H κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής, καθώς δια της εργαλειοποιήσεως της δημόσιας υγείας, δημιουργείται μία καινοφανή Τάξη Πραγμάτων, η οποία καταβαραθρώνει άρδην τα μέχρι τούδε δεδομένα της ζωής μας, με αποτέλεσμα, εκόντες άκοντες να υφιστάμεθα τις συνέπειες εις την καθημερινότητά μας.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
© ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Η δυστοπία καθίσταται απτή εις πάσα έκφανση του κοινωνικού μας βίου, καθότι η ελευθέρα επιλογή μη υποβολής εαυτόν εις μίας εξαναγκαστική ιατρική πράξη, αντιμετωπίζεται κατά τρόπο κοινωνικά απαξιωτικό, με συνέπεια οι «μη εμβολιασμένοι» να συνιστούν μία κοινωνική μερίδα, η οποία εξ ορισμού δέον, όπως βληθεί και απομονωθεί, προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις επιταγές του αυθέντη Κράτους.
Η διακριτική μεταχείριση και το στίγμα προς τους μη εμβολιασμένους έχει δια νόμου θεσπιστεί κατά καταστρατήγηση θεμελιωδών νομικών κεκτημένων, δίχως αιδώ και αισχύνη, με αποτέλεσμα να έχει εγκαθιδρυθεί εις την κοινωνία μας, ένα νέου τύπου κοινωνικό «Απαρτχάιντ», το οποίο διαχωρίζει τους ανθρώπους, ασφαλώς κατά παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Συμβάσεων, με γνώμονα την υγεία.
Τα προσωπικά δεδομένα, το Ιατρικό απόρρητο έχουν όλα καταλυθεί χάρη της δημόσιας δήθεν υγείας, με αποτέλεσμα, η ανθρώπινη αξία να έχει λοιδορηθεί και να συνιστά απλώς μία ρητορική κενού περιεχομένου, καθότι πλέον αποδεικνύεται ότι η αναδυόμενη παγκόσμια υγειονομική δικτατορία, επιδιώκει να εξανδραποδίσει καθολικά τους πολίτες αμιγώς δια της απειλής, να δεχθούν εξαναγκαστικά μία ιατρική πράξη, ανεξαρτήτως εάν ο βαθμός μετάδοσης των εμβολιασμένων ή μη καθίσταται όμοιος τόσο εις τους εμβολιασμένους αλλά και εις τους ανεμβολίαστους, όπως επίσης και οι περεπόμενες παρενέρειες από το εν λόγω σκεύασμα.
Εάν πράγματι υπήρχε Κράτος δικαίου, δεν υφίστατο αυτή η αντιπαράθεση και ρήξη μεταξύ του δοτού Κράτους και του Λαού, καθότι οι αντιπρόσωποι του λαού δεν αναγορεύουν ως αυτοσκοπό το εμβόλιο, άνευ ετέρου τινός, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, αλλά επιδιώκουν να καταπολεμήσουν τη φερόμενη πανδημία, ισότιμα, δίκαια, λαμβάνοντας υπόψιν και τις παρενέργειες.
Η αστυνόμευση όμως του ιδιωτικού μας βίου, μέσω της ποινικής καταστολής δια να συμμορφωθούμε καθοιονδήποτε τρόπο με τον εμβολιασμό, ενώ εκ παραλλήλου, υπάρχει η δυνατότητα να υποβληθεί ο καθείς εξ ημών εις ισοδύναμα υγειονομικά μέτρα, τα οποία η ίδια η επιτροπή «των σοφών» λοιμωξιολόγων, θέσπισε δια του ακαταδίωκτου, αποτελεί μία λύση, την οποία όλως περιέργως η κυβέρνηση δε δέχεται και ωθεί τους πάντες προς τον εμβολιασμό.
