Ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και τρόπους που ξαφνιάζουν. Η τεχνολογία που προήλθε από την έκρηξη της γνώσης της δεκαετίας του 1960 έχει φέρει παγκοσμίως κοινωνική και βιομηχανική επανάσταση.
Οι επιστήμονες, οι επιχειρηματίες, οι εκπαιδευτικοί και οι πολιτικοί, λειτουργούν με την πεποίθηση ότι με τη γνώση και τους διαθέσιμους πόρους η ανθρωπότητα θα μπορούσε να λύση όλα τα προβλήματα. Ωστόσο, με όλες τις προόδους που έγιναν έχουμε σήμερα μεγαλύτερα δεινά. Η απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος εξακολουθεί να υπάρχει, η τρομοκρατία και η βία συνεχίζονται, οι εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις αποτελούν παντού κάθε μορφής διανθρώπινης συμβίωσης, τα ήθη συνεχίζουν να εκφυλίζονται με ταχείς ρυθμούς…
Η σύγχρονη οικογένεια μοιάζει με πλοίο έτοιμο να ναυαγήσει. Τα αλλεπάλληλα διαζύγια, η ελεύθερη συμβίωση, οι γάμοι και οι τεκνοθεσίες ομοφυλοφίλων, η κατάργηση των φύλων και η κουλτούρα της άρνησης πλεονάζουν, στον υποτιθέμενο «ελεύθερο κόσμο». Σε όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και την αρνητική επίδραση των φεμινιστικών κινημάτων.
Σύμφωνα με μελέτες κοινωνιολόγων, ικανό μέρος της κατηγορίας αυτής των γυναικών ευθύνεται για την κοινωνική παρακμή που βιώνουμε. Ψευτοφεμινίστριες δε χάνουν την ευκαιρία να λογοκρίνουν οτιδήποτε με το οποίο διαφωνούν. Η αντρική ενέργεια, αποφασιστικότητα και δράση θεωρείται επιθετική συμπεριφορά… Μία συνήθης πρακτική του φεμινισμού που περιλαμβάνει ως ρητορική μίσους μόνο οτιδήποτε αντικρούει τη φεμινιστική ατζέντα. Η ρητορική μίσους για τους άντρες είναι καθημερινό φαινόμενο. Επί δεκαετίες διδάσκεται σε πανεπιστήμια και ολόκληρες καμπάνιες κατά της «τοξικής αρρενωπότητας» χρηματοδοτούνται από σοβαρούς οργανισμούς, για να μας εξηγήσουν πως η φύση του άντρα είναι άγρια και εγκληματική…
Τα τελευταία χρόνια φεμινιστικά βιβλία και άρθρα υπερασπίζονται τη μισανδρία ως μέσο ώστε να δημιουργηθεί χώρος για την αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών. Με λίγα λόγια, η απροκάλυπτη μισανδρία διαφημίζεται ως δικαίωμα. Πλασματικές ιστορίες κατακλύζουν καθημερινά τα «φιλόξενα» κοινωνικά δίκτυα με αναρτήσεις φεμινιστριών να περιγράφουν φανταστικές παρενοχλήσεις και βιασμούς αντρών εις βάρος τους, που συνέβησαν μάλιστα πριν δεκαετίες…
Αποτέλεσμα: καριέρες επώνυμων να καταστρέφονται και αθώοι να τραβιούνται στα δικαστήρια να αποδείξουν την αθωότητα τους. Ο «νοθευμένος» φεμινισμός και τα ακραία MeToo κινήματα, δε χάνουν ευκαιρία να μας ρητορεύουν πως είναι σωστό να μισούμε τους άντρες… Υπάρχει ωστόσο και ο γνήσιος φεμινισμός που έχει να κάνει με τα δίκαια αιτήματα των γυναικών. Με την ισότητα, όχι την ανωτερότητα ή το μίσος προς τους άντρες.
Σύμφωνα με το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η ισότητα γυναικών και αντρών πρέπει να εξασφαλίζεται σε όλους τους τομείς, μεταξύ άλλων στην απασχόληση, την εργασία και τις αποδοχές. Οι άντρες και οι γυναίκες έχουν ίδια δικαιώματα στη ζωή και αυτό σημαίνει να αντιμετωπίζουν μαζί τις δυσκολίες στην οικογένεια και να προσφέρουν το ίδιο στην κοινωνία.
Η διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέας Sally Kempton έχει πει: «Έγινα φεμινίστρια σαν εναλλακτική λύση στο να γίνω μαζοχίστρια…».
