Κάνοντας ένα όνειρο πραγματικότητα: Ο πρώτος δήμαρχος του Λαβάλ μετέτρεψε ένα… νυσταγμένο νησί σε μια πολύβουη μητρόπολη
Η πόλη μας, το Λαβάλ, συμπληρώνει φέτος 60 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ, και δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία να αναδημοσιεύσουμε, την Αποκλειστική Συνέντευξη που είχε δώσει το 2005 στην εφημερίδα Laval News και στην τότε δημοσιογράφο μας Nancy Girgis, ο πρώτος δήμαρχος του Laval, Jean-Noël Lavoie!
Της Nancy Girgis
Ό,τι κι αν κάνετε, μην αποκαλείτε ποτέ τον πρώην δήμαρχο Jean-Noël Lavoie πολιτικό. Αν και αυτή μπορεί να είναι η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό για έναν άνθρωπο που ενορχήστρωσε τη συγχώνευση των δήμων της Île-Jesus πριν από 40 χρόνια αυτόν το μήνα, ο πρώτος δήμαρχος του Λαβάλ δεν το βλέπει έτσι. Ο 77χρονος συνταξιούχος αναλογίζεται τα ταραχώδη 27 χρόνια της θητείας του ως δήμαρχος και βουλευτής του Λαβάλ, ως τίποτα περισσότερο από το ότι αφιέρωσε μερικά χρόνια της ζωής του αγωνιζόμενος για τις ιδέες του.
ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ
Οι αρχές της δεκαετίας του εξήντα στο Λαβάλ συνέπεσαν με την «Ήσυχη Επανάσταση» της επαρχίας. Οι καιροί άλλαζαν και ο Lavoie, τότε φιλελεύθερος βουλευτής του Laval και δήμαρχος του l’Abord-à-Plouffe, κρατούσε τα δάχτυλά του στον παλμό της αλλαγής που λάμβανε χώρα στο Κεμπέκ. «Ήταν μια εποχή πολλών αλλαγών και ανανέωσης», εξηγεί ο Lavoie.
«Προσωπικά, κοιτούσα προς το μέλλον και ότι οι ημι-αγροτικοί δήμοι του Ile-Jesus θα γίνονταν ένα αστικό περιβάλλον σε 30 ή 40 χρόνια». Σύμφωνα με τον Lavoie, οι περισσότεροι από τους 16 δήμους του νησιού ήταν μικροί, χωρίς βιομηχανίες και ήταν ως επί το πλείστων κοιμισμένες γειτονιές. Ορισμένες περιοχές, όπως το Fabreville και το l’Abord-à-Plouffe, είδαν κάποια ελαφρά βιομηχανική ανάπτυξη, αλλά οι περισσότερες περιοχές ήταν κυρίως γεωργικές εκτάσεις. Βλέποντας πώς όλες οι περιοχές ήταν κοντά μεταξύ τους στο νησί, ο Lavoie σκέφτηκε ότι θα ήταν λογικό να τις συγχωνεύσει σε μία πόλη. Έχοντας παρατηρήσει ότι όλες οι εσωτερικές διαμάχες που συνέβησαν μεταξύ των δήμων του Μόντρεαλ απέφεραν την ένωση αυτών, πίστευε ότι κάτι παρόμοιο θα συνέβαινε τελικά στις πόλεις της Île-Jesus.