Η στυγνή αυτή εκβίαση, συνηγορεί και πανθομολογεί τη δόλια προαίρεση της κυβερνήσεως να εξωθήσει τις μάζες προς μία ορισμένη κατεύθυνση, διότι ναι μεν, τουλάχιστον προς το παρόν, καταλείπεται προς ορισμένες ομάδες, η δυνατότητα, να προσέρχονται εις τις υπηρεσίες, με αυτοδιαγνωστικούς ελέγχους, πλην όμως τους καταλογίζει εις βάρος των πολιτών, κατά απαράδεκτο τρόπο και οικονομικά δυσβάστακτο, διότι η επιβάρυνση του εκάστοτε πολίτη, ιδίοις εξόδοις να υποβάλλεται και μάλιστα δις, εις τα «rapid test», συνεπάγεται οικονομική αφαίμαξη, οικονομική αιμορραγία και εν τέλει αδυναμία να ανταποκριθεί σε εβδομαδιαία τακτική βάση, με ό,τι τούτο συνεπάγεται, λαμβάνοντας υπόψιν και τις λοιπές υποχρεώσεις μίας οικογένειας, με συνέπεια να καθίσταται όμηρος αυτής της δυσμενούς καταστάσεως, με αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, να συνθηκολογήσει και να αναγκαστεί να υποβληθεί στανικά προς την ιατρική αυτή πράξη του εμβολιασμού, παρά τη θέλησή του.
Η απτή αυτή απόδειξη του οικονομικού στραγγαλισμού και της απαξίας της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του πολίτη, ο οποίος δε συμμορφώνεται, απάδει της Δημοκρατικής μας παράδοσης και ουδόλως συνάδει με τις θεμελιακές στέρεες αρχές του Κράτους Δικαίου και της Χρηστής Διοικήσεως.
Εις τον αντίποδα, η ιδιότυπη αυτή κοινοβουλευτική δικτατορία βαίνει προς τον ολετήρα του κεκτημένου νομικού μας πολιτισμού, όπου πλέον ο πολίτης δεν έχει δικαίωμα να αντιδράσει ή να αρθρώσει μία επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη.
Ο λόγος περί της ακαδημαϊκής ελευθερίας, εξελίξεις οι οποίες δικαιολογούν απολύτως βάσιμα, την εγκαθιδρυθησομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων, όπου διώκεται κάποιος απηνώς και ποινικοποιείται η επιστημονική του άποψη, εφόσον αντίκεται με την καθεστωτική άποψη.
Η ποινικοποίηση της ελευθερίας του λόγου, συνιστά την κατάπτωση της Δημοκρατίας και την αλλοίωση της δομής του Νομικού μας Πολιτισμού, διότι η εξουδετέρωση της πολυφωνίας και η σύλληψη των αντιφρονούντων, άγει την κοινωνία σε ολοκληρωτικά καθεστώτα του μεσοπολέμου, όπου δεσπόζει η λογοκρισία, υφίστανται πιστοποιητικά φρονημάτων και ούτω καθ’ εξής.
Η νέα μορφή ολοκληρωτισμού την οποία ζούμε κείται επί θύραις, με αποτέλεσμα, η ίδια η ζωή μας να καθίσταται έρμαιο του παντοδύναμου Κράτους, το οποίο δια της τυραννίας των μέσων μαζικής εξαπατήσεως εν συνδυασμώ με την ελεγχόμενη δικαιοσύνη, ως μία μορφή «μπαμπούλα», η οποία επιστρατεύεται προκειμένου να εκφοβίζει, κατ’ εντολήν του αυθέντου Κράτους και όχι να απονείμει και να υπηρετήσει το μέγιστο αγαθό της Δικαιοσύνης, τείνει να παγιωθεί ως μία στάση.
Εν κατακλείδι, η διαφορετική άποψη διώκεται, η απόφαση περί της υγείας μας, εφόσον αντίκειται με αυτή της εξουσίας, μάς καθιστά αυτοδικαίως κοινωνικά απόκληρους, αποκηρυκτέους, και εν ταυτώ μιάσματα προς το φερόμενο υγιές πολιτικό κατεστημένο, η εποχή του χαράγματος της διαφορετικής απόψεως και της φαλκιδεύσεως των ελευθεριών, καθίσταται ενώπιόν μας.
