900, η British Columbia 229.289, η Alberta 264.718, η Nova Scotia 97.046, η Manitoba 160.000, το New Brunswick 48.562, η Saskatchewan 111.654, η Newfoundland 54.320, το Labrador 56.214, το Prince Edward Island 8.400, η Yukon 7.329, τα NW Territories 6.479 και το Nunavut 7.200.
Συνολικά υπάρχουν 5.162 δήμοι, οι οποίοι εκτός από τις διοικήσεις μισθοδοτούν χιλιάδες εργατοϋπάλληλους. O Γενικός κυβερνήτης του Καναδά και οι δέκα υποδιοικητές, απασχολούν ένα σεβαστό αριθμό υπαλλήλων, συν των «βασιλικών» ιδρυμάτων, όπως η RBC (90.000), η RCMP (40.000) και η RSC (3.000). Ας μην ξεχνάμε τις Καναδικές Πρεσβείες και τα Προξενεία με το προσωπικό, σε πάνω από 170 χώρες.
Αν ο Καναδάς ενσωματωνόταν στις ΗΠΑ, η καναδική ομοσπονδιακή διοίκηση θα έπαυε να υπάρχει με τη σημερινή της μορφή. Οι περισσότερες αρμοδιότητες (φορολογία, άμυνα, εξωτερική πολιτική, μετανάστευση) θα περνούσαν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αυτό θα σήμαινε σοβαρή συρρίκνωση ή αναδιάρθρωση θέσεων. Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχαναν τη δουλειά τους, ελάχιστοι ίσως να απορροφούνταν σε αμερικανικούς θεσμούς. Τι θα γινόταν συνολικά; Μεγάλοι χαμένοι, οι ομοσπονδιακοί και επαρχιακοί εκπρόσωποι και κρατικοί λειτουργοί.
To 2021 οι ορατές μειονότητες αποτελούσαν το 26,53% του γενικού πληθυσμού.
Για τους περισσότερους, πρώτη επιλογή στην αποδημία ήταν οι ΗΠΑ, οι οποίες πάντως δε δέχονται μετανάστες από το 1924. Η ολοκληρωτική ένταξη τους στην καναδική κοινωνία, παρά τα κρατικά κίνητρα, δεν έχει επιτευχθεί. Ένα μεγάλο ποσοστό μεταναστών αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου, απέχει από τις εκλογικές διαδικασίες (δεν αποτελούμε εξαίρεση) και προτιμά να επενδύει στις χώρες καταγωγής.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού βρέθηκε εδώ για λόγους επιβίωσης, όχι πατριωτικούς.
Σε μια ένωση Καναδά-ΗΠΑ, το μεγαλύτερο «σοκ» θα ήταν στην ομοσπονδιακή καναδική διοίκηση και στους εκπροσώπους, ενώ τα επαρχιακά και τοπικά επίπεδα θα ήταν δύσκολο να προσαρμοστούν στο μεγάλο αμερικανικό «χωνευτήρι».
Τελικά, πόσοι Καναδοί νιώθουν πραγματικοί πατριώτες; Τα συμπεράσματα δικά σας…
