Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά νιώθουμε τη σκιά του βαριά να μας συντροφεύει, να μας προστατεύει και να μας οδηγεί. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι παρών, να δείχνει σταθερά με το χέρι του το δρόμο για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Τον είπαν δημεγέρτη και δημαγωγό. Τον είπαν λαοπλάνο και λαϊκιστή. Τον είπαν ανεύθυνο και συνθηματολόγο. Όσο απομακρυνόμαστε από την εποχή του, τόσο μεγαλώνει η παρουσία του, αποκτά το φυσικό της μέγεθος στις δέλτους της ιστορίας.
Γράφει ο Κώστας Σκανδαλίδης
Ο Ανδρέας, ο δικός μας Ανδρέας απάνω απ’ όλα, υπήρξε Εθνικός ηγέτης. Ένας φλογερός Έλληνας που υπηρέτησε την πατρίδα και τα συμφέροντα της με συνέπεια και τόλμη. Ένα λαϊκός ηγέτης που ένωσε τις δυνάμεις του ελληνισμού και υπερασπίστηκε τα δίκαια αιτήματα των Ελλήνων.
Ένας οραματιστής πολιτικός, που έβλεπε πάντα τη μεγάλη εικόνα και προέβλεπε τα μελλούμενα, που άκουγε πιο καθαρά απ’ όλους τη βουή των επερχόμενων γεγονότων και αλλαγών, που είχε σε υπερβολικό βαθμό ανεπτυγμένη την ικανότητα της σύνθεσης και της στρατηγικής σύλληψης.
Ένας πραγματικός αναμορφωτής της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, που νομιμοποίησε και κατέστησε πλειοψηφικές τις σοσιαλιστικές αξίες και ιδέες, που ένωσε κάτω από την ίδια στέγη τις δυνάμεις του αστικού εκσυγχρονισμού, της διάχυτης σοσιαλδημοκρατίας, του συνταγματικού πατριωτισμού, της απελευθερωμένης από τα δόγματα ιστορικής αριστεράς και της γενιάς του αντιδικτατορικού αγώνα.
Ένας ριζοσπάστης και μεταρρυθμιστής πολιτικός, που ως κυβερνήτης τόλμησε τις μεγάλες αλλαγές που σηματοδότησαν την ελληνική αριστερά με την ευρύτατη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου και τις κοινωνικές δομές που επέβαλε.
Ένας καταξιωμένος παγκοσμίως επιστήμονας, που ενέταξε τη γνώση του στην υπηρεσία της πατρίδας του, που με όπλο του την πείρα πολύχρονων αγώνων για τη δημοκρατία και την απεξάρτηση της χώρας και στην ισχυρή οικογενειακή πολιτική του παράδοση, οδήγησε στην Ελλάδα της χρυσής δεκαετίας του ‘80, και στη συγκρότηση της πρώτης πραγματικής αριστερής διακυβέρνησης. Και που στην ύστερη διαδρομή του σχεδίασε την πορεία από την Ελλάδα των Ελλήνων στην Ελλάδα της Ευρώπης.
Τον θυμάμαι να δίνεται ολόκληρος στον αγώνα για την ειρήνη με την πρωτοβουλία των έξι ηγετών. Τον θυμάμαι να προβλέπει με τα γραπτά του πριν το 1980 το τέλος του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Τον θυμάμαι να επιβάλλει με αποφασιστικότητα την ειρήνη, το Μάρτη του ’87, ετοιμάζοντας τη χώρα για πόλεμο υπέρ των δικαίων της. Τον θυμάμαι να προβλέπει με ακρίβεια τη νεοφιλελεύθερη πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την εποχή του Μάαστριχτ για ότι θα συνέβαινε μετά το 2008. Τον θυμάμαι να παρουσιάζει το πρόγραμμα σύγκλισης και τη στρατηγική της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρόγραμμα και στρατηγική που υλοποίησε στη συνέχεια η Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, για να φέρει την Ελλάδα στην καλύτερη ιστορική της στιγμή στην αρχή του νέου αιώνα.
Για μένα προσωπικά και για χιλιάδες άλλους, για μια ολόκληρη γενιά που τον ζήσαμε από κοντά, που μεγαλώσαμε πολιτικά μαζί του, που μας άνοιξε χιλιάδες πόρτες και μας καλούσε να περπατήσουμε μόνοι μας διαλέγοντας το δρόμο, υπήρξε ένας μεγάλος δάσκαλος και πραγματικός σύντροφος και οδηγητής.
