Οι γιατροί αντιδρούν στο νέο τρόπο αμοιβής και στους «δρακόντειους» περιορισμούς που επιβάλλει η κυβέρνηση ◙ Το Οντάριο ανοίγει την πόρτα σε απογοητευμένους επαγγελματίες υγείας
Μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες, περισσότεροι από 260 γιατροί του Κεμπέκ υπέβαλαν αίτηση για να αποκτήσουν άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος στο Οντάριο, προκαλώντας σοβαρό συναγερμό στο ήδη επιβαρυμένο σύστημα υγείας της γαλλόφωνης επαρχίας. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του College of Physicians and Surgeons of Ontario (CPSO), πρόκειται για αύξηση άνω του δεκαπλάσιου, συγκριτικά με το σύνολο των αιτήσεων των προηγούμενων πέντε μηνών.
ΡΕΚΟΡ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΣΕ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
Από τις 23 Οκτωβρίου, λίγες ημέρες μετά την ψήφιση του νόμου Bill 2 στη Βουλή του Κεμπέκ, μέχρι τη Δευτέρα το πρωί 10 Νοεμβρίου, 263 γιατροί κατέθεσαν αιτήσεις αδειοδότησης στο Ontario. Από αυτές, 35 έχουν ήδη εγκριθεί. Περισσότεροι από τους μισούς αιτούντες είναι γιατροί οικογενειακής ιατρικής, ενώ οι υπόλοιποι προέρχονται από ειδικότητες όπως παιδιατρική, αναισθησιολογία, ακτινολογία και γενική ιατρική.
Το κολέγιο επισημαίνει ότι δε ζήτησε από τους υποψήφιους να αιτιολογήσουν την απόφασή τους, αν και πολλοί τη συνδέουν ευθέως με το νέο νομοθέτημα της κυβέρνησης Λεγκώ.
ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ BILL 2
Ο νόμος, που εγκρίθηκε στις 25 Οκτωβρίου και θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2026, συνδέει τις αποζημιώσεις των γιατρών με ποσοτικούς δείκτες απόδοσης – όπως τον αριθμό ασθενών που εξυπηρετούν – και προβλέπει πρόστιμα έως και 500.000 δολάρια την ημέρα για «συντονισμένες ενέργειες» εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής.
Η Fédération des médecins omnipraticiens du Québec (FMOQ) χαρακτήρισε το μέτρο «τιμωρητικό» και προειδοποίησε ότι θα επιδεινώσει την ήδη κρίσιμη έλλειψη οικογενειακών ιατρών στην επαρχία.
Η Canadian Medical Association (CMA) ανέφερε ότι ο νόμος «ενδέχεται να επιταχύνει τη φυγή ιατρών και να οδηγήσει σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις», τονίζοντας πως η σύνδεση αμοιβής – παραγωγικότητας «αγνοεί τις πραγματικές ελλείψεις υποδομών και προσωπικού».
«ΜΑΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΣΕ ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΣ»
Ο αναισθησιολόγος Trevor Hennessey, επικεφαλής του τμήματος αναισθησιολογίας στο Κέντρο Υγείας Outaouais, ανακοίνωσε την παραίτησή του και εξετάζει μετακίνηση στο Οντάριο, όπου διαθέτει ήδη πιστοποίηση. «Ο νόμος προσπαθεί να μεταφέρει στους γιατρούς την ευθύνη για τις αποτυχίες του συστήματος – λες και εμείς ελέγχουμε τις κλίνες, τους νοσηλευτές ή τους τεχνικούς», δήλωσε στα ΜΜΕ.
Κατά τον ίδιο, ο νόμος έχει και «φαινόμενα φίμωσης», καθώς ο ορισμός της «συντονισμένης ενέργειας» είναι τόσο ασαφής, ώστε δύο γιατροί που συζητούν αλλαγές στο ωράριό τους θα μπορούσαν θεωρητικά να τιμωρηθούν.
ΤΟ ΟΝΤΑΡΙΟ ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΕΜΠΕΚ
Η Ontario Medical Association δήλωσε ότι «συμπαρίσταται στους συναδέλφους του Κεμπέκ» αλλά προειδοποίησε ότι η κινητικότητα των γιατρών δεν πρέπει να υπονομεύει την πρόσβαση των ασθενών σε καμία επαρχία.
Παρά ταύτα, ο πρωθυπουργός Doug Ford δήλωσε στις αρχές Νοεμβρίου πως «οι γιατροί του Κεμπέκ που θέλουν να εργαστούν στο Οντάριο θα προσληφθούν πολύ γρήγορα», καλώντας τους να επικοινωνήσουν με ειδική γραμμή πληροφοριών. Η επαρχία Ontario αντιμετωπίζει έλλειψη οικογενειακών ιατρών και θεωρεί τους μετακινούμενους γιατρούς «ανάσα ζωής» για την πρωτοβάθμια φροντίδα.
Ο ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΜΠΕΚ
Για το Κεμπέκ, η εξέλιξη αποτελεί σοβαρό πλήγμα, σε μια στιγμή που η πρωτοβάθμια περίθαλψη ήδη υποφέρει από έλλειψη περισσότερων από 2.000 γενικών ιατρών και μεγάλες αναμονές σε νοσοκομεία. Εάν αυτή η τάση συνεχιστεί, προειδοποιούν οι ιατρικοί σύλλογοι, ορισμένες περιφέρειες ενδέχεται να μείνουν χωρίς επαρκή κάλυψη γιατρών μέχρι την άνοιξη.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το Bill 2 θα βελτιώσει την αποτελεσματικότητα και την πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας, αλλά οι επικριτές του θεωρούν ότι πρόκειται για μια γραφειοκρατική μεταρρύθμιση, χωρίς ουσιαστική στήριξη του προσωπικού.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ
Η «μετανάστευση» ιατρών από το Κεμπέκ προς το Οντάριο αναδεικνύει τις ανισορροπίες που αντιμετωπίζουν οι επαρχίες στη διαχείριση του ιατρικού δυναμικού. Για τους ασθενείς, το ερώτημα παραμένει: θα βελτιώσει αυτή η κινητικότητα την πρόσβαση στη φροντίδα ή θα μεταφέρει απλώς τα προβλήματα από τη μία επαρχία στην άλλη;
Η επόμενη χρονιά θα δείξει, αν ο νόμος του Κεμπέκ θα φέρει πραγματική μεταρρύθμιση ή αν θα καταγραφεί ως μία από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές στην πολιτική υγείας της χώρας.
