Φταίει το Covid και η Ουκρανία λέει η Βοντάνοβιτς
Υπάρχει ένα ρητό στη δημοτική πολιτική: Κέρδισε τον αποχιονισμό, κέρδισε την ημέρα. Αλλά καθώς ο πληθωρισμός επηρεάζει τους στενούς προϋπολογισμούς της πόλης, το τίμημα της νίκης σε αυτή τη μάχη αυξάνεται. Στο Μόντρεαλ, όπου ένας συνδυασμός υψηλής χιονόπτωσης και πυκνού οδικού δικτύου έχει ως αποτέλεσμα η πόλη να εκτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις εκκαθάρισης χιονιού στον κόσμο.
Κάθε χρόνο, ένας στρατός εργαζομένων κατευθύνεται για να αλατίσει, να μαζέψει και να απομακρύνει το χιόνι από τους δρόμους περίπου 10.000 χιλιομέτρων της πόλης, καθώς και από πεζοδρόμια και μερικούς ποδηλατοδρόμους. Η επερχόμενη χειμερινή περίοδος εκτιμάται ότι θα κοστίσει στην πόλη 200 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το μέλος της εκτελεστικής επιτροπής, Μάγια Βοντάνοβιτς.
Νωρίτερα, το Νοέμβριο, η δήμαρχος Valerie Plante ανέφερε το αυξανόμενο κόστος της απομάκρυνσης του χιονιού – έως και 100% από έτος σε έτος σε ορισμένους δήμους – ως έναν από τους λόγους που έπρεπε να αυξήσει τους φόρους ακινήτων κατά μέσο όρο 4,9% το 2024. «Είναι τεράστιο», είπε, «αλλά δεν πρόκειται να σταματήσουμε να απομακρύνουμε το χιόνι».
Σε συνέντευξή του, η Vodanovic, η οποία είναι επίσης δήμαρχος του δήμου Lachine, είπε ότι ο συνολικός προϋπολογισμός χιονιού φέτος υπολογίζεται σε 197 εκατομμύρια δολάρια, περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα από πέρυσι.
Κατηγόρησε τον υψηλό πληθωρισμό, τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού και την κλιματική αλλαγή.
«Πολλά από τα συμβόλαιά μας αυξάνονται, δυστυχώς, με τα επιτόκια και με την έλλειψη (εργατικού δυναμικού) και ειδικά φορτηγατζήδων», πολλοί από τους οποίους είναι στα 60 τους, είπε.
Το κόστος των φορτηγών απομάκρυνσης χιονιού έχει «κυριολεκτικά εκραγεί» τα τελευταία χρόνια, είπε η Vodanovic, λόγω των διαταραχών της αλυσίδας εφοδιασμού του COVID-19 και του πολέμου στην Ουκρανία, όπου κατασκευάστηκαν πολλά εξαρτήματα.
Και ενώ κάποιοι μπορεί να πιστεύουν, ότι οι ηπιότεροι χειμώνες που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή θα μειώσουν το κόστος, υπάρχουν και άλλες προκλήσεις. Το Μόντρεαλ βιώνει περισσότερους κύκλους κατάψυξης – απόψυξης, αναγκάζοντάς το να μαζεύει πιο συχνά για να αποφύγει τα μπλοκαρίσματα της αποχέτευσης και τον επικίνδυνο πάγο, είπε η Βοντάνοβιτς.
Οι έντονες χιονοπτώσεις εξαπλώνονταν από το Νοέμβριο έως το Μάρτιο, αλλά τώρα έχουν συγκεντρωθεί τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο. Ως αποτέλεσμα, οι εταιρείες καθαρισμού χιονιού λειτουργούν όλα τα μηχανήματα τους ταυτόχρονα σε μικρότερο χρονικό διάστημα, προσλαμβάνοντας περισσότερα άτομα και απαιτώντας από αυτούς να εργάζονται υπερωρίες.
Επίσης, και άλλες καναδικές πόλεις βλέπουν το κόστος τους να αυξάνεται.
Το Έντμοντον λέει ότι ο προϋπολογισμός του για το καθάρισμα χιονιού αυξάνεται κάθε χρόνο και θα φτάσει τα 68,5 εκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2026, κόστος που ο γενικός επόπτης των επιχειρήσεων υποδομής της πόλης, Val Dacyk, αποδίδει εν μέρει στην κλιματική αλλαγή, συμπεριλαμβανομένων των θερμών θερμοκρασιών που δημιουργούν λάσπη και πλημμύρες.
