Σύμφωνα με επιστολή που λάβαμε από τον κ. Γιάννη Βάθη, υπεύθυνο κτιρίων και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ, το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ ζημίωσε τον οργανισμό 122.000 $.
Η ζημιά προέρχεται από τη μη πληρωμή επί 13 χρόνια ενοικίου της αίθουσας 102 στα γραφεία της Κοινότητας. Συγκεκριμένα, οι όροι ενοικίασης που υπογράφηκαν το 2010 προέβλεπαν το Κογκρέσο να πληρώνει $200 το μήνα ήτοι $9.600 ετησίως.
Σύμφωνα με τον κύριο Βάθη, η Κοινότητα ζήτησε όπως το Κογκρέσο εκκενώσει το δωμάτιο 102, αλλά ως τώρα δεν το έκαναν, διότι σύμφωνα με τα γραφόμενα του «…παραμένουν εκεί, πιστεύοντας ότι η Διοίκηση Τσούκα θα παραιτηθεί μέσα στη διάρκεια της θητείας της και έτσι θα μπορέσουν να παραμείνουν ΔΩΡΕΑΝ όσο χρόνο η Κοινότητα υπάρχει…».
Απ’ ότι πίστευα, μια και η Κοινότητα ήταν κύριο ιδρυτικό μέλος του Κογκρέσου, νόμιζα -όπως και η πλειοψηφία της Παροικίας- ότι το δωμάτιο 102 θα παραχωρούνταν δωρεάν στο Κογκρέσο. Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί μια ενδιάμεση λύση με το νέο πρόεδρο του Κογκρέσου, Σωτήρη Αντύπα, για τη χρησιμοποίηση του δωματίου 102.
Αν βασιστούμε στην επιστολή Βάθη, παραμένει το γεγονός ότι οι πρώην διοικήσεις του Κογκρέσου αγνόησαν τη συμφωνία του 2010 και δεν πλήρωσαν ούτε… σέντσι. Αναρωτιόμαστε το γιατί. Μήπως το συμφωνητικό μεταξύ Κογκρέσου και Κοινότητας ήταν απλώς θεωρητικό, αλλά και πάλι, τι όφελος θα είχε η Κοινότητα απ’ αυτό; Ιδού η απορία.
Πάντως ένα είναι σίγουρο. Οι σχέσεις μεταξύ Κοινότητας και Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ δεν είναι και τόσο… εγκάρδιες, όπως με τις προηγούμενες Κοινοτικές Διοικήσεις. Αντιθέτως οι σχέσεις της Κοινότητας με το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο, είναι πολύ φιλικές. Τόσο φιλικές, που στην αναβληθείσα γενική συνέλευση της 21ης Ιανουαρίου, η διοίκηση και οι υποστηρικτές της ήθελαν να προεδρεύσει η κα Πελαγία Αδαμίδη, Γενική Γραμματέας του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου και παρεμπιπτόντως, πρώην προσωρινή Γενική Διευθύντρια της ΕΚΜΜ, που απολύθηκε από τη διοίκηση Νικολάου Παγώνη.
