Έφτασε και πάλι η Εθνική γιορτή της αμφιλεγόμενης Επαρχίας μας. Ο χαρακτηρισμός βέβαια δεν είναι τυχαίος, αφού το Κεμπέκ παρότι σήμερα απολαμβάνει μία σχετική πολιτική ηρεμία, εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στις αμφιλεγόμενες περιοχές του κόσμου, όπως η Κριμαία, η Καταλονία, η Νότια Οσσετία, η Βόρεια Κύπρος, για να αναφέρω μόνο μερικές, με κοινό χαρακτηριστικό την αυτοδιάθεση.
Σε μια χώρα όπως ο Καναδάς, όπου τα βασικά προβλήματα μπορούμε να πούμε είναι κατά κάποιο τρόπο λυμένα, το γαλλόφωνο Κεμπέκ ήρθε πριν από μισό αιώνα να ταράξει τα νερά, τού κατά τ’ άλλα, εξαιρετικά οργανωμένου και δομημένου Καναδικού κράτους.
Στην άλλοτε Belle Province λοιπόν, με την αχανέστατη έκταση σιτοβολώνων, εύφορων πεδιάδων και πάγων, μια μερίδα κατοίκων έφεραν στο προσκήνιο ένα σχέδιο απόσχισης και ανεξαρτητοποίησης.
Για την ιστορία, το Κεμπέκ αρχίζει να αποκτά γαλλική χροιά πριν 500 σχεδόν χρόνια, όταν ο Γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ ξεκίνησε να δημιουργεί τις πρώτες γαλλικές αποικίες. Το 1608 ο Γάλλος Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν ιδρύει την Πόλη του Κεμπέκ και δύο αιώνες αργότερα, λίγο πριν ξεσπάσει η Αμερικανική Επανάσταση, οι Γαλλικές αποικίες πέφτουν στα χέρια των Βρετανών. Οι Βρετανοί από τη Γηραιά Αλβιώνα, με το φόβο μήπως οι Γάλλοι επαναστατήσουν με τους Αγγλοσάξονες αποίκους, παραχώρησαν στους Κεμπεκουά αυτονομία.
Τους επέτρεψαν να χρησιμοποιούν το φεουδαρχικό σύστημα ως σύστημα διοργάνωσης και αυτοδιοίκησης, το Γαλλικό Αστικό Κώδικα ως άσκηση του νόμου και του δικαίου, επίσημη γλώσσα τη γαλλική και ως θρήσκευμα το χριστιανικό καθολικό δόγμα.
Το 1841, μετά τις εξεγέρσεις των αγγλόφωνων και των γαλλόφωνων κοινοτήτων, οι Βρετανοί ένωσαν τις κτήσεις τους με τις γαλλικές αποικίες και δημιούργησαν το «The Dominion of Canada». Γεγονός είναι πως οι γαλλόφωνες κοινότητες ήταν πάντοτε παραγκωνισμένες και περιθωριοποιημένες από τους αγγλόφωνους κατοίκους του Καναδά, με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι δύο κοινότητες να έρθουν σε ρήξη, λόγω της άρνησης των γαλλόφωνων να πάρουν μέρος στον πόλεμο.
Η Καναδική κυβέρνηση για να εξομαλύνει την κατάσταση στο εσωτερικό της ενδοχώρας καθιέρωσε τη γαλλική γλώσσα ισότιμη της αγγλικής στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα νοσοκομεία, τις αυτοδιοικήσεις και τις πινακίδες, κάνοντας έτσι ένα μεγάλο βήμα για την έννοια της κοινής Καναδικής συνείδησης.
To Κεμπέκ εξακολουθεί να έχει δικό του Σύνταγμα, λόγω του ότι δεν έχει υπογράψει το Καναδικό, και οι αποφάσεις για την εκπαίδευση, την ασφάλεια, την υγεία και την αυτοδιοίκηση παίρνονται από την Εθνοσυνέλευση.
Να υπενθυμίσουμε ότι οι κάτοικοι του Κεμπέκ έχουν απορρίψει δύο φορές την απόσχιση στα δύο δημοψηφίσματα τα οποία έλαβαν μέρος τα έτη 1980 και 1995.
Αυτά εν συντομία, για την ιστορία της Επαρχίας μας ή του Έθνους, κατ’ άλλους….
Στις 24 Ιουνίου θα γιορτάσουμε την Εθνική γιορτή του Κεμπέκ, που συμπίπτει με τη γιορτή του προστάτη και πολιούχου Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.
Bonne Fête Québec!
