Η ευθανασία, γνωστή στον Καναδά ως Ιατρικώς Υποβοηθούμενος Θάνατος (MAID – Medical Assistance in Dying), έχει γίνει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, που συνεχώς φέρνει στο προσκήνιο σημαντικά ηθικά διλήμματα και κοινωνικές συζητήσεις.
Αν και η πρακτική αυτή είναι νόμιμη στον Καναδά από το 2016, η εμβάθυνση στις περιπτώσεις ατόμων που επιλέγουν ή ζητούν ευθανασία έχει αποκαλύψει ανησυχίες που αφορούν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες ίσως επιλέγουν την ευθανασία λόγω συνθηκών που σχετίζονται με την κοινωνική ανισότητα και όχι με ανίατες ασθένειες.
ΟΙ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
Η νομιμοποίηση της ευθανασίας στον Καναδά έγινε ως απάντηση στο δικαίωμα του ατόμου να επιλέγει το τέλος της ζωής του όταν πάσχει από ανίατη ασθένεια που του προκαλεί αφόρητη οδύνη. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν, ότι άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας ή ψυχικής υγείας, καθώς και άλλες ευάλωτες ομάδες, ενδεχομένως βλέπουν την ευθανασία ως «λύση» σε συνθήκες που προκαλούνται από τη φτώχεια, την κοινωνική απομόνωση, ή την έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες στήριξης και περίθαλψης.
ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ
ΤΟΝ ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΛΑΔΟ
Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Associated Press, τα τελευταία χρόνια οι Καναδοί ιατροί και οι επαγγελματίες υγείας εκφράζουν ολοένα και περισσότερο ανησυχίες, για τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται το σύστημα ευθανασίας σε ευάλωτους ασθενείς. Σε φόρουμ που χρησιμοποιούνται από γιατρούς και προσωπικό υγείας, αναφέρθηκαν περιπτώσεις όπου άτομα που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες ή χρόνια κοινωνικά προβλήματα ζητούν ευθανασία, όχι επειδή πάσχουν από ανίατες ασθένειες, αλλά επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες ζωής τους. Αυτή η πρακτική έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό σε ορισμένους επαγγελματίες, που βλέπουν την ευθανασία να γίνεται μία «λύση» για κοινωνικά ζητήματα που θα μπορούσαν ενδεχομένως να επιλυθούν με κατάλληλες υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και στήριξης.
ΟΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Οι περιπτώσεις αυτές αναδεικνύουν μία σκληρή πραγματικότητα: σε μερικές περιπτώσεις, η ευθανασία φαίνεται να επιλέγεται από ανθρώπους που βρίσκονται σε οικονομική ανέχεια ή κοινωνική απομόνωση. Σύμφωνα με στοιχεία από την επαρχία του Οντάριο, οι άνθρωποι που ζουν σε φτωχές περιοχές είναι πιο πιθανό να αιτηθούν ευθανασία, παρά το γεγονός ότι οι ζωές τους δεν απειλούνται άμεσα από ανίατες ασθένειες. Οι ειδικοί εκφράζουν την ανησυχία ότι, για μερικούς από αυτούς, η φτώχεια και η απουσία κοινωνικής υποστήριξης μπορεί να είναι η βασική αιτία για την απόφασή τους να τερματίσουν τη ζωή τους.
Αυτό δημιουργεί μία δύσκολη ηθική κατάσταση για τους επαγγελματίες υγείας, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με αιτήματα από ανθρώπους των οποίων ο πόνος και η δυστυχία μπορεί να ανακουφιστούν μέσω της πρόσβασης σε κοινωνικές υπηρεσίες και όχι μέσω του τερματισμού της ζωής τους. Ειδικοί και ομάδες υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ασθενών υποστηρίζουν, ότι οι παρεχόμενες νομικές διασφαλίσεις δεν επαρκούν για να προστατεύσουν αυτές τις ευάλωτες ομάδες από το να επιλέγουν την ευθανασία λόγω έλλειψης στήριξης.
Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ
Η επέκταση της νομοθεσίας της ευθανασίας ώστε να καλύπτει μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, έχει δημιουργήσει αντιδράσεις και ανησυχίες για τις διασφαλίσεις που προσφέρονται σε αυτούς τους ανθρώπους. Αν και το κοινό στον Καναδά φαίνεται γενικά να υποστηρίζει τη δυνατότητα επιλογής ευθανασίας, πολλοί ειδικοί προειδοποιούν ότι οι τρέχουσες διαδικασίες ίσως δεν επαρκούν για να αποτρέψουν πιθανή κατάχρηση του συστήματος. Η κυβέρνηση και οι ιατρικές αρχές επανεξετάζουν τις διαδικασίες, ενώ πολλές οργανώσεις πιέζουν για αυστηρότερες διασφαλίσεις και για βελτίωση της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής φροντίδας για τους ευάλωτους ασθενείς.
Ειδικά σε περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν αντιμετωπίζει ανίατη ασθένεια, αλλά παρουσιάζει χρόνια ψυχικά ή κοινωνικά προβλήματα, η έλλειψη υποστήριξης ενδέχεται να τους οδηγήσει σε μία απόφαση που ίσως να μην ήταν η πρώτη επιλογή αν υπήρχε κατάλληλη βοήθεια. Κάποιοι υποστηρίζουν, ότι η ευθανασία χρησιμοποιείται από ορισμένους ανθρώπους ως μία τελευταία λύση όταν δεν έχουν άλλη διέξοδο, γεγονός που γεννά σοβαρά ερωτήματα για την ευθύνη της κοινωνίας να παρέχει εναλλακτικές λύσεις και στήριξη.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΛΑΔΟΥ
Οι ηθικές ανησυχίες γύρω από το θέμα, αναδεικνύουν την ανάγκη για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στη στήριξη των ευάλωτων ομάδων. Η πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει, ότι οι ασθενείς έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες που θα τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους και όχι να καταφεύγουν στην ευθανασία λόγω απουσίας στήριξης. Η βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών και η πρόσβαση σε ψυχιατρική υποστήριξη, θα μπορούσε να μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων που αισθάνονται αναγκασμένοι να επιλέξουν την ευθανασία ως λύση.
, έχει γίνει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, που συνεχώς φέρνει στο προσκήνιο σημαντικά ηθικά διλήμματα και κοινωνικές συζητήσεις.){kind=link}