Ο Κύριος Ημών Ιησού Χριστός, καθίσταται πανταχού παρών και πληρώνει το παν, δοθέντος ότι ο άνθρωπος ουκέτι δύναται να ανταποκριθεί εις την σωρεία αλγηδόνων, ένθα η ίδια πλέον η Πολιτεία και η Κοινωνία μεθοδεύει επιμελώς κατά πάντων και δια πάντων των εξουσιαστών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Γράφει ο
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
[Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω]
Η άδολος πίστη, συνδράμει επί καθημερινής βάσεως δια την ανακούφιση εκ των οξέων προβλημάτων, τα οποία βαρύνουν υπέρμετρα τον άνθρωπο, διότι οι καιροί τους οποίους διανύουμε καθίστανται απολύτως βασανιστικοί και ουχί μενετοί, καθότι εκλείπουν οι πνευματικοί ταγοί και οι συν αυτώ κατευθύνσεις προς την κοινωνία, καθότι το βούλημα της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως καθίσταται η προαγωγή του ιδεολογήματος της Πανθρησκείας, ως, μεταξύ άλλων, μείζονα έκφανση της παγκοσμιοποιήσεως, εξ ου και πνευματικοί ηγέτες καθεύδουν λίαν σκοπίμως τον νήδυμον ύπνον.
Ως εκ τούτου, ο πολίτης αδυνατεί να κινηθεί προσηκόντως προς μία ορισμένη κατεύθυνση ίνα προασπίσει τα θεμελιώδη συμφέροντά του, δεδομένου ότι παρελκύεται από τις αρχές και χειραγωγείται από τους επίσημους Εκκλησιαστικούς θεσμούς, οι οποίοι με τη σειρά τους δρουν και λειτουργούν ως θεραπαινίδες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Κατά συνέπεια, ο πολίτης καλείται να υπερκεράσει πάσα μορφής δυσχέρειας και να αντιμετωπίσει τελεσφόρως και λυσιτελώς τη σωρεία των αναφυόμενων πνευματικών ζητημάτων, τα οποία τον καταβασανίζουν, άνευ ουδεμίας μορφής ουσιαστικής αρωγής και κατευθύνσεως.
Εξ αυτού του λόγου, επιβάλλεται παντί προσφόρω τρόπω, ο εκάστοτε πολίτης να έρχεται δια ζώσης εις επαφήν με τον πλούτο της Ορθοδόξου παραδόσεως, εκ της οποίας αντλεί κατευθυντήριες γραμμές για τη ζωή του, εφοδιάζεται με ηθικά αντίβαρα αλλά συν τοις άλλοις προσλαμβάνει πνευματικά εχέγγυα δια την κοινωνική και περαιτέρω ανηφορική πορεία του θνησιγενούς του βίου.
Ο σύγχρονος άνθρωπος βαίνει εις κινούμενη άμμο και οικοδομεί τη ζωή εις αμμώδες υπόβαθρο, ελλείψει ουσιαστικών πνευματικών ταγών, οι οποίοι άγαν σκοπίμως επιδιώκουν να ακρωτηριάσουν το σύγχρονο άνθρωπο από τις διαχρονικές παραδόσεις και αρχές οι οποίες διέπουν το σύγχρονο άνθρωπο.
Η εμφιλοχωρούσα Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει δηλητηριάσει προσηκόντως και αρκούντος ικανοποιητικά το σθεναρό πνεύμα της Εκκλησίας, και έχει εμφανώς και καταδήλως νοθεύσει το πνεύμα της αντιστάσεως.
Η Εκκλησία αντιμετωπίζεται ως ένα εκβλάστημα του καθόλου διεφθαρμένου συστήματος, το οποίο βαθμηδόν απεμπολεί πάσα αρχή και αξία, αποψιλώνοντας το αγωνιστικό φρόνημα ανιδιοτελούς προσφοράς του κλήρου προς την κοινωνία και το έθνος.
Ο ολετήρας της οιονεί Νέας Τάξης Πραγμάτων επιτίθεται πανταχόθεν και επιθυμεί όπως συνθλίψει οιαδήποτε μορφή αντίστασης, να εξουδετερώσει οιαδήποτε δομεί εδράζεται εις την εθνική του ταυτότητα, εις την ιστορία, τη γλώσσα, το παρελθόν, καθώς και τη διαχρονία της υπάρξεώς του.
Το καθήκον τού εκάστοτε πολίτη, παρά τις ως άνω αντιξοότητες και ανυπέρβλητες αλγηδόνες, έγκειται εις το να αντισταθεί δεόντως έστω και μεμονωμένα, διότι η επιμονή δια το δίκαιο ενεργοποιεί και τη χάρη του Θεού υπέρ ημών, αρκεί να κείμεθα έτοιμοι να θυσιαστούμε δια τα ιδανικά και τις αξίες μας, παντί τιμήμασι και όχι απλώς να ακκιζόμεθα ως Χριστιανοί, εξαντλώντας την πίστη μας σε ρητορική ή σε επιδερμικά πυροτεχνήματα.
Εν κατακλείδι, δοθέντων των δυσμενών εξελίξεων, καλούμεθα να παραμείνουμε εδραίοι εις την παρακαταθήκη των προγόνων μας, να περιφρουρήσουμε την ακεραιότητα των αρχών και των αξιών μας, άνευ επιρροών, διότι συν τω χρόνω προϊόντι, οι αντικειμενικές συνθήκες εξελίσσονται εξ αντικειμένου επί τα χείρω, διότι η πρόθεσις των κόσμο-εξουσιαστών ανάγεται ανυπερθέτως προς τον καθολικό εξανδραποδισμό της ανθρώπινης ψυχής, ούτως ώστε να καταστεί έρμαιο και αποδομημένη, ούτως ώστε να δύναται αμελλητί η Νέα Τάξη Πραγμάτων να αλώσει τις συνειδήσεις των πολιτών και να τους ποδηγετήσει προς τον όλεθρο της πλήρους αποπνευματικοποιήσεως και του αποπροσανατολισμού.
