Στις 21 Φεβρουαρίου εορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στις 17 Νοεμβρίου 1999 και επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο από το Φεβρουάριο του 2000. Σκοπός της είναι η προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και της πολύγλωσσης εκπαίδευσης, καθώς και η διάσωση των ολιγότερο ομιλούμενων γλωσσών.
Κίνητρο για την υιοθέτησή της στάθηκε η Σφαγή της Ντάκα στις 21 Φεβρουαρίου1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπαγκλαντές) ξεσηκώθηκαν στα πλαίσια του «Γλωσσικού Κινήματος» για να εμποδίσουν την απαγόρευση της γλώσσας τους Μπενγκάλι και την υιοθέτηση της επίσημης γλώσσας του Πακιστάν, Ουρντού.
Η αστυνομία έπνιξε τη διαμαρτυρία τους στο αίμα με αποτέλεσμα τουλάχιστον τέσσερις νεκρούς. Η ημέρα ξεκίνησε να εορτάζεται στο Μπαγκλαντές για να αναγνωριστεί μετά από την UNESCO. Στο Μπαγκλαντές είναι επίσημη αργία.
Γεγονός είναι ότι οι γλώσσες, με τις σύνθετες επιπτώσεις τους στην ταυτότητα, την επικοινωνία, την κοινωνική ένταξη, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη, έχουν στρατηγική σημασία για τους ανθρώπους και τον πλανήτη. Ωστόσο, εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, βρίσκονται όλο και περισσότερο υπό απειλή ή εξαφανίζονται εντελώς. Όταν οι γλώσσες χάνονται, χάνεται και η πλούσια ιστορία της πολιτιστικής ποικιλομορφίας στον κόσμο.
Σύμφωνα με έρευνες, από τις περίπου 6.000 γλώσσες που μιλιούνται σήμερα στον κόσμο, οι μισές από αυτές απειλούνται με εξαφάνιση. Μία από αυτές, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, είναι και η ελληνική!
Ένας από τους βασικούς λόγους που η γλώσσα μας απειλείται, είναι διότι δε διδάσκεται σωστά στα σχολεία, αφού η Ελλάδα ανέκαθεν διέθετε το μικρότερο ποσοστό του προϋπολογισμού της στην εκπαίδευση… Απειλείται ακόμη, διότι οι ανελλήνιστες και οι ημιμαθείς που λυμαίνονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχουν προ πολλού ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Και η λεξιπενία των Eλλήνων οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην αποβλακωτική επίδραση της τηλεόρασης. Επίδραση που, ας όψεται η δορυφορική, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αισθητή και στις παροικίες μας…
Βάσει των στοιχείων, ενώ ο μέσος ευρωπαίος χρησιμοποιεί περίπου 2.500 λέξεις για να εκφραστεί, ο μέσος έλληνας τη «βολεύει» με 800, ενώ οι νέοι είναι ζήτημα να χρησιμοποιούν… 100!
Υπολογίζεται ότι εάν η σημερινή κατάσταση συνεχιστεί, με τα ελληνικά μας να γίνονται καθημερινά φτωχότερα και αθλιότερα, το μέλλον για τη μητρική μας γλώσσα θα έχει πλέον προδιαγραφεί αναπότρεπτα και αρνητικά. Και εάν η γλώσσα μας χαθεί, θα είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσουμε την εθνική μας υπόσταση.
Τα ελληνικά μας σχολεία, τα μαθήματα νεοελληνικών σπουδών, η εκκλησία, ο προσκοπισμός, τα παροικιακά ΜΜΕ και βέβαια οι γονείς, εκείνοι που επιμένουν στην ελληνοπρεπή μόρφωση των παιδιών τους, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της μητρικής γλώσσας και του πολιτισμού μας εδώ στον Καναδά. Αρκεί να υπάρχει θέληση, σύμπνοια, ενότητα, ηγεσία και διάθεση συνεργασίας.
Αξίες όντως, οι οποίες πάντως με μεγάλη λύπη και απογοήτευση διαπιστώνουμε ότι τείνουν να εξαφανιστούν…
