Αυτό είναι το κοινωνικό τροπάριο της Αγίας και Μεγάλης Κυριακής του Πάσχα, που ψάλετε ως την Πεντηκοστή στις εκκλησίες από τους ψάλτες, συνοδεύοντας τον ιερέα στην ειδική ιεροτελεστία.
Για όσους πιστεύουν, στην ιεροτελεστία της Θείας Ευχαριστίας, ο άρτος και ο οίνος, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, μετατρέπονται σε «σώμα και αίμα Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού». Ο μεταλαμβάνων, ενώνεται μυστικώς με τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέει: «Ενδυναμώνει τους ασθενείς, ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την υγεία».
Και όμως, στις μέρες μας, έχει απαγορευτεί στους πιστούς να κοινωνούν λόγω φόβου μετάδοσης του Κορωνοϊού. Στην πατρίδα δε, οι αρχές συνέλαβαν ιερείς που τόλμησαν να κοινωνήσουν τους πιστούς της ημέρες του Πάσχα «μυστικά» λες και ζούμε σε εποχή εκδίωξης της Χριστιανοσύνης.
Και μάλλον ζούμε, διότι στην Ελλάδα, σχηματίστηκαν δύο δικογραφίες για ισάριθμες περιπτώσεις ιερέων σε Κουκάκι και Κέρκυρα, που κοινώνησαν τους πιστούς των ιερών ναών τους, παρά τις απαγορεύσεις από τις αρχές και τις οδηγίες της Ιεράς Συνόδου που εκδόθηκαν στο πλαίσιο των μέτρων για τη μείωση της διασποράς του Κορωνοϊού.
Εδώ πρέπει να αναρωτηθούμε, σε ποια πλαίσια «πλέει» η πίστη ορισμένων ιεραρχών; Αλλά δεν εκπλήσσομαι, μια και ο μαθητής του Χριστού τον απαρνήθηκε τρεις φορές…
Ποιος ο λόγος να μην πράξουν το ίδιο και οι ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου, μια και είναι γνωστό το τι ωφελούνται από την Ελληνική Πολιτεία. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που έχει να κάνει με την αμέτρητη περιουσία της Ιεράς Συνόδου όπως έχουν όλα τα Χριστιανικά -βλέπε Βατικανό- και άλλα δόγματα. Όπως στην Ελλάδα, έτσι σε όλο τον κόσμο οι ιεράρχες όλων των δογμάτων αποδέχτηκαν με «ταπεινή ευλάβεια» τις διαταγές των κυβερνήσεων τους στο θέμα των περιοριστικών μέτρων για τη μη μετάδοση του Κορωνοϊού.
Είναι παράλογο και άδικο, όταν σε ορισμένους χώρους και σε ξεφαντώματα πολιτικών προσώπων, καταρρίπτονται όλα τα περιοριστικά μέτρα περί αποστάσεως δύο μέτρων, μάσκες κ.λπ.…, ενώ στους ναούς δεν επιτρέπεται η προσέλευση -ανάλογα τη χωρητικότητα- πάνω από 30 ως το πολύ 50 πιστών.
Δεν είμαι θεολόγος, αλλά όταν ο ιερέας στο τέλος της λειτουργίας κάνει κατάλυση κάθε σταγόνας και κάθε ψίχουλο που απόμειναν στο Άγιο Δισκοπότηρο, αν δεν υπήρχε το Θείο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, τότε κάθε φορά, κάθε Κυριακή, όλοι οι ιερείς θα αρρώσταιναν από κάποιον ιό που μεταδόθηκε από άρρωστους πιστούς, άθελα τους όταν κοινώνησαν, όπως δεκάδες άλλοι από το ίδιο Άγιο Ποτήριο με το ίδιο σκεύος κουταλιού. Το λιγότερο, θα ήταν πάντα συναχωμένοι με πυρετό, μια και σίγουρα πολλοί από τους πιστούς έχουν κάποια μικρή κολλητική νόσο, όπως τη γρίπη. Πόσο μάλλον, όταν κάνει κατάλυση μετά από κοινωνία ασθενών. Τα συμπεράσματα δικά σας για τα αίτια επιβολής μέτρων σε όλους τους ναούς όλων των δογμάτων…
Η άλλη πλευρά της «Στέγης»
Απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα, το κύριο θέμα της παροικίας είναι τώρα η «Στέγη Ηλικιωμένων της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ». Εν περιλήψει -για όσους από εσάς έχετε χάσει… επεισόδια- παραιτήθηκε, χωρίς συγκεκριμένες εξηγήσεις, η πρόεδρος της Στέγης, Δήμητρα Κωσταρίδου. Αυτό οδήγησε σε διαμάχη μεταξύ αυτής και του αντιπροέδρου της Στέγης, Σπύρου Μπολάνη. Συνάμα, δημιουργήθηκε μια διαμάχη μεταξύ Μπολάνη -που ανέλαβε αξιοκρατικά την προεδρία της Στέγης- και της κοινοτικής διοίκησης Κριλή, που με επιστολή προς αυτόν τον ενημερώνει ότι «δε χρειάζονται πια τις υπηρεσίες του».
