Η αφαίρεση του Χριστιανικού Σταυρού εκ της Ελληνικής Σημαίας, θα αποτελέσει το οργανικό επακόλουθο, του ήδη, δρομολογούμενου, ενόψει της επικείμενης αναθεωρήσεως του Συντάγματος, εν έτει 2024, διαχωρισμού της Εκκλησίας από την Πολιτεία, όπερ και τούτο σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι ο Σταυρός, ως αμιγώς θρησκευτικό σύμβολο, θα αφαιρεθεί από το Εθνικό μας σύμβολο, ως ένδειξη ουδετεροθρησκείας, δοθέντος ότι, μετά ταύτα, το Κρατικό σύμβολο της σημαίας θα αντιπροσωπεύει αποκλειστικά το Ελληνικό κράτος, έναντι του οποίου όλες οι θρησκείες δέον όπως αντιμετωπίζονται ισότιμα κατ’ επιταγήν της αρχής της ανεξιθρησκείας.
Γράφει ο δικηγόρος
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
Η ιστορική το όντι, συμβολή της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως εις την ελευθερία του έθνους και μετέπειτα εις την ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους, ως δομική σταθερά και συστατικού ταυτοτητοποιητικού στοιχείου, ουδόλως συμπεριλαμβάνονται εις την έννοια του ουδέτερου Κράτους το οποίο, θα πρέπει να απεκδυθεί οιασδήποτε μορφής οντολογικής παραδόσεως του παρελθόντος δίκην ενός ακατάληπτου εκσυχρονισμού, καίτοι τούτο ακρωτηριάζει καταδήλως και πασιδήλως την πολιτισμική μας ταυτότητα και τη διαχρονική ιστορική μας αυτοσυνειδησία εις το διάβα των αιώνων.
Τούτο δε επιρρωνύεται και εκ του γεγονότος ότι η Ελληνική Σημαία δεν είναι κατοχυρωμένη εκ του Συντάγματος ως παλαιότερον συνέβαινε εις την Συνταγματική έννομη τάξη της στρατιωτικής δικτατορίας, διαρκούσης της επταετίας εν έτει 1968 και συγκεκριμένα εις το άρθρο 4.: «εθνική σημαία της Ελλάδος είναι δίχρους, κυανή και λευκή. Σχηματίζεται εξ εννέα οριζοντίων ταινιών, πέντε κυανών και τεσσάρων λευκών, διατεταγμένων εναλλάξ. Εις την άνω προς τον ιστόν γωνίαν υπάρχει λευκός ισοσκελής σταυρός εντός κυανού τετραγώνου, έχοντος μήκος πλευράς ίσον προς το πλάτος πέντε ταινιών».
Έτι περαιτέρω το «πολύφερνο» Κράτος ήδη έχει προλειάνει το έδαφος περί της ολοσχερούς απαξίας, της Ελληνικής μας εν γένει σημαίας μας, καθότι καθίσταται σαφές, ότι ουδόλως προστεύεται – η Ελληνική σημαία – ως εθνικό σύμβολο, υπό της Ποινικής Νομοθεσίας, αλλά αμιγώς ως κρατικό σύμβολο αμιγώς φορέας της κρατικής Πολιτειακής εξουσίας, πλήρως αποκεκομμένης από την ιστορία του έθνους, άρα λοιπόν, εάν κάποιος ρυπάνει, αλλοιώσει ή καύσει δημοσίως την Ελληνική σημαία, δε λογίζεται ποινικό αδίκημα, όμως τούτο συμβαίνει, εξ αντιδιαστολής μόνον με τον αφαίρεση της Ελληνικής σημαίας από μία Κρατική υπηρεσία και πάλι υπό προϋποθέσεις και εξειδικεύω σωρευτικώς τα ακόλουθα:
Το άρθρο 191 Α του Ποινικού Κώδικα υποβάθμισε το αδίκημα της προσβολής του εθνικού συμβόλου, αφενός ως κρατικό αμιγώς σύμβολο της πολιτειακής εξουσίας και επουδενί του έθνους, ως είρηται ανωτέρω, το οποίο κολάζεται ποινικά ως έγκλημα δυνητικής διακινδύνευσης της δημοσίας τάξεως, μειώνοντας το εύρος της αξιοποίνου συμπεριφοράς της πράξης αυτής καθ’ εαυτής, υπό την έννοια ότι συγκροτείται η αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος αυτού, όχι λόγω οιαδήποτε μορφής δημόσιας μορφής ρύπανσης, παραμόρφωσης, καταστροφής ή αφαίρεσης του εθνικού μας συμβόλου, αδιακρίτως και συλλήβδην υπό του εκάστοτε δράστη, αλλά μόνον, εάν και εφόσον αν, αποδειχθεί έκθεση σε κίνδυνο της δημόσιας τάξεως, ήτοι διασάλευση και διατάραξη των ήρεμης και ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των πολιτών, υπό την κυριαρχία του Κράτους.
Εν άλλοις λόγοις, εάν ο εκάστοτε επίδοξος δράστης, εν γνώσει του πραμορφώσει και καταστρέψει το εθνικό σύμβολο δολίως και επί τω τέλει να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, πλην όμως, εάν και εφόσον τούτο, δεν το πράττει, εν τω πλαισίω της κρατικής εξουσίας, δηλαδή να αφαιρέσει μία σημαία από ένα κρατικό όργανο, διασαλεύοντας τη δημόσια τάξη, θέτοντας σε κίνδυνο αυτή, ή εισέτι και να το πράξει, δηλαδή να αφαιρέσει ή να καταστρέψει μία Ελληνική σημαία από ένα κτήριο πλην όμως αν το πράξει άνευ διασαλεύσεως της δημοσίας τάξεως, η πράξει του αυτή παραμένει ατιμώρητη.
Συνελόντι ειπείν με άλλη διατύπωση, δεν προστατεύεται η σημαία ως εθνικό σύμβολο, αλλά εάν καταστραφεί ενώ ίσταται σε κρατικό κτήριο και ο δράστης την υποστείλει ή την καύσει δημοσίως διασαλεύοντας τη δημόσια τάξη, άλλως εάν το πράξει εν κρυπτώ και παραβύστω και διαφύγει ησύχως δε συνιστά ποινικό αδίκημα.
Εν κατακλείδι, η Ελλάς Εάλω, η διαγραφή της ιστορίας μας και η λήθη του έθνους προβάλλεται δια μέσου του ποινικού κώδικα, την ίδια στιγμή την οποία ποινικοποιείται απηνώς η ελευθερία έκφρασης και ο πατριωτισμός λογίζεται ως ποινικό αδίκημα, διέγερση σε ανυπακοή κατά της κρατικής εξουσίας και η ελεύθερη διάδοση ιδεών ως διασπορά αμοιβαίας διχόνοιας, ρητορική μισαλλοδοξίας και διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Οι κλειδούχοι της κερκόπορτας ευρίσκονται εντός των πυλών δια εγκατεστημένων δουρείων ίππων και ουχί επί θύραις.
