Καθυστερήσεις στον εφοδιασμότου καναδικού στρατού

Με δικά τους χρήματα αγοράζουν
τον εξοπλισμό τους οι καναδοί στρατιώτες

Η Εθνική άμυνα αδυνατεί να ξοδέψει αυτά που της δίνουν για να εξοπλίσει τους στρατιώτες μας. Ενώ οι στρατιώτες μας αγοράζουν τον εξοπλισμό τους με δικά τους χρήματα, ο εθνικός στρατός θα αποτύχει να ξοδέψει σχεδόν το ήμισυ του προϋπολογισμού του φέτος. Εάν η τάση συνεχιστεί, σύμφωνα με τον Υβ Γκιρού (Yves Giroux), από το γραφείο του Κοινοβουλευτικού Προϋπολογισμού (DPB), ο εθνικός στρατός θα αφήσει αξόδευτα τουλάχιστον 4 από τα 10,8 δισεκατομμύρια δολάρια που του έχουν διατεθεί για την αγορά εξοπλισμού κατά το έτος 2023-2024.

Ο κ. Γκιρού κατέθεσε την Παρασκευή 9 Ιουνίου σε κοινοβουλευτική επιτροπή για τα προβλήματα εφοδιασμού των Καναδικών Ένοπλων Δυνάμεων. Λίγες ημέρες νωρίτερα, μάθαμε ότι οι στρατιώτες μας σταθμευμένοι στη Λετονία, κοντά στα ρωσικά σύνορα, αγοράζουν μόνοι τους κράνη και άλλα σύγχρονα απαραίτητα μέρη εξοπλισμού, που το υπουργείο Εθνικής Αμύνης δεν είναι σε θέση να τους παράσχει. Όλα αυτά στον ίδιο χρόνο, που ο αρχηγός του γενικού επιτελείου, στρατηγός Wayne Eyre, εκτιμά ότι ο κόσμος δεν ήταν ποτέ πιο κοντά σε έναν παγκόσμιο πόλεμο από τη δεκαετία του 1940.

«Με βάση τη διεθνή κατάσταση, χρειαζόμαστε τη συνεργασία του αμυντικού κλάδου και την αύξηση της παραγωγής του για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες», δήλωσε πριν ένα χρόνο.

Από την πλευρά τής βιομηχανίας, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Το ναυπηγείο Davie, για παράδειγμα, υπόσχεται να τετραπλασιάσει την ικανότητα παραγωγής του έως το 2027-2028, οπότε θα μπορεί να παραδώσει ένα παγοθραυστικό μέσα σε μόλις ένα χρόνο και μισό, ανέφερε ο εκπρόσωπος του, Μαρσέλ Πουλέν.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Ωστόσο, η ανάλυση του γραφείου τού Κοινοβουλευτικού Προϋπολογισμού δείχνει, ότι εάν οι στρατιώτες μας δεν έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό, είναι γιατί η Εθνική άμυνα δεν μπορεί να ξοδέψει αυτό που της ανατίθεται σε λογικούς χρόνους. Χρειάζεται έως και 15 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια αγορά.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Εθνική άμυνα έχει αφήσει ανεκμετάλλευτο ποσοστό 15 έως 18% του προϋπολογισμού της κάθε χρόνο, σύμφωνα με το DPB, δηλαδή ένα έως δύο δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Και το πρόβλημα επιδεινώνεται φέτος. Το γραφείο του DPB αναφέρει, ότι οι σημαντικές προμήθειες της στιγμής, όπως η αγορά 15 πολεμικών πλοίων και 88 μαχητικών αεροσκαφών F-35, καθυστερούν όλο και περισσότερο και τα κόστη αυξάνονται με το χρόνο.

Έτσι, ενώ η Νότια Κορέα μπορεί να αποκτήσει ένα πολεμικό πλοίο για 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια, στον Καναδά απαιτούνται πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για μια παρόμοια αγορά, ανέφερε ο αναλυτής Christopher Penney, του γραφείου του DPB.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΒΟΛΗ

Αυτό που επιβραδύνει την κατάσταση είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά υπουργεία που εμπλέκονται στις στρατιωτικές αγορές. Η κυβέρνηση Τρουντό ήθελε να αναλάβει τον έλεγχο των πολεμικών πλοίων και των υποβρυχίων, γεγονός που οδήγησε σε εκατοντάδες εκατομμύρια επιπλέον δολάρια.

Οι επιτροπές του Κοινοβουλίου είναι οι αρμόδιες για την εκτέλεση των προγραμμάτων αγορών. Το πρόβλημα είναι ότι όταν μια επιτροπή παίρνει μια απόφαση, μερικές φορές παρουσιάζονται νέες ανάγκες ή αλλαγές, οι οποίες πρέπει να εγκριθούν από μια άλλη επιτροπή, είτε η επιτροπή που παρέλαβε το πρόγραμμα, είτε η επιτροπή εμπλεκόμενη με το ναυπηγείο Davie. Και αυτό συμβαίνει με το ίδιο πρόγραμμα αγοράς.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται από τον επικεφαλής της άμυνας, αλλά αυτές πρέπει να εγκριθούν από την κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο, την επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων και τέλος από την επιτροπή δημοσιονομικού ελέγχου.

Το αποτέλεσμα είναι μια πολιτική υπερβολής. Τα προγράμματα μεγαλώνουν και γίνονται πιο ακριβά. Για παράδειγμα, το κόστος του προγράμματος για τα 15 πολεμικά πλοία έχει αυξηθεί από 35 δις δολάρια σε 70 δις δολάρια.

Επιπλέον, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα των αγορών. Ο κλάδος της άμυνας αντιμετωπίζει δυσκολίες στον εντοπισμό και την προσέλκυση εξειδικευμένου προσωπικού, ενώ οι αλλαγές στην πολιτική και οι αβεβαιότητες μπορούν να επηρεάσουν το πλάνο και το χρονοδιάγραμμα των προγραμμάτων.

Συνοψίζοντας, η αγορά αμυντικού εξοπλισμού στον Καναδά αντιμετωπίζει προκλήσεις, όσον αφορά την καθυστέρηση των προμηθειών, την αύξηση των κόστων και την περίπλοκη γραφειοκρατία. Αυτά τα προβλήματα έχουν επιπτώσεις στην ικανότητα της άμυνας να αποκτήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για τις απαιτήσεις της σύγχρονης ασφάλειας και άμυνας.