και… παρθένοι Δρυίδες
Κάθε χρόνο, γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μόλις ο Οκτώβριος φτάσει στο τελευταίο του κεφάλαιο, ξεσπάει ο… αποκαλυπτικός πόλεμος. Από τη μία, παιδιά ντυμένα αστροναύτες, πεταλούδες και φαντάσματα ετοιμάζονται να ξεχυθούν στους δρόμους φωνάζοντας το περίφημο «Trick or treat» και από την άλλη, σοβαροφανείς πολίτες αρπάζουν τα πληκτρολόγιά τους, για να συντάξουν επιστολές – φωτιά, προειδοποιώντας για δαιμονικές κατοχές, παγανιστικές θυσίες και… ανθρώπινο λίπος σε κολοκύθες!
Σύμφωνα με τους σύγχρονους «ιστορικούς του τρόμου», το Halloween είναι απευθείας κληρονομιά των Δρυιδών, εκείνων δηλαδή των μυστηριωδών ιερέων της αρχαίας Κελτικής. Σύντομη έρευνα που έκανα στο Βικιπαίδεια, έδειξε ότι οι Δρυίδες περιφέρονταν από πόρτα σε πόρτα ζητώντας… παρθένες για θυσία.
Αν συμμορφωνόσουν σου άφηναν ένα jack-o’-lantern με κερί που τροφοδοτούνταν από ανθρώπινο λίπος. Αν αρνιόσουν, σε κατάκαιγε το πυρ της κολάσεως…
Η πραγματικότητα πάντως είναι πολύ πιο πεζή. Δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τους Δρυίδες και τις πρακτικές τους, παρά μόνο από τις μαρτυρίες των Ρωμαίων. Ας υποθέσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι το Halloween όντως έχει παγανιστικές ρίζες. Και λοιπόν; Ο Χριστιανισμός γενικότερα δεν έχει «δανειστεί» ένα σωρό στοιχεία από παγανιστικούς πολιτισμούς; Ο Παρθενώνας π.χ., το κορυφαίο μνημείο προς τιμήν της Αθηνάς της Παρθένου Πολεμίστριας, μετατράπηκε σε εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία.
Το συμπέρασμα; Δεν μπορείς να κρίνεις ένα έθιμο από την προέλευσή του.
Ας είμαστε ειλικρινείς: το σύγχρονο Halloween δεν έχει καμία απολύτως σχέση με θυσίες παρθένων ή μαύρη μαγεία. Το Halloween είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά να ντυθούν με αστείες στολές, να περιπατήσουν και να φάνε άφθονα γλυκά, χωρίς περιοριστικά μέτρα… Και ας το πούμε ξεκάθαρα: Κανείς δεν ξεγελάστηκε ποτέ από το διάβολο, επειδή ντύθηκε βαμπίρ για το Halloween ή επειδή μοίρασε γλυκόριζα στη γειτονιά…
Οι σύγχρονες ζωές μας έχουν πολύ πιο επικίνδυνα μονοπάτια για το δαιμονικό πειρασμό: τη ζηλοφθονία, το μίσος, τον υλισμό, τη λαιμαργία, την άγνοια. Αυτά είναι τα πραγματικά πνευματικά μας προβλήματα, όχι ένα παιδί με στολή σκελετού που ζητάει λίγες καραμέλες…
Αν πιστεύεις σε ένα Θεό, αν τον εμπιστεύεσαι, τότε αποδέξου την προστασία του και μη ζεις με φόβο για δαιμονικά φαντάσματα που κρύβονται πίσω από την κολοκύθα. Η πίστη δεν είναι φόβος, είναι ελευθερία.
Προσωπικά, δε βλέπω κανένα πρόβλημα με τους Χριστιανούς να διασκεδάζουν σε πάρτι με κοστούμια. Εξάλλου, ο Θεός μας έδωσε τη χαρά, γιατί να τη φοβόμαστε;
Απόψε, όταν χτυπήσει το κουδούνι και ακούσετε το «Trick or treat», χαλαρώστε. Δώστε μια καραμέλα. Χαμογελάστε στο παιδάκι με τη στολή του δεινόσαυρου. Και θυμηθείτε: ο πραγματικός εχθρός δεν είναι το Halloween, είναι η έλλειψη χιούμορ και η υπερβολική σοβαροφάνεια.
Καλό Halloween! Και αν δε σας αρέσει, πάντα μπορείτε να κλείσετε τα φώτα και να προσποιηθείτε ότι δεν είστε σπίτι. Αλλά, ποιος θέλει να χάσει την ευκαιρία για λίγη αθώα διασκέδαση…;