Το Winnipeg έχει προϋπολογισμό 36,26 εκατομμύρια δολάρια για το οικονομικό έτος 2023 – από 34,70 εκατομμύρια δολάρια το 2022, αν και το πραγματικό κόστος της απομάκρυνσης του χιονιού ήταν υψηλότερο, συμπεριλαμβανομένων 87,18 εκατομμυρίων δολαρίων το 2022. Ο προϋπολογισμός χειμερινής συντήρησης της Mississauga αυξήθηκε κατά 1,1 εκατομμύρια δολάρια σε 26,822 εκατομμύρια δολάρια για την επερχόμενη σεζόν.
Ακόμη και το «ήρεμο» Βανκούβερ έχει δει το κόστος του να αυξάνεται σταθερά, από 3,8 εκατομμύρια δολάρια το 2018 σε 7,4 εκατομμύρια δολάρια το 2022, κατά τη διάρκεια του οποίου η ποσότητα χιονιού που έχει δεχθεί η πόλη έχει επίσης αυξηθεί.
Το Τορόντο είπε, ότι ο προϋπολογισμός του για τη χειμερινή συντήρηση του 2024 – ο οποίος ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως – είναι ακόμη υπό ανάπτυξη, αλλά θα είναι «υψηλότερος από το 2023» λόγω «αυξανόμενου κόστους εξοπλισμού, εργασίας και των συνολικών συνθηκών της αγοράς».
Καμία άλλη πόλη στον Καναδά δεν μπορεί να ξοδέψει όσο το Μόντρεαλ στο χιόνι. Εκτός από το ότι είναι η πιο χιονισμένη μεγάλη πόλη της Βόρειας Αμερικής, το κέντρο της είναι πυκνό, που σημαίνει ότι υπάρχει λίγο μέρος για να πεταχτεί το χιόνι και είναι πολύ κρύο για να αφεθεί να λιώσει, είπε η Vodanovic.
Αυτές οι συνθήκες αναγκάζουν την πόλη να αναλαμβάνει σύνθετες επιχειρήσεις απομάκρυνσης χιονιού πολλές φορές το χρόνο, οι οποίες περιλαμβάνουν ρυμούλκηση αυτοκινήτων, μάζεμα χιονιού στη μέση του δρόμου πριν το φορτώσει σε φορτηγά και οδήγηση σε μία από τις 20 χωματερές – μια επιχείρηση που έχει υπολογιστεί τα τελευταία χρόνια σε περίπου ένα εκατομμύριο δολάρια ανά εκατοστό του χιονιού που έχει αφαιρεθεί.
Ο Jean-Philippe Meloche, επίκουρος καθηγητής αστικού σχεδιασμού στο Universite de Montreal, λέει ότι η διαχείριση της χιονόπτωσης είναι μια τεράστια πρόκληση για τους εκλεγμένους αξιωματούχους, λόγω της μεταβλητής φύσης του καιρού και του θυμού των πολιτών εάν δε γίνει σωστά. «Ο χειμώνας είναι εμμονή για τους δημοτικούς λειτουργούς», είπε.
Επίσης, η αγορά καθαρισμού χιονιού είναι μη ανταγωνιστική, είπε ο Meloche, γεγονός που μειώνει τις επιλογές των πόλεων για εργολάβους και καθιστά τη βιομηχανία ευάλωτη σε καρτέλ – αν και πρόσθεσε ότι η χρήση ιδιωτικών εταιρειών παραμένει γενικά φθηνότερη από τη χρήση εργαζομένων στις πόλεις. Το κόστος αυξάνεται λόγω του πληθωρισμού με τα μηχανήματα και την εργασία, αλλά η ποιότητα της απομάκρυνσης του χιονιού αυξάνεται επίσης, είπε.
Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πόλη έριχνε βρώμικο χιόνι στα ποτάμια που περιβάλλουν το νησί του Μόντρεαλ, αντί να το πηγαίνει σε χωματερές, εξήγησε ο Meloche. Επίσης, το Μόντρεαλ και άλλες πόλεις του Καναδά, συνήθιζαν να περιμένουν από τους κατοίκους να μένουν σπίτι όταν ο καιρός ήταν κακός.
«Σήμερα ξέρουμε αν υπάρχει καταιγίδα, οι άνθρωποι θα βγουν ούτως ή άλλως και δε θέλουμε να τραυματιστούν», είπε, κυρίως επειδή οι άνθρωποι μπορούν – και το κάνουν – να διεκδικήσουν ζημιές από την πόλη μετά από τραυματισμούς σε παγωμένα πεζοδρόμια.
