Η κορύφωση του Θείου Δράματος, μετά τη Σταύρωση του Θεανθρώπου και της συνακόλουθης Εκουσίας Ταφής, πέραν του απτού γεγονότος ότι συνιστά ανυπερθέτως ένα αληθές γεγονός εις τη ροή της σύγχρονης Ιστορίας, εν ταυτώ, αποδεικνύει διαχρονικά την ύπαρξη μίας ορισμένης νοοτροπίας των φαρισαίων προσωρινών κρατούντων την εξουσία, οι οποίοι τρέφονται εκ της απατηλής αντιλήψεως ότι δύνανται εσαεί να δυναστεύουν τις ανθρώπινες ψυχές δίχως να λογοδοτούν.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
Η μόδα της αθεΐας από τους ακραιφνείς θρησκόληπτους έτερων θρησκειών, οι οποίοι καλλιεργούν ρητορική μισαλλοδοξίας προς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς υπονομεύοντας τη διάχυση τής ζώσης παραδόσεως μας, εις τον πυρήνα της, δηλονότι εις την καθημαγμένη Πατρίδα μας, δοθέντος ότι η Συνταγματική έννομη τάξη μας, έκπαλαι, αρχής γενομένης εκ της ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους και επέκεινα, το Σύναγμά μας έφερε εις την προμετωπίδα του, λόγω και της Θεολογίας της Επαναστάσεως, με κανονιστική ισχύ, διότι υπό την σκέπη της κατευθυντήριας τοιαύτης γραμμής, εψηφίζοντο και θεσπίζονται άπαντες οι κανονιστικοί νόμοι του Κράτους, καίτοι σήμερον η πατρίς μας έχει κλυδωνισθεί εκ βάθρων από αλλαχού ανθέλληνες Ελληνοφώνους, οι οποίοι απεργάζονται την επιβουλή του Ελληνισμού και την επί μακρόν αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού, εξού και εξηγείται δια των μισθοφόρων δούρειων ίππων ως προς όλους τους καίριους θεσμούς, υπερεκχειλίζον ανθελληνισμός και μισαλλοδοξία ως προς την αρχαία ελληνική γραμματεία, τον πολιτισμό της καθ’ ημάς Ανατολή και εν γένει την πυορροούσα Ρωμιοσύνη.
Ο ενταφιασμός της Δημοκρατίας, διαρκούντος του Εκουσίου Πάθους του Θεανθρώπου δια της επιεικώς απαράδεκτης και ωμής παρεμβάσεως της Εκτελεστικής Εξουσίας ως προς τη Δικαστική, προκειμένου οι επίορκοι πολιτικοί, ίνα ασκήσουν τη δέουσα επιρροή έναντι ανταλλαγμάτων προς τον πρόεδρο του Α1, ο οποίος εκ των περιστάσεων ωθήθηκε, λόγω ότι εθίγη η θεσμική του ακεραιότητα, εις παραίτηση, συνιστά ουχί μόνο βραδυφλεγή βόμβα εν τοις θεμελίοις της Δημοκρατίας μας αλλά ένα κατάφωρο και αρτιφανές θεσμικό πραξικόπημα, το οποίο εξισώνεται εν ακαρεί χρόνω και άνευ ετέρου τινός μετά ενός μιλιταριστικού πραξικοπήματος, υπό τις ερπύστριες του οποίου τίθενται συλλήβδην άπασες οι ελευθερίες των πολιτών.
Πρόκειται εκ των ων ουκ άνευ, δια μία πρωτόφαντη ιταμή και κυνική παρέμβαση προς τη λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δια την απόπειρα ενεργητικής δωροδοκίας, προκειμένου να ποδοπατηθεί το Σύνταγμα, να καταστρατηγηθεί εκ βάθρων και εν ευρεία εκτάσει, παν ψήγμα νομιμότητας, προκειμένου οι εγχώριες εύλαλες μαριονέτες, εντελλόμενα δηλαδή αθύρματα των υπερεθνικών διευθυντηρίων να νοθεύσουν τη βούληση και το βούλημα του Ελληνικού λαού, το οποίο, ως γνωστό τοις πάσι, το Εθνικό Κόμμα «ΕΛΛΗΝΕΣ», ανέρχεται σήμερον εις δυσθεώρητα ποσοστά με παγιωμένη βάση οκτώ τις εκατό (8%) αλλά και με εγκύρως διαγνωσμένη προϊούσα αύξηση των εν λόγω ποσοστών εις διψήφια ποσά, καθότι ο ανανήψας υγιής νοικοκύρης Ελληνικός λαός, ανθίσταται προς το βόρβορο των νυν εγκάθετων και ανθελλήνων πολιτικών, συλλήβδην του παρόντος σηψαιμικού κοινοβουλευτικού κατεστημένου, το οποίο ονειδίζει τη Δημοκρατία, λυμαίνεται το Ελληνικό Κράτος και διασύρει το έθνος απανταχού στον Κόσμο.
Τα ως άνω έμμισθα φερέφωνα των διευθυντηρίων, υπολαμβάνουν την Ελλάδα ως μία μικρά αποικία, αδύνατη να διεκδικήσει ό,τι της αρμόζει αναφορικώς με το πολιτισμικό μεγαλείο το οποίο της ανήκει δικαιωματικά, εξ αυτού το λόγου, ολίγιστοι πολιτικοί με πολιτικό ανάστημα νάνου συνθηκολογούν αντί τριάκοντα αργυρίων, να πηδαλιουχήσουν την Ελλάδα προκειμένου να την προδώσουν επανειλημμένως.
Πρόκειται δια αήθεις και εθνικά αναξιοπρεπείς ανθρώπους, ένθα μετά ψυχοπαθολογικής μανίας, ενδιαφέρονται να εκποιήσουν την Πατρίδα μας, να ακρωτηριάσουν την ιστορική παράδοσή μας, προσβάλλοντας λίαν βαναύσως και άγαν τραχέως, δίκην εξυπηρετήσεως την υμέτερων ατομικών συμφερόντων των.
Οι εν λόγω πρόθυμοι ευήθεις, οι διαχρονικοί Εφιάλτες ανθέλληνες, εγκαθιδρύουν θεσμικά πραξικοπήματα με τη συνέργεια όλων των συναιτίων κοινοβουλευτικών κομμάτων, τα οποία λογοδοτούν εις την ίδια αρχή, ανεξαρτήτως της επιφάσεως του στεντορείως διακηρυγμένου ιδεολογικού χρωματισμού.
Εν κατακλείδι, ευρισκόμεθα εις μίαν κρίσιμη καμπή της Ιστορίας και αναμένουμε, το τι μέλλει γενέσθαι, συμβάλλοντας διηνεκώς ως προς το ηθικό χρέος προς την Ιστορία και τους προγόνους μας, ημείς τασσόμεθα ως δει προς την ορθή κατεύθυνση της ιστορίας, με αίσθημα ευθύνης, δεν ορρωδούμε προ ουδενός, εισφέροντας ο καθείς εξ ημών εκ του ελαχίστου των δυνάμεών του, ως προς οψέποτε άχρι εσχάτων εξανάσταση του Γένους μας.