Ο Lavoie, ως δήμαρχος του l’Abord-à-Plouffe, πυροδότησε μια συζήτηση σχετικά με την πρόταση συγχώνευσης το 1960. Ξεκίνησε την προκαταρκτική εκδοχή της συγχώνευσης του Λαβάλ με τη συγχώνευση των πόλεων l’Abord-a-Plouffe, St-Martin και Renaud για να δημιουργήσει την πόλη τής οποίας εξελέγη δήμαρχος το 1961. Η επιτυχία αυτής της συγχώνευσης ήταν αμέσως εμφανής. «Περίπου 25 βιομηχανίες δημιουργήθηκαν στο Chomedey χάρη στη συγχώνευση, ενώ δεν υπήρχε καμία στο νησί πριν από λίγα χρόνια», εξηγεί. «Το Chomedey πέρασε μια οικονομική άνθηση και είδαμε μεγάλη ανάπτυξη και μετανάστευση σε αυτή την πόλη». Ο Lavoie άρχισε να εξετάζει σοβαρά το συνονθύλευμα ολόκληρου του Ile-Jésus σε μία μόνο πόλη μετά την επιτυχή συγχώνευση του Chomedey. Αν και οι δήμαρχοι των πόλεων και οι πολίτες ήταν ομοιόμορφα μοιρασμένοι στην ιδέα, ο Lavoie κατάφερε να αποκτήσει νόμο από την επαρχιακή κυβέρνηση, που επέτρεπε τη συγχώνευση των 14 δήμων του νησιού σε μία ενιαία πόλη που θα ονομαζόταν Laval.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ
ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η συγχώνευση επικυρώθηκε επίσημα στις 6 Αυγούστου 1965 και ο Lavoie ψηφίστηκε ομόφωνα ως δήμαρχος δέκα ημέρες αργότερα. Στο μυαλό του, το όνειρό του για ένα αστικό κέντρο έγινε πραγματικότητα από εκείνη την ημέρα. Ο Lavoie έδωσε μια άνευ προηγουμένου πολιτική δομή στην πόλη, μειώνοντας τον αρχικό αριθμό των 105 δημάρχων και δημοτικών συμβούλων σε ένα δήμαρχο και 23 συμβούλους. Δημιούργησε επίσης αναπτυξιακές θέσεις, όπως το πολεοδομικό τμήμα. Η προθυμία του να δημιουργήσει μια νέα πόλη, μπορεί επίσης να συνέβαλε στην πτώση του ως δημοτικός πολιτικός. Στις 7 Νοεμβρίου 1965, λιγότερο από τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Lavoie εκδιώχθηκε από τον πρώην δήμαρχο Laval-des-Rapides, Jacques Tetrault.
ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
Ο Lavoie έθεσε ξανά υποψηφιότητα για δήμαρχος τέσσερα χρόνια αργότερα, αλλά υπέστη άλλη μια ήττα. Τότε αποφάσισε να αποσυρθεί από τη δημοτική πολιτική μετά από επτά χρόνια και να εστιάσει την προσοχή του στο επαρχιακό επίπεδο. «Ο στόχος μου επετεύχθη. Είχα δημιουργήσει το Λαβάλ. Αυτό έγινε…», λέει χαμογελώντας. «Εκτός αυτού, ηττήθηκα δύο φορές, είμαι αρκετά έξυπνος για να ξέρω πότε να σταματήσω».
Ο Lavoie δεν άφησε αυτή την ήττα να σταματήσει την επιθυμία του να μετατρέψει το Laval στη μητρόπολη που είναι τώρα. Ως βουλευτής του Λαβάλ στην Εθνοσυνέλευση, είχε την εξουσία να υποστηρίξει πολλά έργα υποδομής για την πόλη του Λαβάλ. Οι αυτοκινητόδρομοι 13 και 19, η προσθήκη μιας νέας γέφυρας στο Cartierville, το Cité de la Sante, το Montmorency College, η Commission de Transport de Laval, το βιομηχανικό πάρκο, η ανάπτυξη ακινήτων των Île Paton και Bellerive και πολλοί άλλοι, δημιουργήθηκαν ενώ ο Lavoie ήταν ο φιλελεύθερος βουλευτής του Laval και πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης μεταξύ 1960 και 1981. «Ήμουν υπό άγρυπνο βλέμμα και εξασφάλισα την ανάπτυξή του κατά τη διάρκεια των 21 ετών μου ως βουλευτής», λέει ο Lavoie. «Ήταν ευθύνη μου και καθήκον μου ως βουλευτής της πόλης».
