Ο θάνατος παραμονεύει ένεκεν της ενδημούσης μισάνθρωπης λογικής της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία με πρόσχημα τη δημόσια υγεία, ευθέως και ευθαρσώς, επεμβαίνει εις την υγεία και εν γένει εις την ψυχολογία των ανθρώπων.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Β. ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑΣ*
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Ο λόγος δια του οποίου καθίσταμαι τοσούτον οξύς, εν προκειμένω, ουδόλως έγκειται εις το γεγονός ότι προβοκάρω τις εξελίξεις, όλως τουναντίον θέτω ενσυνειδήτως το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων, υπό την έννοια, ότι βαίνουμε εις το μεταίχμιο των εσχατολογικών χρόνων, ως εκ τούτου, μέρος των σκοτεινών σχεδιασμών των κοσμο-εξουσιαστών καθίστανται συν τοις άλλοις και η πανδημία με όλες τις παγκόσμιες παραφυάδες, όπερ και τούτο σημαίνει, ότι οι κυβερνήσεις παγκοσμίως σφετερίζονται την υγεία δια να εξανδραποδίζουν την ανθρωπότητα, προσβάλλοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αμαυρώνοντας το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου.
Είναι πρόδηλο, ότι η παγκοσμιοποίηση επελαύνει απρόσκοπτη και ιδρύει μία νέα μορφή αυτοκρατορία ολοκληρωτισμού, όπου θα υφίσταται ένα παγκόσμιο κράτος, μία θρησκεία και οι λαοί, πλήρως υποταγμένοι, άνευ εθνικών παραδόσεων και ιδιοπροσωπίας, θα καθίστανται έρμαια, απασχολούμενοι, άνευ δικαιωμάτων και ελευθεριών, δια την πρόοδο του υπερεθνικού αυτού παγκόσμιου μορφώματος.
Έτι περαιτέρω, βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις πολιτικής σήψης, εφόσον η θεσμική ελίτ επιτίθεται συλλήβδην προς τις φερόμενες ως Δημοκρατίες, διότι, αυτό το οποίο σήμερον βιώνουμε, συνιστά μία εν τη κυριολεξία, Νέα Τάξη πραγμάτων, όπου, οι αφανείς ιθύνοντες νόες, εντέλλονται τις πολιτικές δυνάμεις να οικοδομήσουν μία καινοφανή πραγματικότητα, βάσει της οποίας αφεύκτως και απαρεγκλίτως διαπλάθεται ένα πρωτόγνωρο ρυθμιστικό πλαίσιο.
Τα υπερ-εθνικά διευθυντήρια τα οποία συνέχονται, με αποκλειστικό γνώμονα την παγκόσμια εξουσία και τον έλεγχο της κινήσεως του κεφαλαίου μέσω των Τραπεζών, επιδιώκουν να επιβάλλουν στανικώς μία νέα πραγματικότητα, επιβάλλοντας τους ιδικούς τους κανόνες παγκοσμίως.
Η νέα πραγματικότητα αποβλέπει και κατατείνει εις την θεμελίωση μίας νεοπαγούς ολοκληρωτικής ελίτ, η οποία θέτει ως σκοπό τον πλήρη στραγγαλισμό των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, καθώς και τον απόλυτο εξανδραποδισμό και έλεγχό τους.
Ως εκ τούτου λοιπόν, η επίφαση της Δημοκρατίας ανά τον κόσμο συνιστά μία αντικειμενική πραγματικότητα, καθότι μέσω ορισμένων δομών υπερεθνικών εσμών συμφερόντων, διοικείται ο κόσμος, τηρουμένων των αναλογιών, το νέο νομικό περίγραμμα το οποίο συν τω χρόνω διαμορφώνεται είναι το δίκαιο της πανδημίας, το οποίο υιοθετείται ακαριαία εν είδει αυθεντικού δόγματος, και τηρείται απαρεγκλίτως εκ των κυβερνήσεων όλου του κόσμου.
Ο νεοπαγής αυτός όρος του δικαίου της πανδημίας διέπει τις νέες μορφές, κοινωνικές, οικογενειακές, εταιρικές, εργασιακές, κοινωνικο-ασφαλιστικές σχέσεις που έχουν ιδρυθεί, ένεκεν της επέλασης του εν λόγω ιού, αποτελώντας το θεμελιακό εργαλείο κατάργησης και αυθεντικής ερμηνείας των διατάξεων και δη των υπέρ-νομοθετικών, ήτοι των Συνταγματικών και Διεθνών Συμβάσεων, ως πεπερασμένων.
Εις αυτήν την πρακτική, ήτοι της διάπλασης δικαίου έχουν στρατευτεί κατά παραγγελία, εκ των διατεταγμένων θεσμικών οργάνων της θεσμικής ελίτ, μέρος της οποίας ανυπερθέτως καθίστανται και οι ακαδημαϊκοί, οι οποίοι, φέρουν την «ευπώλητη» αυθεντία, ούτως ώστε να καταπείσουν την κοινή γνώμη δια της αδιαμφισβήτητης εγκυρότητας της επιστημονικής τους απόψεως, περί της ειδικότητάς τους, ούτως ώστε τοιουτοτρόπως να θεμελιωθούν ορισμένες παγιωμένες ερμηνείες εν είδει δόγματος, με απώτερο σκοπό να τροφοδοτήσουν τα δικαστήρια για τα νέα νομολογιακά δεδομένα που έπονται.
Εν τοιαύτη περίπτωση, εισαγόμαστε προς μία νέα πραγματικότητα, όπου το Κράτος παρεμβαίνει κατά το δοκούν και αυθαίρετα καταλύοντας τον πυρήνα των ατομικών Συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών, δίκην του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, όπως η δημόσια υγεία.
Εν άλλοις λόγοις, η νομική επιστήμη θα ερμηνεύεται από τα δικαστήρια στενά κατά παραγγελία της θεσμικής ελίτ, ούτως ώστε, δια των ως άνω εργαλείων θεραπαινίδων (αφενός συγγράμματα την νομικής επιστήμης και εξ ετέρου δικαστήρια), θα παγιώσει τη μοναδικά αυθεντική ανεπίδεκτη αμφισβήτησης νομική άποψη.
Εν προκειμένω δηλαδή, η παγκόσμια δικτατορία, θα πηδαλιουχεί και θα ελέγχει απολύτως τη δικαιοσύνη και η καθοδηγούμενη πολιτική υπό τη μειοψηφική ελίτ θα διαμορφώνει παρασκηνιακά τις εξελίξεις – πολιτική ορθότητα παντού, η διαφορετική γνώμη θα πατάσσεται απηνώς και οι εκφραστές τους θα λοιδορούνται ως αντιστασιακοί και θα συλλαμβάνονται.
Τρανή απόδειξη, έστω και σε σμίκρυνση, είναι η Ελλαδική κυβέρνηση, πλήρως υποταγμένη εις τα ως άνω διευθυντήρια, όπου ενώ θεσπίζει άδικους και παράλογους νόμους περί καταναγκαστικών εμβολιασμών, ενσπείρει την κοινωνική διχόνοια, μετακυλίοντας το βάρος της ευθύνης εις την κοινωνία, προκαλώντας διχοστασία εις τους εργοδότες και εργαζόμενους με το στίγμα του εμβολιασμένου και του μη εμβολιασμένου.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο υβριδικός αυτός πόλεμος, ο οποίος τελεί εν εξελίξει και πλήττει το παν, ισοπεδωτικά εξικνείται μέχρι τελικής πτώσεως.
