Στον απόηχο των αμερικανικών εκλογών

Σελίδες επί σελίδων γράφτηκαν πριν και μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών. Ένα από τα κύρια θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν τα ΜΜΕ είναι οι πολιτικές ιδεολογίες των δύο αντίπαλων κομμάτων.
Η γενική κατεύθυνση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος βασίζεται στον αμερικανικό συντηρητισμό. Υιοθετεί και υποστηρίζει τον δημοσιονομικό και νομισματικό συντηρητισμό και τάσσεται υπέρ του οικονομικού συστήματος του περιορισμένου ρόλου του κράτους, των ελεύθερων αγορών, των φορολογικών περικοπών, των μειωμένων δημοσίων δαπανών, καθώς και την απορρύθμιση των εταιρειών.
Επίσης, είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, της μείωσης των κυβερνητικών προγραμμάτων πρόνοιας και επιδομάτων, των ιδιωτικών μη-κερδοσκοπικών οργανισμών και της ατομικής ευθύνης. Ακόμα, όσον αφορά τα εργατικά συνδικάτα, οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν περιορισμούς στη δύναμη και την επιρροή τους.
Όσον αφορά τα κοινωνικά θέματα, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ασπάζεται κατά κύριο λόγο τον κοινωνικό συντηρητισμό, το δόγμα «νόμος και τάξη» και τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες.
Στο Δημοκρατικό κόμμα υπάρχουν τρεις κύριες ιδεολογικές πτέρυγες, οι οποίες χωρίζονται: στο Κέντρο, το οποίο περιλαμβάνει τις πτέρυγες των μετριοπαθών Δημοκρατικών, των συντηρητικών Δημοκρατικών και των φιλελεύθερων Δημοκρατικών, στην Κεντροαριστερά, η οποία περιλαμβάνει τις πτέρυγες των φιλελεύθερων Δημοκρατικών και των προοδευτικών Δημοκρατικών και την Αριστερά, η οποία περιλαμβάνει τις πτέρυγες των σοσιαλδημοκρατών Δημοκρατικών και των δημοκρατικών σοσιαλιστών Δημοκρατικών.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Δημοκρατικών είναι υπέρ στην ιδεολογία της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης που τροφοδοτείται από την κρατική υπηρεσία, τη διπλωματία έναντι των στρατιωτικών δράσεων, την έρευνα βλαστικών κυττάρων,
την εφαρμογή νόμων υπέρ της περιβαλλοντικής προστασίας, υποστηρίζει το δικαίωμα στις αμβλώσεις, τη woke κουλτούρα και το μεταμοντέρνο δικαιωματισμό, τον αυστηρό έλεγχο της οπλοκατοχής και τα ανοιχτά σύνορα.
Αμέτρητες αναλύσεις διατυπώθηκαν και συνεχίζουν να διατυπώνονται για το ομολογουμένως απρόβλεπτο αποτέλεσμα. Το ερώτημα εδώ είναι, πως είναι δυνατόν ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρές ποινικές διώξεις, να επιστρέψει θριαμβευτικά στην εξουσία; Γεγονός ακατανόητο, ωστόσο πέραν τούτου, σε αντίθεση με την αντίπαλο του Κάμαλα Χάρις, ο Τραμπ έδωσε έμφαση στην οικονομία και την ασφάλεια, προσφέροντας απλές λύσεις σε σύνθετα ερωτήματα, στα οποία οι Δημοκρατικοί δεν είχαν ξεκάθαρες απαντήσεις.
Το επιτελείο του διάβασε σωστά τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της πλειοψηφίας των Αμερικανών, που σε αυτή τη φάση δε δίνουν τόση μεγάλη έμφαση στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην προστασία του περιβάλλοντος. Ο Τραμπ εξάλλου έγινε ιδιαίτερα συμπαθής μετά τις απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του.
Η Κάμαλα Χάρις, παρά τη δυναμική με την οποία ξεκίνησε η εκστρατεία της, σε ρητορικό τουλάχιστον επίπεδο, δεν κατάφερε να δώσει στους ψηφοφόρους μια πειστική περίληψη του προγράμματός της για κρίσιμα ζητήματα, όπως η οικονομία και η μετανάστευση, ξοδεύοντας πολύ χρόνο για να πείσει ότι ο Τραμπ είναι ακατάλληλος για την προεδρία των ΗΠΑ.
Τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλυγουντ δεν έπεισαν τελικά τον αμερικανικό λαό να αναδείξει τη Χάρις, πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών…