Όταν εκφέρεται ο όρος «θαλάσσιες ζώνες», τότε δίνουμε το σύνθημα στη διεθνή κοινότητα και την Τουρκία, ότι είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε με την Άγκυρα και το θέμα του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης
Ένα ζήτημα που απασχολεί τη Δύση, το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., την Κύπρο, την Ελλάδα, αλλά και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Ερντογάν, όσον αφορά το γεωπολιτικό προσανατολισμό της Τουρκίας.
Γράφει ο
Ο Ερντογάν, όταν ανέλαβε την εξουσία, χρησιμοποίησε τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, το δίκτυο Γκιουλέν, με το οποίο συγκυβερνούσε, για να καταστείλει στο εσωτερικό της Τουρκίας τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες τον θεωρούσαν «εθνικό κίνδυνο». Ετσι κατόρθωσε να κατισχύσει και να εξουδετερώσει την οργάνωση του βαθέος κράτους «Εργενεκόν», αλλά και τους μηχανισμούς στο στράτευμα, με την υπόθεση «Μπαλιόζ» («Βαριοπούλα»).
Οταν στη δεύτερη δεκαετία της διακυβέρνησής του, με διάφορους δόλιους τρόπους κατόρθωσε να θέσει υπό σχετικό έλεγχο το κουρδικό κίνημα, στράφηκε εναντίον του δικτύου Γκιουλέν, με το οποίο μέχρι τότε συγκυβερνούσε, και το θεωρούσε και αυτό απειλή για τα σχέδιά του.
Οταν ο Ερντογάν εξουδετέρωσε όλους τους εσωτερικούς εχθρούς, άρχισε να παρουσιάζει το πραγματικό του πρόσωπο και τους πραγματικούς του σκοπούς, όσον αφορά την εσωτερική αλλά και την εξωτερική του πολιτική: παντουρκισμός, πανισλαμισμός, νέο-οθωμανισμός.
Το εις βάρος του πραξικόπημα, το οποίο ήταν πραγματικό, συνετέλεσε στο να εκφράσει χωρίς καμία αναστολή και το μίσος του εναντίον της Δύσης, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., των ΗΠΑ…
Τότε έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιό του να «ανεξαρτητοποιηθεί» η Τουρκία από τα «δεσμά της Δύσης». Ετσι, ο Ερντογάν έστρεψε την Τουρκία προς τη Ρωσία, την Κίνα και την Τεχεράνη.
Ετσι ανέλαβε την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ετσι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τον τότε πρόεδρο του Καζακστάν, Νουσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ, στη μετατροπή του Συμβουλίου Συνεργασίας Τουρκόφωνων Κρατών σε διεθνή οργανισμό, δηλαδή στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών, στο πλαίσιο της πολιτικής του παντουρκισμού.
Ετσι ο Ερντογάν, στο πλαίσιο της νέο-οθωμανικής πολιτικής, άρχισε τις εισβολές σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, έτσι είδαμε να γίνεται «πράξη» το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας»…
Τη Δευτέρα 29 Μαΐου, μαύρη επέτειο της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης, ο Ερντογάν έδωσε τα πρώτα δείγματα της πορείας που θα ακολουθήσει. Σύμφωνα με διπλωματικές και δημοσιογραφικές πηγές, προεκλογικά υπόσχεται και καθησυχάζει τις χώρες της Ευρώπης ότι την επομένη των εκλογών θα ακολουθήσει άλλη πολιτική έναντι της Δύσης.
Αυτό είναι προφανές ότι εντάσσεται στο σχέδιό του να κερδίσει τις εκλογές και στη συνέχεια να ακολουθήσει τα γνωστά του βήματα προς την Ευρασία, τον «τουρκικό» και το μουσουλμανικό κόσμο. Αν τελικά συμβεί αυτό, η Κύπρος και η Ελλάδα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα με νέες εισβολές στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την πολιτική των δύο ανεξάρτητων κρατών στην Κύπρο, με τη λεηλασία των ελληνικών περιουσιών της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου.
Αν τελικά συμβεί αυτό, θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε νέες εισβολές της Τουρκίας στην – με βάση το Διεθνές Δίκαιο – ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Κύπρου – Καστελόριζου – Κρήτης, αλλά και νοτίως της Κρήτης, με βάση τα – παράνομα μεν, υπαρκτά δε – τουρκολιβυκά μνημόνια 1 και 2, νέες πιέσεις για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, νέες απειλές για τα ελληνικά νησιά.
Φυσικά, εάν ο Ερντογάν συνεχίσει να εκνευρίζει και να προκαλεί ανησυχίες στη Δύση, στης ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., θα αλλάξει επί τα βελτίω η γεωπολιτική αξία της Κύπρου και της Ελλάδας, ενώ θα είναι πιο εύκολο να περνάμε τις θέσεις μας στους συμμάχους μας.
Ομως, να είμαστε σίγουροι, ότι πρώτα θα επιχειρηθεί η «εξημέρωση» του θηρίου, με στόχο να πειστεί η Τουρκία να παραμείνει, έστω εν μέρει, στο «δυτικό μαντρί». Και αυτό σημαίνει, ότι θα προσφερθεί στο «θηρίο» τροφή από την Κύπρο και την Ελλάδα. Ηδη κάποια κέντρα στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.
Η συνεχόμενη αναφορά από τον πρωθυπουργό αλλά και από πολιτικούς, που χρημάτισαν υπουργοί Εξωτερικών, ότι «η μοναδική διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών» αποτελεί απόδειξη ότι ίσως έχει τεθεί στο τραπέζι και το πλαίσιο.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, στο κεφάλαιο «Ζητήματα Ελληνοτουρκικών Σχέσεων», αναφέρεται το εξής: «Η Ελλάδα επιδιώκει, στο πλαίσιο αυτό, να επιλύσει τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και, ειδικότερα, το Δίκαιο της Θάλασσας».
Οταν όμως εκ των επισημότερων χειλέων εκφέρεται ο όρος «θαλάσσιες ζώνες», τότε δίνουμε το σύνθημα στη διεθνή κοινότητα και την Τουρκία ότι είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε με την Αγκυρα και το θέμα του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης, που εντάσσεται στον όρο «θαλάσσιες ζώνες».
Και η συνεχής αναφορά σε αυτό οδηγεί σε μια συμφωνία που ο λαός έχει χαρακτηρίσει «Πρέσπες του Αιγαίου». Προσοχή! Κάποιοι πνίγηκαν στα νερά των Πρεσπών. Σκεφτείτε τι θα γίνει στα νερά του Αιγαίου, που είναι και πιο βαθιά.
*Ο Σάββας Καλεντερίδης (Βέργη Σερρών, 1960) είναι Έλληνας αξιωματικός εν αποστρατεία, πρώην πράκτορας της ΕΥΠ και μετέπειτα συγγραφέας και γεωστρατηγικός αναλυτής
