Ο Στάινμαϊερ επισκέφτηκε την Ελλάδα, μία μέρα μετά το ΟΧΙ, για να βγάλει υποκριτικά την… υποχρέωση, δίχως κουβέντα για τα δις που άρπαξε η Γερμανία
Γράφει ο δημοσιογράφος
Βασίλης Γαλούπης
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία
Για δεκαετίες ακούμε το γνωστό αφήγημα περί γερμανικής ενοχής, με την οποία γαλουχήθηκαν οι υποτίθεται… μεταμελημένες μεταπολεμικές γενιές Γερμανών, μήπως και αποκτήσουν έστω μια ταπεινότητα μπροστά σε όσους υποχρέωσαν σε θάνατο ή δυστυχία, για να ταϊστεί η γερμανική οικονομική ευημερία. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα το μόνο που εισπράττει είναι η γερμανική υποκρισία.
Ο Γερμανός πρόεδρος Στάινμαϊερ φρόντισε και για το σημειολογικό, αν όχι προκλητικό, του πράγματος. Αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για επίσκεψη, μόλις μία μέρα μετά την επέτειο του ΟΧΙ. Πολιτικά πρόσωπα της Ελλάδας σπεύδουν σε τέτοιες περιπτώσεις να μιλήσουν με το ύπουλο δόγμα κατευνασμού για «αλλαγή σελίδας». Ότι «πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά». Ότι «έχουν περάσει τόσες δεκαετίες πια και είναι ώρα να προχωρήσουμε». Αρκεί κάποιος να εμβαθύνει στην ακλόνητη γερμανική πολιτική αντίληψη των πραγμάτων από τον Β’ Παγκόσμιο μέχρι και σήμερα, για να εκθέσει αυτό το βαθιά υποκινούμενο σκεπτικό.
1] Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στέρησε από την Ελλάδα την πληθυσμιακή της ανάπτυξη. Λόγω των γερμανικών θηριωδιών και του λιμού που επέβαλαν οι ναζί, έχασαν τη ζωή τους 800.000 Έλληνες, σε μια εποχή που η χώρα μας είχε πληθυσμό μόλις 7.300.000. Επιπλέον, σύμφωνα με τις αναφορές των ελληνικών κυβερνήσεων, υπήρξε έλλειμμα γεννήσεων 300.000 παιδιών. Οι πληθυσμιακές απώλειες ήταν 1.106.922 άτομα.
2] Το γερμανικό κράτος έκλεψε τον πλούτο της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο. Μέχρι και το «Spiegel» το 2013 αναγνώρισε ότι το χρέος προς τη χώρα μας είναι 162 δισ. ευρώ. Στην πραγματικότητα, και σε σημερινά λεφτά, ξεπερνά τα 300 δισ., πάνω από ολόκληρο το ελληνικό ΑΕΠ. Η Γερμανία, με τη συνενοχή και των ελληνικών κυβερνήσεων, αρνείται καν να συζητήσει το ενδεχόμενο επιστροφής του πλούτου που άρπαξε. Αυτά τα χρήματα στέρησαν από την κατεστραμμένη χώρα μας την ευκαιρία και τα μέσα να ορθοποδήσει τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο. Να δημιουργήσει υποδομές και βιομηχανία κανονικού κράτους.
3] Η Γερμανία εξήγαγε τη διαφθορά της για να ελέγξει, κυρίως μεταπολεμικά, τις ξένες αγορές με τις εξαγωγές. Νομοθέτησε επίσημα ότι επιτρέπονται οι μίζες σε ξένες κυβερνήσεις και αξιωματούχους από γερμανικές εταιρίες, ώστε αυτές να παίρνουν τις δουλειές. Μια τέτοια περίπτωση, όχι η μοναδική, ήταν το σκάνδαλο Siemens.
