Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η εργαλειοποίηση της δημόσιας υγείας και η διά μέσου αυτής, κατάφωρη επιβουλή της ψυχολογίας των μαζών υπό της κυβερνήσεως, δικαιολογεί λίαν απολύτως τη ρητή επιφύλαξη διά της οποίας, σύμπασα η Ελλαδική κοινωνία, αντιμετωπίζει, τόσο τη στάση της παγκόσμιας κοινότητας, όσο ιδίως της Ελλαδικής, περί της διαχείρισης της αυθαιρέτως βαπτιζόμενης ως πανδημίας.
Τρανή απόδειξη της δυσπιστίας αυτής, περί της εγκυρότητας καταρχάς των ιατρικών στοιχείων, καθίσταται η θέσπιση του ακαταδίωκτου ως προς την επιτροπή Λοιμοξιολόγων, θέτοντας δηλαδή πράξεις και τυχόν παραλείψεις των, κατά την αιτιώδη εκτέλεση των καθηκόντων τους, εις το απυρόβλητο και εις τη διηνεκή ατιμωρησία, τι φοβούνται άραγε διά της άρον άρον θεσπίσεως της κατάπτυστης αυτής διάταξης;
Εις επίρρωση της ανευθυνότητας της κυβερνήσεως είναι και μεταξύ άλλων, η κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή άσκηση φαιάς προπαγάνδας, διά των εξωνημένων, καθεστωτικών τηλεοπτικών διαύλων – καναλιών, τα οποία, διά επιδότησης πακτωλού δημοσίου χρήματος, εν καιρώ πανδημίας, παραπληροφορούν τον κόσμο, ασκώντας μία χυδαία συλλογική τρομοκρατία, υποβοηθώντας ευθέως κατά αυτόν τον τρόπο τον πειθαναγκασμό της κοινής γνώμης να καταστεί, υπό της κυβερνήσεως, υπάκουος εις την επιβολή των άλογων, δυσανάλογων και προδήλως Αντισυνταγματικών μέτρων, εξ αφορμής των αλλεπάλληλων εγκλεισμών μας, ή της λήψεως των προχείρων προφυλακτικών μέτρων περιστολής διασποράς του ιού.
Δράττομαι της ευκαιρίας, να αναφέρω, την πανθομολογούμενη αποτυχία της ίδιας της κυβερνήσεως να μειώσει τα κρούσματα, παρά την επί μακρόν εξάντληση των δρακόντειων μέτρων εγκλεισμού μας και της διά αυτού, αναστολή της επαγγελματικής μας δραστηριότητας, καθώς και των αυστηρών μέτρων αστυνόμευσης του ιδιωτικού μας.
Εν των πλαισίω δηλαδή αυτής της ιδιότυπης δικτατορίας, κατά καταστρατήγηση ενός πλέγματος των θεμελιωδών και ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, εφεξής, επετράπη τύποις η επαναφορά εις την κανονικότητα, πλην όμως το θεμελιώδες δικαίωμα εις την εργασία αλλά και εις την εκπαίδευση εξαρτήθηκε από την υποχρεωτική και εξαναγκαστική υποβολή σε αυτοελέγχους διάγνωσης, εν άλλοις λόγοις εις την άκριτη και αδιαμαρτύρητη διά νόμου επιβολή μίας ιατρικής πράξεως, η οποία καταλύει εκκωφαντικά και εκ βάθρων παντός ψήγματος Νομικού Πολιτισμού.
Το ακανθώδες σημείο τριβής το οποίο ερείδεται εις την δικαιολογητική βάση του Συντάγματος αλλά και των λοιπών συμβάσεων, είναι η θεμελιώδης αρχή της συναινέσεως κατόπιν εμβριθούς και ενδελεχούς ενημερώσεως, προς πάσα Ιατρική πράξη.
Σήμερον, ο χρυσούς αυτός κανόνας, παραβιάζεται κατάφωρα, στερώντας από τον πολίτη το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα να ενημερωθεί επαρκώς, ορισμένως και πλήρως, διά την αξιοπιστία των «σελφ-τεστ» αλλά και κατ’ επέκταση διά τυχόν παρενέργειες των εμβολίων, εν συναρτήσει προς το ιατρικό ιστορικό τού καθενός.