Η σκληρή δουλειά του ως βουλευτής του επέτρεψε να εκπληρώσει το όραμα που είχε για το Λαβάλ το 1960. Όταν ρωτήθηκε τι οραματίστηκε για τη νέα πόλη πριν από 40 χρόνια, ο Lavoie λέει ότι είναι ακριβώς αυτό που βλέπουν τώρα οι Lavallers κάθε μέρα. Η σημερινή κατάσταση της πόλης είναι αυτό που ο Lavoie είχε οραματιστεί ως τελικό αποτέλεσμα της συγχώνευσης. Περίμενε ότι το Λαβάλ θα είχε ένα μεγάλο μέλλον, χάρη στη βορειοδυτική του θέση σε σχέση με το Μόντρεαλ, την εξαιρετική του θέση και τις πλατιές οδούς του. «Ήθελα μια ισορροπημένη πόλη για όλους τους πολίτες της, κάτι που έχει γίνει», εξηγεί ο Lavoie. «Αυτό που βλέπω τώρα είναι αυτό που οραματιζόμουν τότε, είναι μια ιστορία επιτυχίας από το βιβλίο μου».
Ο Lavoie δεν μπορεί να συλλάβει τη σκέψη μιας μη συγχωνευμένης Île-Jesus. Κατά τη γνώμη του, η μη ενότητα θα ήταν καθαρό χάος. Στο βιβλίο του, La Saga de Laval, ο Lavoie γράφει ότι είναι ευτυχής που η συγχώνευση συνέβη όταν συνέβη, επειδή δεν ήταν σίγουρος αν το έργο θα είχε συνεχιστεί για άλλη θητεία, δεδομένου ότι οι επαρχιακές εκλογές ήταν επικείμενες. Είναι απολύτως ευγνώμων που οι Φιλελεύθεροι επέτρεψαν τη συγχώνευση, καθώς πιστεύει ότι η Union Nationale (που εξελέγη το 1966) θα την είχε απορρίψει. Στο τέλος, πιστεύει ότι συνέβη ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. «Το Λαβάλ δε θα έμοιαζε το ίδιο που μοιάζει τώρα. Έχουμε σταθερότητα», λέει. «Ήταν επίσης απαραίτητο να το κάνουμε το 1965, όταν η Île-Jesus αναπτύχθηκε μόνο στο 20%, δεν μπορείς να χτίσεις μια νέα πολιτεία σε μια ήδη ανεπτυγμένη γη».
Τώρα, στην ηλικία των 77 ετών, ο Lavoie είναι συνταξιούχος και ζει μια ήσυχη ζωή στη Havre-des-Îles και δεν μπορεί να ονειρευτεί να ζήσει οπουδήποτε αλλού παρά κοντά στο Chomedey, μια γειτονιά που έχει τόσο μεγάλη σημασία γι’ αυτόν. Εξάλλου, αυτός είναι ένας άνθρωπος που έχει εντοπίσει την καταγωγή του για περισσότερα από 250 χρόνια στο «νησί του Ιησού» όπως ήταν αρχικά η ονομασία του Λαβάλ.
Ο Lavoie έχει επιτύχει πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της ζωής του, όπως να προεδρεύσει της Εθνοσυνέλευσης και να γίνει μέλος του Τάγματος του Καναδά. Παρ’ όλα αυτά, βλέπει το μεγαλύτερο επίτευγμά του ως την επιτυχή συγχώνευση και των 14 δήμων του Île-Jesus το 1965. Για έναν άνθρωπο που θυμάται το Île-Jesus ως αποτελούμενο κυρίως από γεωργικές εκτάσεις και ως το σπίτι μόνο 25.000 ανθρώπων, άξιζε τις δεκαετίες σκληρής δουλειάς και προσπάθειας για να δει τώρα τα εξαιρετικά αποτελέσματα. Στο βιβλίο του, ένας πρόλογος γραμμένος στα γαλλικά ισχυρίζεται, ότι ο καλύτερος τρόπος για να φανταστούμε το μέλλον που θέλουμε είναι να προσπαθήσουμε να το δημιουργήσουμε μόνοι μας. Αυτό το απόσπασμα είναι αντιπροσωπευτικό τού οράματος του Lavoie για την πόλη μας πριν από 40 χρόνια. «Είδα την πόλη με ένα συγκεκριμένο τρόπο στο μυαλό μου και δούλεψα σκληρά για να κάνω τα ιδανικά μου πραγματικότητα», εξηγεί. «Δε μετανιώνω: Αν έπρεπε να το ξανακάνω από την αρχή, δε θα άλλαζα τίποτα».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Jean-Noël Lavoie πέθανε στις 17 Μαρτίου 2013 σε ηλικία 85 ετών στις Κάννες της Γαλλίας.
