Απεργία Μπλοκάρει 44.000 Νέα Σπίτια
Η κρίση στέγασης στο Κεμπέκ παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, καθώς η απεργία των εργαζομένων στον οικιστικό κατασκευαστικό τομέα έχει ήδη επηρεάσει περισσότερες από 44.000 μονάδες κατοικίας σε ολόκληρη την επαρχία. Με το κύμα κινητοποιήσεων να συνεχίζεται και τη διαπραγμάτευση μεταξύ των συνδικάτων και των εργοδοτών να παραμένει σε αδιέξοδο, οι συνέπειες στην αγορά ακινήτων και στη ζωή των πολιτών είναι πλέον εμφανείς και πολλαπλασιαστικές.
ΠΟΙΟΙ ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ
Η απεργία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, με τη συμμετοχή χιλιάδων εργατών που ανήκουν στον κλάδο της οικιστικής κατασκευής – τομέας που περιλαμβάνει την ανέγερση μονοκατοικιών, πολυκατοικιών, διαμερισμάτων και άλλων ιδιωτικών κατοικιών. Η κινητοποίηση οργανώθηκε από συνδικάτα που εκπροσωπούν τους τεχνίτες και εργάτες του τομέα, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τις καθυστερήσεις στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, την έλλειψη προόδου στους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας και την προστασία των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων.
Οι διαπραγματεύσεις με τις εργοδοτικές ενώσεις έχουν περιέλθει σε τέλμα, με τα συνδικάτα να καταγγέλλουν ότι οι προτάσεις των εργοδοτών είναι ανεπαρκείς και δεν αντανακλούν ούτε το κόστος ζωής ούτε το φόρτο εργασίας που έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Σύμφωνα με τα τελευταία επιβεβαιωμένα στοιχεία από τον Καναδικό Οργανισμό Κατασκευών και Κατοικίας (CMHC), τουλάχιστον 44.000 οικιστικές μονάδες είτε βρίσκονται ήδη υπό κατασκευή είτε είναι στο στάδιο της προετοιμασίας, και οι οποίες επηρεάζονται άμεσα από την απεργία. Οι εργοδότες προειδοποιούν, ότι κάθε εβδομάδα καθυστέρησης μεταφράζεται σε σημαντικά κόστη, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.
Η επιβράδυνση των εργασιών εντείνει το πρόβλημα της προσφοράς κατοικίας σε μια ήδη επιβαρυμένη αγορά, ιδίως στις αστικές περιοχές όπως το Μόντρεαλ, το Λαβάλ και το Κεμπέκ. Η διαθεσιμότητα κατοικιών προς ενοικίαση ή αγορά μειώνεται δραστικά, ενώ οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια για τις οικογένειες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η κυβέρνηση του Κεμπέκ, μέσω του Υπουργείου Εργασίας, έχει απευθύνει έκκληση για άμεση επιστροφή στις διαπραγματεύσεις και κάλεσε τα δύο μέρη να προσέλθουν στο τραπέζι με πνεύμα συνεργασίας και υπευθυνότητας. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος.
Ο Υπουργός Εργασίας, Jean Boulet, χαρακτήρισε την απεργία «ανησυχητική» και επεσήμανε ότι «σε μια περίοδο κατά την οποία η προσβασιμότητα στην κατοικία αποτελεί μείζον πρόβλημα για χιλιάδες κατοίκους του Κεμπέκ, κάθε διακοπή στην κατασκευαστική δραστηριότητα επιδεινώνει περαιτέρω την κατάσταση».
Η ΑΓΟΡΑ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ
Η ανασφάλεια στην αγορά είναι εμφανής. Αγοραστές που είχαν υπογράψει συμβάσεις προαγοράς περιμένουν πλέον με αβεβαιότητα πότε θα παραλάβουν τα σπίτια τους, ενώ εργολάβοι και προμηθευτές υλικών βρίσκονται αντιμέτωποι με καθυστερήσεις, ρήτρες και αλυσιδωτές συνέπειες.
Πολλοί αναλυτές τονίζουν, ότι ακόμη κι αν λήξει η απεργία μέσα στις επόμενες ημέρες, το «μπλοκάρισμα» που έχει ήδη δημιουργηθεί θα χρειαστεί εβδομάδες, ίσως και μήνες, για να αποσυμφορηθεί. Το αποτέλεσμα: οι οικοδομές θα αργήσουν να παραδοθούν, οι τιμές θα συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία και οι κοινωνικές ανισότητες στον τομέα της στέγασης θα ενταθούν.
ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
Μεταξύ των βασικών αιτημάτων των εργαζομένων περιλαμβάνονται:
► Αυξήσεις στους μισθούς που να αντικατοπτρίζουν τον πληθωρισμό και το αυξημένο κόστος ζωής.
► Βελτιώσεις στις συνθήκες ασφάλειας και υγείας στα εργοτάξια.
► Εγγυήσεις για αξιοπρεπή ωράρια και αποζημιώσεις για υπερωρίες.
► Καλύτερη προστασία των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων έναντι εργοδοτικών αυθαιρεσιών.
Τα συνδικάτα δηλώνουν ότι είναι πρόθυμα να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά απαιτούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και όχι γενικόλογες υποσχέσεις.
ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Η απεργία έρχεται να αποκαλύψει ένα βαθύτερο και διαχρονικό πρόβλημα: την έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για τη στέγαση στο Κεμπέκ. Παρά τις επιμέρους κυβερνητικές εξαγγελίες και τις δημοτικές πρωτοβουλίες, η προσφορά δεν καταφέρνει να καλύψει τη ζήτηση. Η ανασφάλεια, οι καθυστερήσεις και οι κοινωνικές ανισότητες τροφοδοτούν ένα φαύλο κύκλο, που δε δείχνει να έχει σύντομα τέλος.
Η απεργία στον οικιστικό κατασκευαστικό τομέα δεν είναι απλώς μια συνδικαλιστική διαμάχη. Είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει τη δομική αδυναμία του Κεμπέκ να ανταποκριθεί στις στεγαστικές ανάγκες του πληθυσμού του. Όσο συνεχίζεται, τα προβλήματα διογκώνονται και η κοινωνική πίεση αυξάνεται.
Μένει να φανεί, αν η πολιτική ηγεσία και οι εργοδότες θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να βρεθεί μια βιώσιμη λύση πριν η κατάσταση καταστεί μη αναστρέψιμη.
