Με την ευκαιρία της επετείου έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, θα αναφερθώ σήμερα στους Ήρωες της νεότερης ιστορίας της μαρτυρικής Κύπρου.
Η Κύπρος μας την 1η Απριλίου γιορτάζει την 67η επέτειο από την έναρξη του αντιαποικιακού αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών.
Η 1η Απριλίου 1955 ήταν η ημέρα που οι Βρετανοί κατακτητές της Μεγαλονήσου βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις αντάρτικες ομάδες που οργάνωσε ο Κύπριος συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, γνωστότερος ως «Διγενής».
Στις ηρωικές πράξεις της 1ης Απριλίου 1955 η ΕΟΚΑ έχασε το πρώτο της παλληκάρι, τον μαθητή Μόδεστο Παντελή από το Λιοπέτρι. Πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά του ν’ αποκόψει ηλεκτροφόρα σύρματα για να επέλθει συσκότιση και να δράσουν πιο αποτελεσματικά οι ομάδες της ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο…
Ο τομεάρχης Αμμοχώστου Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν επικεφαλής της ομάδας που έδρασε στην Δεκέλεια. Στις 3 Μαρτίου του 1957 οι Άγγλοι ύστερα από προδοσία ανακάλυψαν το κρησφύγετο του, έριξαν βενζίνη και τον έκαψαν ζωντανό…
Άλλος θαρραλέος αγωνιστής ήταν ο Κυριάκος Μάτσης. Για τη δράση του οι Βρετανικές δυνάμεις ανατίναξαν το κρησφύγετο του με αποτέλεσμα να βρει οικτρό θάνατο…
Ο Μιχαλάκης Καραολής, ένας από τους πιο γνωστούς αγωνιστές του Απελευθερωτικού αγώνα, απαγχονίστηκε μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Δημητρίου στις 10 Μαΐου 1956…
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δικάστηκε για κατοχή οπλοπολυβόλου. Στις 14 Μαρτίου 1957 απαγχονίστηκε από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 19 ετών…
Ο Ανδρέας Παναγίδης απαγχονίστηκε από τις Αγγλικές δυνάμεις στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 μαζί με τους συναγωνιστές του, Μιχαήλ Κουτσόφτα και Στέλιο Μαυρομάτη…
Ήταν οι σκληροί καιροί. Οι Έλληνες της Κύπρου ονειρεύονταν τη λευτεριά τους από τον Αγγλικό ζυγό και την ένωση με την Μάνα Ελλάδα που όμως δεν έμελε να πραγματοποιηθεί λόγω του γνωστού φαινομένου της εμφύλιας διχόνοιας των Ελλήνων από τα πανάρχαια χρόνια.
Σήμερα, πάνω από έξι δεκαετίες από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ένα μεγάλο τμήμα του εδάφους της Κύπρου βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή, ο θαλάσσιος χώρος της Κυπριακής Δημοκρατίας παραβιάζεται συνεχώς ενώ οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Η Κύπρος είχε ακόμη την «ατυχία» να ανακαλυφθούν κοιτάσματα φυσικού αερίου στον βυθό της ΑΟΖ της, γεγονός που άνοιξε την όρεξη του επιθετικού γείτονα αλλά και των «συμμάχων» με απρόβλεπτες συνέπειες.
Δυσκολεύομαι να βάλω τελεία στο παρών άρθρο λόγω των ραγδαίων εξελίξεων.
Απαιτείται, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, να διατηρήσουμε υψηλό το Εθνικό μας φρόνημά. Η Κύπρος, η Ελλάδα, μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.
Γι αυτό και θα πρέπει, πάνω από όλα, να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ.
Αυτά που μας ενώνουν άλλωστε είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν.
Ας το καταλάβουν επιτέλους οι εδώ «ταγοί» μας, η συμπεριφορά και οι πράξεις των οποίων το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να μας διχάζουν και να μας απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο από τα κοινά…
Ζήτω η 1η Απριλίου 1955!