Προς Γενική Συνέλευση
Η Γενική Συνέλευση της Κυριακής 18/2, σίγουρα θα γραφτεί στην ιστορία της Κοινότητας. Ποτέ άλλοτε δεν καθυστέρησαν τόσο πολύ οι παρουσιάσεις απολογισμών και προϋπολογισμών. Τα αίτια δεν τα σχολιάζω. Μην ξεχνάμε, ότι ο προϋπολογισμός είναι για την οικονομική περίοδο 1 Ιουλίου 2023 ως 30 Ιουνίου 2024. Που σημαίνει, ότι τα μέλη της Κοινότητας θα ψηφίσουν την έγκριση των όσο δαπανήθηκαν από την 1 Ιουλίου 2023 ως τις 18 Φεβρουαρίου 2024. Η αλήθεια είναι, ότι τα τελευταία χρόνια και με τις προηγούμενες διοικήσεις, η Κοινότητα λειτούργησε χωρίς έγκριση των ετήσιων προϋπολογισμών από τα μέλη της γενικής συνέλευσης.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
Στην ημερησία διάταξη υπάρχει ακόμα τροποποίηση εσωτερικών κανονισμών των Κοινωνικών Υπηρεσιών. Σίγουρα γνωρίζεται ότι το Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Κοινότητας. Για την ιστορία, που οι περισσότεροι δε θα γνωρίζεται, είναι και αυτό επίτευγμα της Κοινοτικής Διοίκησης Δημητρίου Μανωλάκου.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες, ανάλογα τις Κοινοτικές Διοικήσεις, δουλεύουν επάξια ή βρίσκονται σε λήθαργο. Σήμερα, το φόβητρο ότι «θα χάσουμε τις δόσεις αν δεν ανεξαρτητοποιηθούν οι Κοινωνικές Υπηρεσίες δεν ευσταθεί, διότι κατατέθηκε απ’ ότι γνωρίζουμε μια δόση της χρηματοδότησης από το κυβερνητικό πρόγραμμα του Κεμπέκ. Η Κοινότητα μας χρειάζεται κι άλλα τμήματα και υπηρεσίες και όχι «τεμάχισμα» των τμημάτων της.
Όταν δεν πληρώνεις από την τσέπη σου…
Αυτή την εβδομάδα, η Γενική Ελεγκτής του Καναδά παρουσίασε μια έκθεση – καταπέλτη, όπου μάθαμε ότι το λογισμικό ArriveCAN ενώ είχε υπολογιστεί να κοστίσει μόνο $80.000 στο τέλος κόστισε 59+ εκατομμύρια, ήτοι μια διόρθωση κόστους του ύψους 74.000%. Και ύστερα μιλάμε για τα κοινοτικά κτίρια… Επίσης, το μετρό του Λαβάλ από $170 εκ. στα $800 εκ. και μην ξεχνάμε και το περίφημο Ολυμπιακό Στάδιο που θα φτάσει με την καινούργια σκεπή και τον εσωτερικό καλλωπισμό τα 4 δισεκατομμύρια. Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα «λαθεμένων υπολογισμών».
Να μην ξεχάσω το πρόγραμμα ηλεκτρονικής δομής και υπηρεσιών της κυβέρνησης του Κεμπέκ, που έχει φτάσει ήδη στα 2 δις και δεν έχει καταλήξει πουθενά. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για το πρόγραμμα εντόπισης, καταλογισμού και εξαγορά απαγορευμένων πυροβόλων όπλων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Tο 1995, o τότε υπουργός δικαιοσύνης Allan Rock, υποσχέθηκε ότι το πρόγραμμα αυτό θα κοστίσει μόνο 85 εκατομμύρια. Εδώ… γελάμε, διότι ως τώρα το πρόγραμμα ξεπέρασε τα 2 δις και υπάρχει φόβος να ξεπεράσει τα 6,5 δις!
Πράγματι, το κόστος συλλογής των απαγορευμένων πυροβόλων όπλων θα μπορούσε να ανέλθει μεταξύ 1,6 και 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η εκτίμηση εύρους ανέρχεται σε 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια έως 6,7 δισεκατομμύρια δολάρια, αφού συμπεριλάβετε το κόστος αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες.
(Και αυτά δεν περιλαμβάνουν αποθήκευση και καταστροφή συλλεγόμενων πυροβόλων όπλων, παροχή συμβουλών, κυβερνητικές διαφημίσεις και αποζημίωση σε μουσεία για κατασχεμένο ιστορικό στρατιωτικό εξοπλισμό).
Εδώ πρέπει να προσθέσουμε τη σπάταλη 2,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που δαπανήθηκαν για το μητρώο όπλων με μακριά κάνη, το οποίο ουσιαστικά καταργήθηκε το 2012. 2,7 δις συν 6,5 δις μας κάνει 9,2 δις.
Τέλος, υπάρχει πιθανότητα το Κεμπέκ να δαπανήσει μεταξύ 11 και 13 δις για την εκμάθηση γαλλικών για όλους τους μη μόνιμους κατοίκους που δε γνωρίζουν καλά… Ποιος όμως υπολογίζει τα δις; Στην τελική, εμείς πάντα πληρώνουμε.