Ο μαζικός εμβολιασμός εξ αφορμής της ύπαρξης της πανδημίας, θίγει τον πυρήνα της κορυφαίας εκφάνσεως του δικαιώματος αυτοκαθορισμού εις το ζωτικό τμήμα της υγείας τού εκάστοτε πολίτη, όπου εδράζεται κραταιώς εις την αξία του ανθρώπου (άρθρου 2 παράγραφος 1), την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του (άρθρο 5 παράγραφος 1), το δικαίωμα εις την ατομική του υγεία (άρθρο 5 παράγραφος 2), την προστασία έναντι βιο-ιατρικών εξετάσεων (άρθρο 5 παράγραφος 5 εδάφιο β), το δικαίωμα εις τη σωματική του ακεραιότητα και εις την ψυχική του υγεία (άρθρο 7 παράγραφος 2) καθώς και το άρθρο 9 παράγραφος 1 εδ. Β’ του Συντάγματος, περί προστασίας του ιδιωτικού και οικογενειακού βίου, εν συνδυασμώ προς το άρθρο 8 παράγραφος 1 της ΕΣΔΑ.
Εις τον αντίποδα, η μόνη επωδός της κυβερνήσεως έγκειται εις προάσπιση του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος η οποία συνίσταται εις τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας κατ’ άρθρο 21 παράγραφος 3, το άρθρο 25 παράγραφος 4 καθώς και το άρθρο 4 παράγραφος 5.
Με γνώμονα δηλαδή τα ως άνω, το σκεπτικό της κυβερνήσεως, έχουσα υποχρέωση για την προστασία της υγεία των πολιτών, λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, αξιώνοντας από τους πολίτες να εκπληρώσουν το καθήκον της κοινωνικής αλληλεγγύης, το οποίο προέχει προς διαφύλαξη της υγείας του κοινωνικού συνόλου, δοθέντος ότι τούτο, επιτάσσεται και από την αρχή της ισότιμης μεταχειρίσεως ως προς την ισότιμη συνεισφορά προς τα δημόσια βάρη, ήτοι προ το συλλογικό αγαθό της ανοσίας.
Ασφαλώς, η ερμηνεία αυτή ερείδεται προς μία ορισμένη κατεύθυνση, η οποία εκδέχεται ότι η Κυβέρνηση μάς αναφέρει αληθή και όχι αναληθή στοιχεία και ότι πράγματι, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, γεγονός όμως το οποίο καταρρίπτεται εκ των πραγμάτων από την εν γένει ως άνω συμπεριφορά και στάση της περί του αντιθέτου.
Εν κατακλείδι, δηλαδή επιβάλλεται μία μορφή ιδιότυπης δικτατορίας, ενόψει μία μονιστικής ερμηνείας περί της δημόσιας υγείας, διότι τοιουτοτρόπως θίγεται ο πυρήνας του δικαιώματος της ατομικής υγείας, καθότι επιβάλλεται διά νόμου αναγκαστικά μορφή υγειονομικής δικτατορίας προς τους πολίτες, διά της επιβολής ιατρικών πράξεων, στερώντας τους κατά τρόπο απαράδεκτο και φαλκιδεύοντας το δικαίωμα επαρκούς πληροφορήσεως τους, περί της ιατρικής πράξεως, όπως είναι τα «σελφ-τεστ» καθώς και τα εμβόλια.
Ουδείς ενημέρωσε υπεύθυνα τον, προς μαζικό εμβολιασμό κόσμο, περί του τι μέλλει γενέσθαι, αναφορικώς προς τυχόν ενδεχόμενες παρενέργειες, καθώς και την αστική ευθύνη του Δημοσίου εις παράλειψη τούτου, εις περίπτωση αποδεδειγμένης πρόκλησης βλάβης, ή ασθένειας εις την υγεία του, εξαιτίας και συνεπεία τού τυχόν εμβολιασμού του.
Βιώνουμε πρωτοφανείς καταστάσεις, μίας μορφής ιδιότυπης δικτατορίας, υπό την επίφαση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπου το Ελλαδικό Κράτος αντιμετωπίζει άκρατα τους πολίτες ως πειραματόζωα, καταλύοντας παν ψήγμα Συνταγματικής νομιμότητας, παραβιάζοντας κατάφωρα και κατ’ εξακολούθηση το δικαίωμα απόφασης περί της υγείας του, μείζονα και πρωταρχική υποχρέωση του ιδιωτικού βίου και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του υποκειμένου.
Ας κατακρημνίσουμε λοιπόν την επιδημία του ψεύδους, ίνα εξιχνιάσουμε αληθώς τα άκρα όρια της πανδημίας.
