Μια νέα τακτική, με στόχο την ενοχοποίηση της Ελλάδας για την ένταση στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου και συγχρόνως την απόκτηση επιχειρημάτων και εντός του ΝΑΤΟ, για την προώθηση της θέσης για αποστρατικοποίηση των νησιών αλλά και για τη νομιμοποίηση της απόκτησης εκ μέρους της των ρωσικών S-400, υιοθετεί τις τελευταίες εβδομάδες η Τουρκία.
Νίκος Μελέτης
© Liberal.gr
Οι συνεχείς καταγγελίες για «παρενοχλήσεις τουρκικών μαχητικών από ελληνικά μαχητικά» απαντώνται δια της διπλωματικής οδού από την Αθήνα, όμως δημιουργούν προβληματισμό στο ΝΑΤΟ και προκαλούν «αμυντική» στάση των επιτελών της Συμμαχίας, που ακολουθούν την πάγια γραμμή για μη εμπλοκή στις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Η Τουρκία επιχειρεί να επενδύσει όμως και στο γεγονός, ότι όχι μόνο η ίδια αλλά και οι Αμερικανοί δεν αναγνωρίζουν ως εναέριο χώρο της Ελλάδας τα 10 ν.μ. και έτσι θεωρεί ότι μπορεί να εμφανίσει την Ελλάδα ως παρανομούσα, όταν αναγνωρίζει και αναχαιτίζει αεροσκάφη τα οποία χωρίς σχέδια πτήσης εισέρχονται στον εναέριο χώρο μεταξύ των 6 και 10 ν.μ..
Η Τουρκία, μετά από σχεδόν 24 χρόνια, θυμήθηκε τους S-300, οι οποίοι είχαν αγοραστεί από την Κύπρο, αλλά λόγω της αντίδρασης της Τουρκίας και με τις ευλογίες των Αμερικανών, κατέληξαν τελικά με απόφαση της κυβέρνησης Κληρίδη και με ισχυρή παρότρυνση της κυβέρνησης Σημίτη, στην Κρήτη.
Η καταγγελία της Τουρκίας, ότι τουρκικά μαχητικά εγκλωβίστηκαν από τα ραντάρ των S-300 (κάτι που διαψεύστηκε από ελληνικές στρατιωτικές πηγές), δεν έχει ως στόχο μόνο να προβάλει την Ελλάδα ως υπεύθυνη για την πρόκληση εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Αλλά με την έγερση του ζητήματος αυτού, η Τουρκία επιδιώκει να πείσει ότι δεν είναι η μοναδική χώρα του ΝΑΤΟ που έχει στην κατοχή της ρωσικά πυραυλικά συστήματα και συνεπώς είναι άδικη η «τιμωρία» που υφίσταται από τις ΗΠΑ με την επιβολή κυρώσεων για την προμήθεια των υπερσύγχρονων S-400.
Βεβαίως, κάθε άλλο παρά είναι συγκρίσιμες οι δύο υποθέσεις, καθώς οι S-300 κατέληξαν στην Ελλάδα με πρωτοβουλία των Αμερικανών, προκειμένου να αποφευχθεί μια επικίνδυνη κλιμάκωση στην Κύπρο (1998) και εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο αντιαεροπορικό σύστημα της Ελλάδας με τρόπο συμβατό με τις συμμαχικές υποχρεώσεις.
Αντιθέτως η Τουρκία, σε μια περίοδο που άρχιζαν να διαφαίνονται τα πρώτα βαριά σύννεφα στις σχέσεις τής Ρωσίας με τη Δύση και αντιδρώντας στην άρνηση των Αμερικανών να δεχτούν τους τελεσιγραφικούς όρους για τις προϋποθέσεις απόκτησης των Patriot, στράφηκε προς τον Β. Πούτιν εξασφαλίζοντας την αγορά των S-400, οι οποίοι αποτελούν απειλή για τα αμερικανικά μαχητικά F-35.
