Η έλλειψη ελεύθερου Τύπου είναι ένα σοβαρό ζήτημα, που επηρεάζει την κοινωνία σε πολλαπλά επίπεδα. Όταν οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους ή να αναφέρουν γεγονότα χωρίς φόβο αντιποίνων, η ίδια η δημοκρατία τίθεται σε κίνδυνο.
Πολλοί δημοσιογράφοι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες λόγω της δουλειάς τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν απολυθεί, έχουν δεχθεί απειλές ή ακόμα και βία. Αυτές οι ενέργειες έχουν ως στόχο να σιωπήσουν τις φωνές που τολμούν να αμφισβητήσουν το κατεστημένο. Η απώλεια της δουλειάς τους δεν είναι μόνο ένα προσωπικό πλήγμα, αλλά και ένα μήνυμα προς άλλους δημοσιογράφους να αυτολογοκριθούν, για να αποφύγουν παρόμοια μοίρα.
Σε ορισμένες χώρες τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για τους δημοσιογράφους. Στις χώρες αυτές όσοι είναι αντίθετοι στο καθεστώς, οδηγούνται στις φυλακές και βασανίζονται, ενώ σε μερικές άλλες χώρες θανατώνονται.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να παίξει ρόλο στην προστασία της ελευθερίας του Τύπου. Οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι διεθνείς οργανισμοί πρέπει να συνεχίσουν να πιέζουν για την προστασία των δημοσιογράφων και την προώθηση της ελευθερίας του Τύπου. Οι κυβερνήσεις πρέπει να λογοδοτούν για τις ενέργειές τους και να διασφαλίζουν ότι οι δημοσιογράφοι μπορούν να εργάζονται χωρίς φόβο αντιποίνων.
Αυτό όπως είναι ουτοπία.
Το γνωρίσαμε πολύ καλά με το «φίμωτρο» που μπήκε στους δημοσιογράφους που είχαν σοβαρές αμφιβολίες για τα όσα γινόντουσαν με την «πανδημία». Ακόμα και σε δημοκρατίες της Ευρώπης, ΗΠΑ και Καναδά, η «ενημέρωση» ήταν ελεγμένη και όχι αντικειμενική. Όποιος λοιπόν από τους δημοσιογράφους δε «συμμορφωνόταν» έχανε τη δουλειά του και έπεφτε… σύρμα να μην τον προσλάβουν αλλού!
ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΓΙΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ελευθερία του Τύπου είναι θεμελιώδης για τη λειτουργία μιας υγιούς δημοκρατίας. Χωρίς αυτήν, οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε ανεξάρτητες και αξιόπιστες πληροφορίες, κάτι που είναι απαραίτητο για τη λήψη ενημερωμένων αποφάσεων. Όταν οι δημοσιογράφοι φοβούνται να μιλήσουν, η πληροφόρηση γίνεται μονομερής και ελεγχόμενη, οδηγώντας σε μια κοινωνία όπου η αλήθεια είναι παραμορφωμένη και η διαφάνεια ανύπαρκτη.
Η αυτολογοκρισία είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα αποτελέσματα της έλλειψης ελεύθερου Τύπου. Όταν οι δημοσιογράφοι αρχίζουν να αποφεύγουν θέματα που μπορεί να θεωρηθούν αμφιλεγόμενα ή επικίνδυνα, η ποιότητα της δημοσιογραφίας υποβαθμίζεται. Οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι θεατές λαμβάνουν μια παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας, καθώς οι σημαντικές ειδήσεις και οι κριτικές απόψεις παραμένουν ανείπωτες.
Η κατάσταση αυτή έχει επίσης σοβαρές επιπτώσεις για την κοινωνία στο σύνολό της. Χωρίς ελεύθερο Τύπο, η διαφθορά και η κατάχρηση εξουσίας μπορούν να ανθίσουν ανεξέλεγκτα. Οι πολίτες δεν έχουν τα μέσα να γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στις κυβερνήσεις τους ή στις μεγάλες επιχειρήσεις, και έτσι δεν μπορούν να λογοδοτήσουν στους ηγέτες τους. Η έλλειψη διαφάνειας οδηγεί σε μια κοινωνία, όπου η αδικία και η ανισότητα μπορούν να επικρατήσουν χωρίς αντίσταση.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να υποστηρίξουμε τους δημοσιογράφους που τολμούν να μιλήσουν, παρά τους κινδύνους. Αυτοί οι επαγγελματίες διακινδυνεύουν πολλά για να διασφαλίσουν ότι το κοινό έχει πρόσβαση στην αλήθεια. Η υποστήριξη της ελευθερίας του Τύπου δεν είναι μόνο ζήτημα προστασίας των δημοσιογράφων, αλλά και ζήτημα προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας.
Συνοψίζοντας, η έλλειψη ελεύθερου Τύπου είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που επηρεάζει όχι μόνο τους δημοσιογράφους αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της. Η απώλεια της δουλειάς πολλών δημοσιογράφων, λόγω δηλώσεων κατά του κατεστημένου, είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο που υπονομεύει τη δημοκρατία και την ελευθερία της πληροφόρησης. Είναι απαραίτητο να υποστηρίζουμε την ελευθερία του Τύπου και τους δημοσιογράφους που εργάζονται για να μας ενημερώνουν με αλήθεια και ακεραιότητα.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ
Στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Τρίτης 22 Οκτωβρίου, η διοίκηση για πολλοστή φόρα «έκλεισε» τα στόματα των παρευρισκόμενων δημοσιογράφων, με το να αφαιρέσει την περίοδο ερωτήσεων. Συγκεκριμένα, με… πάσα που έδωσε ο πρόεδρος, Δημήτρης Σμυρνιός, απευθυνόμενος στον πρόεδρο της κοινότητας Δρ. Γιώργο Τσούκα: «Και τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο ερωτήσεων των Μέσων Μαζικής ενημέρωσης…». Προς απάντηση, ο πρόεδρος είπε «είναι αργά, είμαστε κουρασμένοι…».
Κι έτσι δεν μπόρεσα, καθώς και οι συνάδελφοι Παπαδόπουλος και Μανίκης, να κάνουμε ερωτήσεις πάνω στα πεπραγμένα του διοικητικού συμβουλίου, που μόλις είχε ψηφίσει τον προϋπολογισμό για το οικονομικό έτος 2024-2025.
Την παραπάνω πολιτική «φίμωτρο στα ενημερωτικά μέσα» έκαναν και οι προηγούμενες κοινοτικές διοικήσεις. Ακόμα και με την απαγόρευση των ενημερωτικών μέσων ως και παρατηρητές…
Υπενθυμίζω για την τωρινή διοίκηση ότι πριν εκλεγεί η κοινοτική της ομάδα, διατυμπάνιζε ότι αυτό θα αλλάξει και τα ενημερωτικά μέσα – ως ίσοι συνεργάτες της κοινότητας – θα συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια.
Στα δύο τελευταία χρόνια -δυστυχώς- όποτε μπορεί η διοίκηση βάζει «φίμωτρο» στις συνεδριάσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμα η διοίκηση, μιας και «υποχρεώνει» πλέον τα ΜΜΕ να… πληρώνουν την είσοδό τους στις εορταστικές εκδηλώσεις των επετείων, είναι να βάλει και… αντίτιμο στις ερωτήσεις στα διοικητικά συμβούλια. Να πληρώνουμε, με άλλα λόγια, για να κάνουμε… ερωτήσεις! Το αναφέρουμε βέβαια μεταξύ… σοβαρού και αστείου. Μην τους βάζουμε και ιδέες…
