Την Κυριακή 14/11, μία ημέρα πριν από την 38η μαύρη επέτειο της ίδρυσης του ψευδοκράτους, ήμουν ομιλητής σε μια ακομμάτιστη φοιτητική νεολαία της Κύπρου, τη ΔΡΑΣΙΣ/ΚΕΣ, με θέμα την Κύπρο, τις επιδιώξεις της Τουρκίας και τις γεωπολιτικές προκλήσεις στην περιοχή.
Σάββας Καλεντερίδης*
© Newsbreak.gr
Στην εκδήλωση ήταν περίπου 80 φοιτητές από την Κύπρο και δύο φοιτητές Ελλαδίτες. Με βάση, δε, όσα γνωρίζω, την επόμενη ημέρα που ήταν η μαύρη επέτειος της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, στην Αθήνα δεν κουνήθηκε φύλλο. Οι φοιτητικές παρατάξεις, βουτηγμένες στη διαφθορά και τον κομματικό βούρκο, δε βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με το Κυπριακό και το ψευδοκράτος.
-Δε βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με τους εποίκους, ένα έγκλημα πολέμου που έχει μείνει και αυτό ατιμώρητο. Ένα έγκλημα που έχει καταστήσει τους μουσουλμάνους πολίτες της Κύπρου, τους επονομαζόμενους Τουρκοκυπρίους, μειοψηφία και ξένους στην ίδια τους τη χώρα.
-Δε βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με το σχέδιο του Ερντογάν και του τουρκικού κράτους και παρακράτους, να καταστήσουν το μουσουλμανικό πληθυσμό πλειονότητα στο σύνολο του νησιού, στέλνοντας συστηματικά μουσουλμάνους αλλοδαπούς στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Που, αν γίνει κάτι τέτοιο, το νησί θα έχει χαθεί οριστικά και αμετάκλητα για τον Ελληνισμό, χωρίς να πέσει μια ντουφεκιά!
-Δε βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, οι ιδιοκτησίες της οποίας είναι εκατό τοις εκατό ελληνικές, η οποία είναι αντιμέτωπη με ένα νέο «Αττίλα», με πρωταγωνιστές τον Ερντογάν, τη μαριονέτα του, τον Τατάρ, και τους μεγαλοεργολάβους, που εξασφαλίζουν δισεκατομμύρια δολάρια στον Ερντογάν και την οικογένειά του. Ε, να μην κάνει ένα κομπόδεμα ο άνθρωπος για τα γεράματά του;
-Δε βρήκαν χρόνο οι φοιτητικές μας νεολαίες να ασχοληθούν με τις απειλές του Ερντογάν για διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους, αν δε γίνει αποδεκτή η λύση των δύο ισότιμων κρατών στην Κύπρο και γίνει αποδεκτό το νέο εκβιαστικό αίτημα για πολιτική και κυριαρχική ισότητα των πολιτών των Κατεχομένων -παλαιών κατοίκων και εποίκων- με τους Έλληνες κατοίκους του νησιού.
Για να γίνει κατανοητό το απύθμενο θράσος του Ερντογάν, της τουρκικής διπλωματίας, αλλά και του βρετανικού παράγοντα, απαιτούν πολιτική και κυριαρχική ισότητα όχι στους πολίτες, αλλά στην κοινότητα των πολιτών των Κατεχομένων, παραβιάζοντας έτσι μια βασική δημοκρατική αρχή, της πολιτικής ισότητας του ατόμου. Για να γίνει κατανοητό, η κοινότητα του 18% του νησιού θα έχει πολιτική και κυριαρχική ισότητα με το 82% του νησιού, κάτι που δολοφονεί την πολιτική ισότητα των ατόμων, αφού τα μέλη της τουρκοκυπριακής κοινότητας θα έχουν περισσότερα δικαιώματα ως πολίτες από τους Έλληνες κατοίκους του νησιού.
