ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ*
ΠΗΓΗ: SLPRESS.GR
Το Τελ Αβίβ απάντησε τελικά στο χτύπημα της Τεχεράνης με συμβολικό στόχο – χωρίς συνέπειες – τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, με τον υπουργό Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, να δηλώνει ότι δεν είναι ευχαριστημένος από την απάντηση της χώρας του!
Έτσι, από το μαραθώνιο πόλεμο της Ουκρανίας με τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις στις δυτικές οικονομίες και κυρίως στην αφελή Ευρώπη, άνοιξε δεύτερο εξίσου επικίνδυνο μέτωπο, με ευθύνη της ακραίας κυβέρνησης του Ισραήλ, που με τη συμπεριφορά της στη Γάζα προκάλεσε παγκόσμια αγανάκτηση με μεγάλες απώλειες συμπαθητικότητας, από όσες είχαν κεφαλαιοποιηθεί από τα δεινά του Ναζισμού.
Η επίθεση του Ισραηλινού στρατού κατά της Ιρανικής πρεσβείας του Ιράν στη Δαμασκό, είχε σαν αποτέλεσμα 11 νεκρούς, οκτώ Ιρανούς, δύο Σύριους και έναν Λιβανέζο. Έτσι το Τελ Αβίβ παραβίασε το «απαραβίαστο» που έχει επιβάλλει το διεθνές δίκαιο για τις πρεσβείες όλων των χωρών, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο τετελεσμένο.
Και αυτό ουσιαστικά ήταν πρόκληση για απάντηση της Τεχεράνης και ήταν επιθυμητή από το Τελ Αβίβ για να κλιμακώσει, προβλέποντας πως η ενέργειά του στη Δαμασκό θα είχε απάντηση. Δυστυχώς, η Δύση και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί κατάλαβαν, ίσως καθυστερημένα, πως για να σταθεί ο Νετανιάχου και οι ακραίοι εταίροι του στην εξουσία, χρειάζονταν κλιμάκωση. Μόνο που ένας ανοιχτός πόλεμος με το Ιράν δεν μπορεί να θεωρηθεί κλιμάκωση, όταν το μέγεθος και η ισχύς του σε μια περιοχή που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και προμηθευτής πετρελαίου και φυσικού αερίου, είναι άλλου επιπέδου, σε σχέση με τους εύκολους στόχους όπως είναι η Συρία ή το Ιράκ που προτιμά το Τελ Αβίβ.
ΑΝ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΟΥ ΟΡΜΟΥΖ
Αν σε ένα πόλεμο κλείσουν τα στενά του Ορμούζ στον περσικό κόλπο, η διεθνής οικονομία θα χάσει το 35% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου που διακινείται μέσω θαλάσσιων μεταφορών από τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ και το Ιράκ, ενώ από τα στενά μεταφέρεται σχεδόν το σύνολο της ποσότητας LNG που εξάγει το Κατάρ, ο μεγαλύτερος εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου παγκοσμίως. Συνολικά, περίπου 80 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι ή το 20% των παγκόσμιων ροών υγροποιημένου φυσικού διακινούνται κάθε χρόνο.
Ποιος θα πληρώσει τη νύφη; Πρώτα και κύρια η εξαρτημένη Ευρώπη, που απώλεσε τις προνομιακές τιμές προμήθειας του Ρωσικού πετρελαίου, καθώς και του φυσικού αερίου. Ποιοι θα ωφεληθούν; Η Ρωσία κατά πρώτο λόγο, που αντικατέστησε πολύ πιο γρήγορα από ότι αναμενόταν τους πελάτες της, στρεφόμενη στην Ασία, αλλά σε ενεργειακό επίπεδο και οι ΗΠΑ. Παράλληλα, η εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου και του χρυσού αυξάνουν θεαματικά τα έσοδα της Μόσχας.
ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ;
Με λίγα λόγια, αντέχει η Δύση ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο στη Μέση Ανατολή, που εκτός των άλλων θα προκαλέσει και εξαγωγή τρομοκρατικών ενεργειών από ισλαμικές οργανώσεις; Και επειδή είναι σαφές πως δεν αντέχει, η επέμβαση του Αμερικανού προέδρου που διανύει τους τελευταίους μήνες της θητείας του και έχει θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, περιόρισε για την ώρα την επιθετικότητα του Νετανιάχου για άμεση απάντηση. Και η εκτόξευση drones από το Τελ Αβίβ με την άδεια των ΗΠΑ κατά στόχων στο Ιράν ήταν επίσης συμβολική, καθώς δεν υπήρξαν σοβαρά πλήγματα. Κανείς όμως δεν ξέρει αν η περιπέτεια έληξε εδώ.
Όπως μάλιστα σημείωσε ο καθηγητής Διεθνών σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Σωτήρης Ρούσσος: «Η Ουάσιγκτον αδυνατεί να κατευθύνει και να ελέγξει τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ενώ ταυτόχρονα αναλώνει σημαντικούς στρατιωτικούς και οικονομικούς πόρους εκεί, την ώρα που ο πραγματικός της ανταγωνιστής είναι η Κίνα». Και ας μην ξεχνάμε πως ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπου είχε επικεντρωθεί το Δυτικό ενδιαφέρον, αναμένεται να κορυφωθεί από την πλευρά της Μόσχας τη θερινή περίοδο, με τον Ζελένσκι να μένει σε δεύτερη μοίρα χωρίς εφόδια και στρατιώτες στα πεδία των μαχών.
«Ούτε η περιοχή, ούτε ο κόσμος αντέχουν κι άλλο πόλεμο», υπογράμμισε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, στην εισήγηση με την οποία άρχισε η έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού, αναφερόμενος στην ιρανική επίθεση εναντίον της ισραηλινής επικράτειας. «Η Μέση Ανατολή βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Οι λαοί της περιοχής είναι αντιμέτωποι με αληθινό κίνδυνο πλήρους καταστροφικού πολέμου. Είναι ώρα να τον εξουδετερώσουμε και να αποκλιμακώσουμε. Είναι ώρα να δείξουμε τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση», επέμεινε ο Γκουτέρες.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Και ένας δεύτερος μεγάλος πόλεμος ανησυχεί τις ΗΠΑ και για οικονομικούς λόγους, καθώς το κόστος για την αμερικανική οικονομία γίνεται ασήκωτο. Στις αρχές του 2024, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ έφτασε τα 34,4 τρισεκατομμύρια (!) δολάρια, αντιπροσωπεύοντας το 123% του ΑΕΠ της χώρας! Ένα «βουνό» που αρχίζει να υπονομεύει σοβαρά την εμπιστοσύνη στη χώρα μεταξύ των ψηφοφόρων και των επενδυτών. Ειδικά τους τελευταίους μήνες, ξεκινώντας από τον Ιούνιο του 2023, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ αυξάνεται με πολύ υψηλό ρυθμό, περίπου κατά ένα 1 τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε 100 ημέρες! Σε συνδυασμό μάλιστα με την άνοδο των επιτοκίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν κάθε χρόνο, μόνο για τόκους, πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Δηλαδή, περισσότερα από τον προϋπολογισμό για την Άμυνα. Και οι επιδόσεις αυτές πλήττουν σημαντικά τις ελπίδες του προέδρου Μπάιντεν για επανεκλογή.
Ας μη συζητήσουμε τι θα συμβεί στην Ελλάδα, αν η Μέση Ανατολή πάρει φωτιά, με χωρίς πετρέλαιο και έσοδα από τον τουρισμό και την κλιματική κρίση να απειλεί με τεράστιες καταστροφές τον πρωτογενή τομέα. Εκτός αν η απάντηση είναι η έκκληση Μεϊμαράκη «να αφήσουμε τον καναπέ (!) και να μπούμε πρώτοι στην πρώτη γραμμή της μάχης για να υπερασπιστούμε το δυτικό τρόπο ζωής!».
*Ο Δημήτρης Χρήστου
είναι δημοσιογράφος
