Η ελληνική κυβέρνηση, συνεργεία των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων, παρά την ισχνή δήθεν αντίθεσή τους, συνομολογούν προς την ευθεία παρέμβαση της νομοθετικής εξουσίας προς τη δικαστική, δια της ψηφίσεως ενός νομικού ανοσιουργήματος, εν τη κυριολεξία, προ του κλεισίματος της Βουλής, ένεκεν και συνεπεία της προκηρύξεως των εκλογών της 21-5-2023, με απώτερο σκοπό να ελέγξουν κατ’ ουσίαν την ετυμηγορία της απόφασης του οργάνου του Α1.
Γράφει ο δικηγόρος
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
Το έλλειμμα της Δημοκρατίας επικεντρώνεται εύγλωττα εις την κατάλυση του άρθρου 26 του Συντάγματος, δια της εισπηδήσεως [1] της νομοθετικής εξουσίας προς τη δικαστική, δηλονότι της απόπειρας εν άλλοις λόγοις, καθυπόταξης της δικαστικής εξουσίας, δια θεσπίσεως της διευρύνσεως των μελών περί της αποφάσεως ανακηρύξεων των κομματικών συνδυασμών την 5η Μαΐου, όπου αίφνης και εφεξής θα αποφασίζει η ολομέλεια του Α1 Τμήματος, και όχι αμιγώς το Α1 Τμήμα (πέντε μέλη), γεγονός το οποίο ήγειρε την εύλογη αντίδραση και μήνη του παραιτηθέντος προέδρου του ανωτέρω τμήματος, λόγω της πραξικοπηματικής παρέμβασης προς τη λειτουργική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η οποία δια της «άρον άρον» αποφάσεως αυτής, επιδιώκεται να εργαλειοποιηθεί τεχνηέντως η καθημαγμένη δικαιοσύνη, με κράτιστο γνώμονα την κατά το δοκούν προσαρμογή της, προς τις επιταγές της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.
Εν προκειμένω, πρόκειται δια ένα φωτογραφικό και παντάπασι αντισυνταγματικό νόμο, τον οποίο, κατ’ άνωθεν εντολή των διευθυντηρίων επιβάλλουν, προκειμένου να τεθεί εκτός διαδικασίας εκλογών, το νεοπαγές και νόμιμα συνεστημένο δημοκρατικό κόμμα «ΕΛΛΗΝΕΣ».
Απορίας άξιον καθίσταται, ότι το ΕΣΡ ουδόλως παρενέβη, δια την εγκατάσταση των τηλεδικίων από θεσμικά αναρμόδιους δημοσιογράφους, οι οποίοι ωσεί δικαστών, εξέδιδαν αμετάκλητες αποφάσεις κατά πάντων, πέριξ του κόμματος «ΕΛΛΗΝΕΣ», εξαπέλυαν δριμύ κατηγορώ προς αυτούς, τιτρώσκοντας τον πυρήνα της προσωπικότητας τους, βλάπτοντας την τιμή και την υπόληψή τους και καταστρατηγώντας ανενδοίαστα την αστική και ποινική νομοθεσία, κατά κατάφωρη υπέρβαση του δικαιώματος πληροφόρησης της κοινής γνώμης, αγνοώντας θεμελιώδη ζητήματα δημοκρατικού ήθους, ευπρέπειας και Συνταγματικής νομιμότητας.
Εν κατακλείδι, η απόπειρα χειραγωγήσεως της βουλήσεως της κοινής γνώμης, κατά παράβαση του άρθρου 52 του Συντάγματος, καθίσταται πασίδηλη εκ των τελευταίων, με αποτέλεσμα να αναφύεται επίκαιρη όσο ποτέ η ιστορική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή εν έτη 1963, κατά τη δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, «μα επιτέλους, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;».
Φυσικός αυτουργός με ηθικό αυτουργό την εκάστοτε εξουσία, καθίστανται ανυπερθέτως τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία δρουν ως εξωνημένες θεραπαινίδες του πολιτικού συστήματος, εκμεταλλευόμενες το χαμηλότατο επίπεδο της πνευματικής ευνουχισμένης μάζας.
Αυτό συνέβη, με την κατάργηση παντός ψήγματος νομιμότητας και την κατάφωρη και ιταμή κατάλυση του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος, με την καθολική υποταγή της τρίτης, κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος, λειτουργικής ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όπου καίτοι η κατά το άρθρο 90 παράγραφος 5 του Συντάγματος προβλέπει την παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας ως προς την προαγωγή των προέδρων και αντιπροέδρων των ανώτατων δικαστηρίων ανά την Επικράτεια, και εν ταυτώ την επέμβαση της νομοθετικής εξουσίας, δυνάμει του Ν. 3841/2010 άρθρο 1, ότι πριν από την εισήγηση του αρμοδίου Υπουργού και την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και προτού εκδοθεί προεδρικό διάταγμα, απαιτείται η διατύπωση γνώμης από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, ως εκ τούτου δηλαδή, υφίσταται σιωπηρά η επέμβαση των δύο έτερων επικυρίαρχων εξουσιών επί της Δικαιοσύνης.
Εν προκειμένω, δεν ομιλούμε απλώς δια κατάλυση της ζώσας και ελευθέρας δικαιοσύνης αλλά δια μία χυδαία, κυνική, ωμή παρέμβαση ως προς την ανεξάρτητη δικαιοσύνη, η οποία εξικνούται [2] των άκρων ορίων της εισπήδησης των εξουσιών, διότι στοιχειοθετείται προδήλως, εν προκειμένω, αντισυνταγματικώς και αντιδημοκρατικώς σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας υπό της κυβερνήσεως, δια της απεριφράστου ποδοπατήσεως της λειτουργικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, επί σκοπώ απολύτως «φωτογραφικό», ίνα αποκλειστεί ένα αντισυστημικό κόμμα, το Εθνικό κόμμα «ΕΛΛΗΝΕΣ».
Το έγκλημα καθοσιώσεως της νυν Κυβερνήσεως συνίσταται εις την κατακρήμνιση της θεσμικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, επί τω τέλει να εγκαταστήσει μία κερκόπορτα ένδον του Α1 του Αρείου Πάγου, προκειμένου να εξευρεθούν ενδοτικοί και πρόθυμοι δικαστές να ασκήσουν μη αμερόληπτα τα συμφέροντά τους, αντί τριάκοντα αργυρίων, και ουχί όπως ο κ. Τζανερίκος, ο παραιτηθείς Πρόεδρος του Α1 του Αρείου Πάγου, ο οποίος φύλαξε ευσυνειδήτως Θερμοπύλες δια το ήθος και την ακεραιότητά του, και θα γραφεί εφεξής εις την ιστορία με χρυσά γράμματα, όπως ο προκάτοχοί του δικαστές Τερσέτης και ο Πολυζωίδης, οι οποίοι υπάκουσαν τη φωνή της συνειδήσεως τους ως αδούλωτοι και ελεύθεροι μύστες του Δικαίου οι οποίοι, εν τέλει, ουδόλως υπέκυψαν εις τις αισχρές πιέσεις της καθεστηκυίας τάξεως, ως αυθεντικοί διάκονοι της ζώσας και ελεύθερης Δικαιοσύνης.
[1] Εισβολή, κατάληψη αξιώματος με δόλιο ή αντικανονικό τρόπο
[2] Φτάνει έως ένα σημείο
