Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, καθιερώθηκε για να θυμίζει στις γυναίκες του κόσμου, ότι ύστερα από πολλές θυσίες και άνισους αγώνες, το γυναικείο φύλο κατέκτησε ίσα δικαιώματα με τους άντρες.
Γεγονός πάντως είναι, ότι η ισότητα των δύο φύλων εξακολουθεί να παραμένει ανεφάρμοστη σε πολλές ακόμη χώρες όπου υπάρχουν παιδιά, κοπέλες, γυναίκες, ηλικιωμένες, που δεν έχουν καμία υπόσταση μέσα στην κοινωνία. Ακόμη και σήμερα, στον 21ο αιώνα της «εξέλιξης», υπάρχουν γυναίκες που γεννιούνται σε καθεστώτα ομηρίας και εκπορνεύονται πριν ακόμη ενηλικιωθούν.
Η 8η Μαρτίου πρέπει να είναι Ημέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο και όχι Ημέρα γιορτής. Ημέρα «θλίψης» μάλλον, για τα εκατομμύρια κορίτσια θύματα σωματικής, σεξουαλικής ή συναισθηματικής βίας, κορίτσια που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων και που συχνά δολοφονούνται από συγγενείς τους για λόγους τιμής…
Σε ολόκληρο τον πλανήτη, υπό την ανοχή κρατών, θυσιάζονται στο βωμό της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της ηδονής εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζονται μάχες που υποτίθεται ότι έχουν κερδηθεί, όταν υπάρχουν ακόμα ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν; Πώς μπορούμε να μιλάμε για τιμή, ελευθερία, ισότητα, ιδανικά και πάνω απ’ όλα για ανθρώπινα δικαιώματα, σ’ έναν απάνθρωπο κόσμο;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργάτριες στον τομέα της υφαντουργίας κινητοποιήθηκαν πριν 168 χρόνια στη Νέα Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857, για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς. Ήταν η έναρξη του εργατικού κινήματος. Δύο χρόνια αργότερα οργανώθηκε το πρώτο σωματείο γυναικών το οποίο συνέχισε τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.
Η Ημέρα της Γυναίκας δεν καθιερώθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 50 χρόνια για να γιορταστεί για πρώτη φορά στις 8 Μαρτίου 1909, έπειτα από πρωτοβουλία τότε του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Κατόπιν, η γιορτή υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Η καθιέρωση όμως ήρθε έπειτα από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 1977, όταν η Ημέρα αυτή ορίστηκε επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Σήμερα, ένας νέος αναδυόμενος κίνδυνος για τα δικαιώματα των γυναικών, θεωρώ ότι είναι ο επιβαλλόμενος αναθεωρητισμός. Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι διεμφυλικοί, υποκινούμενοι από το κίνημα των δικαιωματιστών και τις αποκαλούμενες «προοδευτικές» κυβερνήσεις, υπονομεύουν συστηματικά το σημαίνοντα κεκτημένο γυναικείο ρόλο.
Στην απασχόληση π.χ. οι τρανσέξουαλς έχουν βάλει στο στόχαστρο τις σημαίνουσες θέσεις εργασίας των γυναικών. Η συμμετοχή των τρανς στο γυναικείο αθλητισμό, καθιστά τον ανταγωνισμό άνισο και άδικο, ενώ η πρόσβαση σε γυναικείες τουαλέτες, φυλακές κ.ά., θέτει τις γυναίκες σε άμεσο κίνδυνο.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, υπέγραψε πρόσφατα διάταγμα με το οποίο αναγνωρίζει ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα: Το αρσενικό και το θηλυκό. Νόμος που θα έπρεπε προ πολλού να είχε θεσπιστεί…
ΓΥΝΑΙΚΑ: Μπροστά στιςδικαιωματιστικές διεκδικήσεις…