4] Η Γερμανία έσπρωξε την Ελλάδα το 2010 στο μνημονιακό Γολγοθά, με μοναδικό πραγματικό στόχο, όπως αποδείχθηκε πια, να αλλάξει χέρια η διαφθορά. Το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε, εφαρμόζοντας την πάγια και αναλλοίωτη γερμανική πολιτική νόρμα επικυριαρχίας, αποφάσισε και το εξευτελιστικό κλείσιμο τραπεζών το 2015.
5] Η Γερμανία μετατρέπει από το 2016 την Ελλάδα σε «αποθήκη μεταναστών», προκειμένου το Βερολίνο να μην αντιμετωπίζει πολιτικό κόστος από την έκρηξη των ροών. Η δήθεν ευρωπαΐστρια Γερμανία εξακολουθεί να πορεύεται με μεθόδους στραγγαλισμού σε βάρος όσων δεν εξυπηρετούν την αυτοπροστασία της. Δε διστάζει και πάλι να καταστρέψει οποιονδήποτε, μια χώρα ή και την Ευρώπη. Αρκεί να περνάει το δικό της και να μην πληρώνει καμία συνέπεια.
Δυστυχώς, η Γερμανία με τις πράξεις της αποδεικνύει διαρκώς ότι δεν μπορεί να υπάρξει «φίλος» της Ελλάδας, διότι με κάθε αφορμή πολεμάει επίσημα ή υποσκάπτει τη χώρα μας και το λαό της. Αντίθετα, η Γερμανία διατηρεί εδώ και αιώνες θερμές σχέσεις, αλυσοδεμένες από βρόμικα συμφέροντα, με την Τουρκία, ιστορικό της σύμμαχο και στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την τότε φιλοναζιστική Άγκυρα.
Ο Στάινμαϊερ, που πήγε μέχρι και στη μαρτυρική Κάνδανο, όπως είχε κάνει με τους Λιγκιάδες Ιωαννίνων δέκα χρόνια πριν ο προκάτοχός του Γκάουκ, τάσσεται σταθερά υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Το Βερολίνο δεν έχει αναστολές ούτε για να πουλάει όπλα στον Ερντογάν, ώστε αυτός να απειλεί την Ελλάδα.
Καμία υποκριτική συγγνώμη δεν είναι αρκετή για όσα προκαλεί η Γερμανία στη χώρα μας για πάνω από 80 χρόνια πια. Απαιτούνται πράξεις. Ένα πρώτο καλό και ελάχιστο βήμα είναι να επιστραφεί ο κλεμμένος πλούτος που καρπώθηκαν το γερμανικό κράτος και οι επόμενες γενιές ευημερούντων πολιτών του, στερώντας τον από τις δικές μας γενιές.
Η Γερμανία, που το 2010 κατηγορούσε την Ελλάδα για τα χρέη της, ποτέ της δεν αποπλήρωσε κανένα δικό της χρέος κι ας ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους. Αντίθετα, της επετράπη να ξαναγίνει κράτος με την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια.
Το θέαμα δεν είναι καινούργιο, κοντεύει να γίνει έθιμο. Αυτές τις μέρες, όπως και το φθινόπωρο του 2018, έχουμε την καθιερωμένη επίσκεψη της ντροπής από τον πρόεδρο της Γερμανίας. Ο Στάινμαϊερ εμφανίζεται σε μαρτυρικές τοποθεσίες για να πει λόγια του αέρα, σαν να βγάζει την υποχρέωση περί «διασφάλισης της ιστορικής μνήμης». Φαντασιώνεται, όπως και μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ότι υπάρχει κάποιου είδους «φιλία».
Αλλά, όποτε η κουβέντα έρχεται στην ουσία, στα δισεκατομμύρια που έκλεψε η μια, ενιαία και απαράλλαχτη Γερμανία, το Βερολίνο δεν υπολογίζει ούτε εξευτελισμό ούτε ντροπή. Το ζητούμενο είναι να μην αποζημιώσει ποτέ την Αθήνα, η οποία δίνει και την ευκαιρία στο Γερμανό πρόεδρο να ποζάρει κάθε τόσο ως «γεφυροποιός» και φίλος.