Όλα αυτά, εσείς που έχετε ενδιαφέρον για τα κοινοτικά και την παροικία, τα διαβάσετε και τα ακούσατε στις εφημερίδες και στα ραδιοφωνικά προγράμματα.
Όμως, στο νέο… παροικιακό σήριαλ της Στέγης, που η αξία της στο δήμο είναι περί τα 15,5 εκατομμύρια δολάρια, έρχεται στο φως μια νέα πληροφορία. Η πληροφορία αυτή προέρχεται από επίσημα έγγραφα της κοινότητας και της Στέγης.
Με επιστολή στις 2 Απριλίου 1998, ο τότε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας, Νικόλαος Παγώνης, ενημερώνει τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της Στέγης, Σπύρο Χατζή, ότι η Ελληνική Κοινότητα διορίζει ως αντιπροσώπους της στο διοικητικό συμβούλιο της Στέγης, τους κυρίους Σπύρο Μπολάνη και Νίκο Σαρρή.
Το παράξενο είναι, ότι τα νέα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Στέγης ήταν παρόντα στη συνεδρίαση του διοικητικού της συμβουλίου -όπου και ψηφίστηκαν από το υπόλοιπο συμβούλιο- μερικές μέρες… πριν την επιστολή διορισμού τους, ήτοι στις 26 Μαρτίου 1998.
Εκείνη την ημέρα, ο πρόεδρος της Στέγης, δικηγόρος Σπύρος Χατζής, ενημέρωσε τα νέο-διορισθέντα μέλη, ότι η διοίκηση της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ αν και τους διόρισε, μπορεί να τους καθαιρέσει και να τους αντικαταστήσει όποτε το θελήσει… Που σημαίνει ότι, αν αυτό ισχύει -και δεν είναι παράνομο- τότε η σημερινή κοινοτική διοίκηση είχε κάθε δικαίωμα -σύμφωνα με την «παράδοση» -να στείλει την επιστολή «καθαίρεσης» στον Σπύρο Μπολάνη.
Όμως, παραμένει το γεγονός, η παράξενη παραίτηση της προέδρου Κωσταρίδη, λίγο πριν ολοκληρωθεί η θητεία της και πριν περάσει η Στέγη στην περιουσία της κοινότητας…
Η κύρια απορία μας στο όλο θέμα είναι η εξής: Εφόσον, απ’ ότι φαίνεται, η κοινοτική διοίκηση διορίζει, καθαιρεί και «ελέγχει» τα της Στέγης όλα αυτά τα χρόνια, γιατί δεν απαντούσε στις ερωτήσεις που έκαναν τα μέλη και οι δημοσιογράφοι για τα της Στέγης; Καλό θα ήταν, για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, η κοινοτική διοίκηση να ενημερώσει τα μέλη της και την παροικία για το θέμα της Στέγης και φυσικά να παρουσιάσει το χρονοδιάγραμμα μεταβίβασης στην κοινοτική περιουσία και τα μελλοντικά σχέδια που έχει για τη Στέγη. Αναμένουμε…
Εικονικό πανηγύρι αλλά με $15.000 κέρδη
Το έχω γράψει επανειλημμένα. Αν όλες οι κοινοτικές περιοχές είχαν δραστήρια μέλη, όπως είναι αυτά στην περιοχή της Νότιας Ακτής, η Κοινότητα μας θα πήγαινε πολύ καλύτερα.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, λόγω του Κορωνοϊού, όλα τα πανηγύρια και οι φιέστες ήταν απαγορευμένες. Παρόλα αυτά, τα δραστήρια μέλη της κοινότητας -περιοχή Νότια Ακτή- πραγματικοί εθελοντές, οργάνωσαν το γνωστό πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή με πολύ μεγάλη επιτυχία, αν σκεφτούμε όλους αυτούς τους περιορισμούς που αντιμετώπισαν. Κατάφεραν λοιπόν και απέφεραν κέρδη, ναι, κέρδη, $15.000! Το εύγε, είναι πολύ μικρή λέξη σε αυτή την περίπτωση.