Επειδή πιο πάνω μίλησα για θράσος, να επισημάνω ότι ο Ερντογάν και αυτοί που ζητούν κυρίαρχο ισότιμο κράτος με πολιτική και κυριαρχική ισότητα για το 18% των κατοίκων του νησιού όχι μόνο δε δέχονται να παραχωρήσουν τα ίδια δικαιώματα στους Κούρδους, που αποτελούν το 20% – 25% του πληθυσμού της Τουρκίας, αλλά τους στέλνουν στη φυλακή για… ψύλλου πήδημα. Προέδρους κομμάτων, βουλευτές, εκλεγμένους δημάρχους με ποσοστά 70% και 80%, δημοσιογράφους, διανοούμενους, γέρους, γυναίκες, παιδιά, τους έχουν φυλακίσει, απλώς γιατί είναι Κούρδοι, που ζητούν τα βασικά τους δικαιώματα και όχι πολιτική και κυριαρχική ισότητα ως κουρδική κοινότητα της Τουρκίας.
Όμως δεν ήταν μόνο οι Ελλαδίτες φοιτητές απόντες από τις εκδηλώσεις και τις διαδηλώσεις που έγιναν για την επέτειο της ίδρυσης του ψευδοκράτους. Απόντα ήταν και τα κόμματα, τα οποία έχουν κάνει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν τις κομματικές φοιτητικές νεολαίες.
Δεν ήταν όμως μόνο η μαύρη επέτειος ανακήρυξης του ψευδοκράτους, στην Κύπρο είχαμε αποκαλύψεις για τις συνομιλίες του Κραν Μοντάνα, τότε που στην κυριολεξία πληρωμένοι κονδυλοφόροι ακόμα από το Σχέδιο Ανάν στη Λευκωσία και την Αθήνα, επέρριψαν τις ευθύνες για το αδιέξοδο στην ελληνοκυπριακή πλευρά και στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος αυτοϋποβιβαζόμενος συμμετείχε στις συνομιλίες ως «Πρόεδρος της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας».
Σύμφωνα με τα επίσημα πρακτικά των συνομιλιών, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Φιλελεύθερος της Κύπρου», η ευθύνη του αδιεξόδου βαρύνει εξ ολοκλήρου την τουρκική πλευρά, την οποία σιγοντάριζαν η απεσταλμένη του γ.γ. του ΟΗΕ και η βρετανική διπλωματία.
Όλοι εκείνοι που συμμετείχαν εν χορώ στην επίρριψη ευθυνών στην ελληνική πλευρά, ήπιαν το αμίλητο νερό. Δεν έχουν το θάρρος να γράψουν τρεις λέξεις, για να επανορθώσουν το λάθος που έκαναν τότε. Όμως, πού να βρουν το θάρρος, άτομα που πληρώνονται και παίρνουν γραμμή από ξένες πρεσβείες και ξένους παράγοντες; Για όσους δε θυμούνται, η αμερικανική USAID είχε διοχετεύσει στην Κύπρο μέχρι τον Απρίλιο του 2004, 60.000.000 δολάρια, ενώ η κερδοσκοπική εταιρία των Ηνωμένων Εθνών UNOPS είχε χορηγήσει 508.000 δολάρια για την προώθηση του Σχεδίου Ανάν. Και δε μιλάμε για τα μυστικά κονδύλια της Αγγλίας και των ΗΠΑ.
Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα σε σχέση με το Κυπριακό. Γενική αφασία στα κόμματα, στις φοιτητικές νεολαίες, στους ακαδημαϊκούς, στους διανοούμενους, στους καλλιτέχνες, στην ίδια την κοινωνία. Είναι μάλιστα τόσο τραγική η κατάσταση, που, αν οι Τούρκοι μια ημέρα έπαιρναν ολόκληρη την Κύπρο, είναι αμφίβολο αν πάλι θα κουνιόταν φύλλο.
*Ο Σάββας Καλεντερίδης (Βέργη Σερρών, 1960) είναι Έλληνας αξιωματικός εν αποστρατεία, πρώην πράκτορας της ΕΥΠ και μετέπειτα συγγραφέας και γεωστρατηγικός αναλυτής.
