Η κυβέρνηση του Κεμπέκ ετοιμάζεται να παρουσιάσει την πολυαναμενόμενη Εθνική Πολιτική Στήριξης Κατ’ Οίκον τον Ιανουάριο του 2026, μεταθέτοντας την ανακοίνωση που αρχικά είχε προγραμματιστεί για το Δεκέμβριο του 2025. Η μετάθεση αυτή, όπως αποκάλυψαν πρόσφατα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, αντανακλά τόσο την πολυπλοκότητα του φακέλου όσο και την αυξανόμενη πίεση που ασκείται στο σύστημα υγείας, στις τοπικές κοινότητες και στις οικογένειες που στηρίζουν ηλικιωμένους και ευάλωτα άτομα στο σπίτι τους.
Η στήριξη κατ’ οίκον αποτελεί ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα δημόσιας πολιτικής στο Κεμπέκ, καθώς συνδέεται άμεσα με τη γήρανση του πληθυσμού, τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας και την ποιότητα ζωής δεκάδων χιλιάδων πολιτών. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, περισσότερα από 14.000 άτομα βρίσκονται σήμερα σε λίστα αναμονής για υπηρεσίες κατ’ οίκον φροντίδας, την ώρα που οι ανάγκες αυξάνονται ταχύτερα από την προσφορά.
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ
ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Το δημογραφικό πλαίσιο καθιστά το πρόβλημα ακόμη πιο επείγον. Οι προβολές δείχνουν ότι μέχρι το 2030, πάνω από το 25% του πληθυσμού του Κεμπέκ θα είναι άνω των 65 ετών, ενώ ο αριθμός των ατόμων ηλικίας άνω των 75 ετών αναμένεται σχεδόν να διπλασιαστεί. Η εξέλιξη αυτή αυξάνει δραματικά τη ζήτηση για υπηρεσίες φροντίδας στο σπίτι, τόσο για λόγους υγείας όσο και για λόγους αυτονομίας και αξιοπρέπειας.
Παράλληλα, μελέτη του Ινστιτούτου Έρευνας και Κοινωνικο-οικονομικών Πληροφοριών (IRIS), στην οποία γίνεται αναφορά στο ίδιο δημοσίευμα, καταδεικνύει ότι μόλις περίπου το 10% των πραγματικών αναγκών στήριξης κατ’ οίκον καλύπτεται σήμερα. Το εύρημα αυτό αποτυπώνει ένα σημαντικό διαρθρωτικό έλλειμμα, το οποίο μεταφράζεται σε αυξημένες εισαγωγές σε νοσοκομεία, μεγαλύτερη πίεση στις μονάδες μακροχρόνιας φροντίδας και, τελικά, υψηλότερο κόστος για το δημόσιο σύστημα υγείας.
ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟ
Η αναμενόμενη εθνική πολιτική έχει δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες στους φορείς της κοινωνικής οικονομίας, στους επαγγελματίες φροντίδας και στις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται καθημερινά στο πεδίο. Οι οργανισμοί αυτοί επισημαίνουν ότι η επιτυχία της πολιτικής δε θα κριθεί μόνο από τις διακηρύξεις αλλά από τη συγκεκριμένη χρηματοδότηση, την ισότητα πρόσβασης και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Ένα από τα βασικά αιτήματα αφορά τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και αμοιβής των εργαζομένων στη φροντίδα κατ’ οίκον, έναν τομέα που αντιμετωπίζει σοβαρές ελλείψεις προσωπικού. Χωρίς επαρκές και κατάλληλα εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό, ακόμη και η πιο φιλόδοξη πολιτική κινδυνεύει να παραμείνει γράμμα κενό.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ
ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Η ενίσχυση της στήριξης κατ’ οίκον δεν αποτελεί μόνο κοινωνική επιλογή αλλά και στρατηγική οικονομική απόφαση. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η παροχή φροντίδας στο σπίτι είναι συχνά λιγότερο δαπανηρή από τη νοσηλεία ή την ιδρυματική φροντίδα, ενώ παράλληλα συμβάλλει στη μείωση των επειγόντων περιστατικών και των παρατεταμένων νοσοκομειακών παραμονών.
Στο σημερινό πλαίσιο, οι καθυστερήσεις στην παροχή κατ’ οίκον υπηρεσιών οδηγούν συχνά σε επιδείνωση της υγείας των ασθενών, αυξάνοντας την πίεση στα νοσοκομεία και στις δομές μακροχρόνιας φροντίδας. Η κυβέρνηση καλείται, επομένως, να ισορροπήσει μεταξύ δημοσιονομικών περιορισμών και μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συστήματος.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ
Η παρουσίαση της Εθνικής Πολιτικής Στήριξης Κατ’ Οίκον τον Ιανουάριο του 2026 αναμένεται να αποτελέσει σημαντικό πολιτικό ορόσημο για την κυβέρνηση του Κεμπέκ. Οι πολίτες, οι επαγγελματίες υγείας και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, θα εξετάσουν προσεκτικά το περιεχόμενο των μέτρων, αναζητώντας σαφείς δεσμεύσεις και χρονοδιαγράμματα εφαρμογής.
Το διακύβευμα είναι υψηλό. Σε μια επαρχία που γερνά με ταχείς ρυθμούς, η ικανότητα του κράτους να υποστηρίξει τους πολίτες στο σπίτι τους αποτελεί δείκτη κοινωνικής συνοχής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Η υπό διαμόρφωση Εθνική Πολιτική Στήριξης Κατ’ Οίκον στο Κεμπέκ βρίσκεται στο επίκεντρο κρίσιμων δημογραφικών, οικονομικών και υγειονομικών εξελίξεων. Η καθυστέρηση στην ανακοίνωσή της δείχνει το βάθος των προκλήσεων, αλλά και τη σημασία της σωστής προετοιμασίας. Το αν η πολιτική αυτή θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες, θα κριθεί από τη δυνατότητά της να μεταφραστεί σε απτές, ισότιμες και βιώσιμες υπηρεσίες, για όσους τις χρειάζονται περισσότερο.