Η κίνηση της Τουρκίας όμως είχε και πολιτικό περιεχόμενο, καθώς ήθελε με την αγορά των S-400 να δείξει την αυτονομία της έναντι των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ αλλά και της Δύσης, και τη δυνατότητα της να κινηθεί σε άλλες κατευθύνσεις.
Όμως, η σύγχυση την οποία προκαλεί με την «καταγγελία» περί λοκαρίσματος τουρκικών μαχητικών από τους S-300 που έχουν τη βάση τους στην Κρήτη, θα χρησιμοποιηθεί επικοινωνιακά από το τουρκικό λόμπι στις ΗΠΑ, που προσπαθεί με κάθε τρόπο και ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια, να υπονομεύσει τη στάση του Κογκρέσου που έχει επιβάλει κυρώσεις λόγω της αγοράς των S-400 και απειλεί να μπλοκάρει την πώληση F-16 στην Τουρκία.
Όμως οι τουρκικές καταγγελίες, έρχονται σε μια περίοδο που, σύμφωνα με πληροφορίες, και η Αθήνα έχει επιλέξει μια περισσότερο αποφασιστική στάση στον αέρα του Αιγαίου. Το ΓΕΕΘΑ έχει δώσει, σύμφωνα με πληροφορίες, οδηγίες για πιο «σφιχτό μαρκάρισμα» των Τούρκων όταν προβαίνουν σε παραβιάσεις του ΕΑΧ και παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, ακόμη και όταν βαφτίζουν τις τουρκικές ασκήσεις και εξόδους αεροσκαφών, ως «Νατοϊκές».
Η ευρηματικότητα της Τουρκίας όμως δεν εξαντλείται σε όλα αυτά. Στις 28 Αυγούστου εξέδωσε παράτυπη ΝΟΤΑΜ για πτήσεις DRONES στο Αιγαίο για «περιβαλλοντική προστασία και αποστολές υποστήριξης Ερευνας και Διάσωσης» σε περιοχές που κάλυπταν ακόμη και το μέσον του Αιγαίου.
Είχε προηγηθεί υποβολή αιτήματος στις αρμόδιες Ελληνικές Αρχές το οποίο όμως τροποποιήθηκε, καθώς οι περιοχές αυτές επικάλυπταν περιοχές εθνικής κυριαρχίας και βεβαίως την περιοχή ελληνικής αρμοδιότητας για Έρευνα και Διάσωση, τις οποίες σκοπίμως η τουρκική ΝΟΤΑΜ χαρακτήριζε «διεθνή εναέριο χώρο».
Οι ελληνικές Αρχές με τη ΝΟΤΑΜ που εξέδωσαν χαρακτηρίζουν «άκυρη» την τουρκική Αναγγελία, καθώς αντιβαίνει τους κανόνες του ICAO και αφορούν περιοχή που η υπεύθυνη Αρχή είναι η Ελληνική και επισημαίνει ότι η απόρριψη του τουρκικού αιτήματος έγινε, εφόσον αυτό δεν ήταν συμβατό με τους κανόνες του ICAO καθώς και με το διεθνές δίκαιο, ενώ η τουρκική ΝΟΤΑΜ «επικαλύπτει περιοχές εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας» και την SEARCH AND RESCUE REGION που είναι υπό ελληνική ευθύνη, μέσω του συντονισμού του Κέντρου του Πειραιά (JRCC PIRAEUS).
Οι ελληνικές Αρχές προειδοποιούν, ότι με τη στάση της η Τουρκία όχι μόνο αδιαφορεί για την ασφάλεια της Γενικής Εναέριας κυκλοφορίας εντός του FIR Αθηνών αλλά προκαλεί επίσης αναστάτωση στην Πολιτική Αεροπορία, ζητώντας τη μακρόχρονη δέσμευση του εναέριου χώρου και μπλοκάροντας τις πιο οικονομικές πτήσεις, θέτοντας σε κίνδυνο «την αποτελεσματικότητα και κανονικότητα της διεθνούς αεροπορικής κυκλοφορίας» και συνεπώς δηλώνει η Ελληνική Αρχή ότι «οι περιοχές που ζητήθηκαν (από την Τουρκία) δεν είναι διαθέσιμες».
