Στην Ελλάδα έχει ανοίξει η συζήτηση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και διάφορα ονόματα κυκλοφορούν, άλλοτε με ευθύνη αξιωματούχων του συστήματος εξουσίας και άλλοτε με διαρροές από πρόσωπα που ισχυρίζονται ότι βρίσκονται κοντά στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Σύμφωνα με το άρθρο 30 (παρ. 1) του Συντάγματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο ρυθμιστής του Πολιτεύματος, εκλέγεται από τη Βουλή και έχει το δικαίωμα της επανεκλογής μία μόνο φορά. Η θητεία τού Προέδρου είναι πενταετής και τα προσόντα που πρέπει να συγκεντρώνει είναι τέσσερα: Η Ελληνική ιθαγένεια, η Ελληνική καταγωγή, η συμπλήρωση του τεσσαρακοστού έτους της ηλικίας και η νόμιμη ικανότητα του εκλέγειν.
Από τις 13 Μαρτίου 2020 Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ανώτατη Δικαστικός και πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Για την ιστορία, ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το Σύνταγμα του 1924. Μετά το Δημοψήφισμα που διενεργήθηκε και με το οποίο ανακηρύχθηκε η αβασίλευτη Δημοκρατία, ο μέχρι τότε Αντιβασιλέας, Παύλος Κουντουριώτης, έγινε προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το Μάρτιο του 1926, μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας, το αξίωμα ανέλαβε ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, ύστερα από την ανατροπή του τελευταίου, επανήλθε στον προεδρικό θώκο.
Με το Σύνταγμα του 1927, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας περιοριζόταν στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας. Το 1929 εξελέγη για δεύτερη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Παύλος Κουντουριώτης, ο οποίος όμως παραιτήθηκε την ίδια χρονιά και τον διαδέχθηκε ως προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, ο οποίος τελικά επιλέχθηκε από τη Γερουσία και τη Βουλή ως καταλληλότερος για το αξίωμα του Προέδρου. Επανεξελέγη το 1934 και παρέμεινε μέχρι το 1935, οπότε και λόγω της πολιτειακής μεταβολής, καταργήθηκε ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ως θεσμός επανήλθε επί του δικτατορικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών, με το δεύτερο Σύνταγμα του 1973, το οποίο έδινε υπερεξουσίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συγκεντρώνοντας πια όλη τη δύναμη στο πρόσωπό του. Με το Σύνταγμα του 1975 ρυθμίστηκε εκ νέου ο ακριβής του ρόλος, αλλά οι αρμοδιότητές του περιορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986.
Σήμερα, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι συμβολικός και εθιμοτυπικός. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο (η) Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος και δεν εμπλέκεται στη διαμόρφωση και υλοποίηση της κρατικής πολιτικής, η οποία ανατίθεται στην αναδεικνυόμενη από τη Βουλή και ελεγχόμενη από αυτή υπεύθυνη Κυβέρνηση.
Ο ΠτΔ οφείλει, κατά την έκδοση πράξεων για τις οποίες απαιτείται σύμπραξη του, να απέχει από τον έλεγχο τού περιεχομένου και της ουσιαστικής νομιμότητας των κυβερνητικών αποφάσεων. Παρότι ο ρόλος του Προέδρου είναι καθαρά συμβολικός, ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων θεωρεί ότι ο θεσμός είναι παραχωρημένος και πρέπει να καταργηθεί…
