Την ύπαρξη αρκετού οξυγόνου στη Σελήνη, προκειμένου να συντηρηθεί η ανθρώπινη ζωή για τα επόμενα 100.000 χρόνια, διαπιστώνουν οι επιστήμονες, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν αποτελεσματικούς τρόπους επιβίωσης του ανθρώπου στο φεγγάρι. Το πρόβλημα είναι ότι το οξυγόνο δε βρίσκεται σε αέρια μορφή, όπως στη Γη, αλλά είναι παγιδευμένο μέσα σε ένα στρώμα βράχου και λεπτής σκόνης, που καλύπτει την επιφάνεια της Σελήνης.
Αντίθετα, η σεληνιακή ατμόσφαιρα αφενός είναι πολύ λεπτή, αφετέρου απαρτίζεται από υδρογόνο, νέον και αργό, δηλαδή ένα μίγμα αερίων το οποίο δε θα μπορούσε να «ζήσει» τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα έμβια όντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, πρώτος στόχος των επιστημόνων είναι η εξαγωγή του οξυγόνου από αυτό το στρώμα βράχου και σκόνης, το οποίο είναι γνωστό ως ρεγόλιθος. Εάν, δηλαδή, καταφέρουμε να κάνουμε αυτή την εξόρυξη, τότε μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τον εποικισμό της Σελήνης.
Κάθε κυβικό μέτρο ρεγόλιθου περιέχει 1,4 τόνους ορυκτών και 630 κιλά οξυγόνου. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται περίπου 800 γραμμάρια οξυγόνου για να επιβιώσει. Άρα, για περίπου δύο χρόνια, χρειάζεται 630 κιλά, όσο ένα κυβικό μέτρο ρεγόλιθου. Με δεδομένα τα μεγάλα αποθέματα της Σελήνης, μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι υπάρχει αρκετό οξυγόνο για να επιβιώσουν 8 δισ. άνθρωποι, όσο είναι ο πληθυσμός της Γης, για τα επόμενα 100.000 χρόνια.
ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Το έδαφος του φεγγαριού είναι γεμάτο από μέταλλα, τα οποία λίγο πολύ μοιάζουν με αυτά που υπάρχουν στο δικό μας πλανήτη. Αλουμίνιο, σίδηρο, μαγνήσιο κ.α. Πρόκειται για μέταλλα, τα οποία είναι πλούσια σε οξυγόνο, αλλά όχι στη μορφή που τα χρειάζεται ο ανθρώπινος πνεύμονας. Αυτά τα ορυκτά, την ίδια ώρα, υπάρχουν σε πολλές διαφορετικές μορφές, όπως βράχοι, σκόνη, χαλίκι και πέτρες, ως απόρροια της σύγκρουσης μετεωριτών με το έδαφος της Σελήνης.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, ο ρεγόλιθος αποτελείται κατά 45% από οξυγόνο, το οποίο για να αποσπαστεί από τα ορυκτά απαιτεί τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας. Η εξαγωγή, ωστόσο, πέραν της ενέργειας, απαιτεί και «βαρύ» βιομηχανικό εξοπλισμό, ο οποίος θα πρέπει να μεταφερθεί από τη Γη στη Σελήνη.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Ήδη ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έχει ξεκινήσει τη διαδικασία από το 2019, για μια επιστημονική αποστολή στη Σελήνη με την προοπτική να αρχίσει γεωτρήσεις στο φεγγάρι έως το 2025.
Για το σκοπό αυτό, η ESA υπέγραψε ετήσιας διάρκειας συμβόλαιο με την αεροδιαστημική ευρωπαϊκή εταιρεία ArianeGroup, με έδρα το Παρίσι, η οποία κατασκευάζει τους πυραύλους Ariane της Ευρώπης, προκειμένου η δεύτερη να κάνει μια προκαταρκτική μελέτη για τη δυνατότητας μιας αποστολής εξόρυξης ρεγόλιθου στη σεληνιακή επιφάνεια.
Ο ρεγόλιθος, όπως αναφέρθηκε ήδη πιο πάνω, αποτελεί ένα στρώμα που καλύπτει την επιφάνεια του δορυφόρου της Γης σε βάθος τουλάχιστον τεσσάρων μέτρων και αποτελείται από ένα μίγμα διαφόρων υλικών και χημικών ουσιών. Στόχος της ESA είναι να εξάγει οξυγόνο, νερό και καύσιμα από το ρεγόλιθο. Όλες οι διαστημικές υπηρεσίες εκτιμούν πλέον, ότι είναι ζωτική η επί τόπου εξόρυξη και παραγωγή πρώτων υλών, αν πρόκειται να δημιουργηθεί μια μόνιμη σεληνιακή βάση στο μέλλον.
Αν το σχέδιο προχωρήσει, η ArianeGroup θα συνεργασθεί με τη νεοσύστατη γερμανική εταιρεία PTScientists που θα σχεδιάσει και θα κατασκευάσει τη σεληνιακή άκατο της ευρωπαϊκής ρομποτικής (μη επανδρωμένης) αποστολής, καθώς και με τη βελγική εταιρεία Space Applications Services που θα αναπτύξει τις σεληνιακές εγκαταστάσεις ελέγχου και επικοινωνιών.
© KLIK.GR, ΑΠΕ-ΜΠΕ
