Για πρώτη φορά στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, βιώνουν ταυτόχρονα σοβαρές αναταράξεις στο εσωτερικό τους, δίχως να μπορεί κανείς να προβλέψει τις μεσομακροπρόθεσμες εξελίξεις
Αν και παραδοσιακά οι ευρωεκλογές δεν προσφέρονται για την εξαγωγή σοβαρών πολιτικών συμπερασμάτων, στην Ελλάδα η 9η Ιουνίου τείνει να αναγορευτεί στην ημερομηνία ορόσημο, οπότε και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και για τα τρία μεγαλύτερα σε εκλογική επιρροή κόμματα της χώρας.
Κι αυτό διότι, ούτε στη Νέα Δημοκρατία, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ, μπορούν να θεωρήσουν εαυτούς νικητές της εκλογικής μάχης, αφού:
• Η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μία πύρρειο νίκη ερχόμενη μεν πρώτη σε ποσοστά (28,31%), χάνοντας ωστόσο 12 και πλέον μονάδες από τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του ‘23 και σχεδόν ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους σε μόλις ένα χρόνο.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να εισπράξει έστω ένα στοιχειώδες πολιτικό κέρδος από τη φθορά του κυβερνόντος κόμματος και έμεινε στα ρηχά του 14,92% απέχοντας σχεδόν 9 μονάδες από τα ποσοστά των ευρωεκλογών του 2019 και περίπου 3 μονάδες από τις εθνικές κάλπες του Ιουνίου του 2023.
• Το ΠΑΣΟΚ απέτυχε παταγωδώς να κατακτήσει το μεγάλο του στόχο να αναδειχτεί δεύτερο κόμμα και αντί αυτού, ο Νίκος Ανδρουλάκης είδε την πλάτη του Στέφανου Κασσελάκη, με τους ψηφοφόρους να δίνουν στο Κίνημα το πενιχρότατο 12,79%.
ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ Η ΓΚΡΙΝΙΑ
Αυτές οι χαμηλές πτήσεις αποτελούν τη γενεσιουργό αιτία του βέρτιγκο, στο οποίο στροβιλίζονται επικίνδυνα όλες αυτές τις ημέρες και οι τρεις πολιτικοί σχηματισμοί. Αρκεί μία διαγώνια ματιά στα ρεπορτάζ του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου για να αντιληφθεί κάποιος, ότι η γκρίνια διατρέχει οριζόντια τη Ν.Δ., τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αγγίζοντας ευθέως τις ηγεσίες τους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εμφανίζεται να το έχει το ΠΑΣΟΚ, όπου ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης αμφισβητείται από περισσότερους του ενός δελφίνους, κι όπως περιγράφεται αναλυτικά σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Η ΑΠΟΨΗ», το πιθανότερο είναι ότι το φθινόπωρο και μέσω της εσωκομματικής κάλπης θα γίνει το τελικό ξεκαθάρισμα.
Αντίστοιχες σε ένταση είναι οι αναταράξεις και στην Κουμουνδούρου, έπειτα από τις αναφορές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, για χάος στα οικονομικά του κόμματος και για ύπαρξη «μαύρου χρήματος, που έφεραν την αντίδραση 89 στελεχών –βουλευτών και μελών της Κεντρικής Επιτροπής– που απαιτούν αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ, επιφυλάσσοντας ταυτόχρονα ένα μεγαλοπρεπές άδειασμα στον αρχηγό τους αναφορικά με το «μαύρο» χρήμα και το κλείσιμο της ιστορικής «Αυγής».
Στη Ν.Δ., τέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει καιρό να ξεχάσει την τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, καθώς για πρώτη φορά στα εννέα χρόνια της αρχηγίας του βρέθηκε απολογούμενος στους βουλευτές της παράταξης, οι οποίοι μεταξύ πολλών άλλων του επεσήμαναν σε έντονο ύφος, ότι χάθηκε ο ιδεολογικός προσανατολισμός του κόμματος, ότι η διεύρυνση της Ν.Δ. προς το κέντρο μετάλλαξε τον αξιακό κώδικα της παράταξης και φυσικά, ότι κάποιες αποφάσεις ενόχλησαν την ψυχή των νεοδημοκρατών.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΤΙ;
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια πολιτική συνθήκη που αναμφίβολα δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, τουλάχιστον στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Το κυριότερο; Δεν έχει έναν εύκολα προβλέψιμο ορίζοντα σχετικά με το τι θα «γεννήσει» αυτή η συνθήκη για το μέλλον του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Απόδειξη ότι ουδείς μπορεί αυτή τη στιγμή να προβλέψει με σιγουριά τι θα γίνει, για παράδειγμα, το φθινόπωρο στο ΠΑΣΟΚ. Θα έχει καινούργιο αρχηγό, κι αν ναι, τι δυναμική θα του προσδώσει η αλλαγή;
Εξίσου απρόβλεπτη και η όποια εξέλιξη στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι εξαιρετικά αμφίβολο ποιοι, υπό ποιους αστερίσκους και μέχρι πότε, θα αντέξουν τα «άλλα κόλπα» του Κασσελάκη. Πολλώ δε μάλλον, δεν μπορεί να προβλεφθεί αν αυτοί που θα κουνήσουν μαντίλι θα πάνε να συναντήσουν τους μέχρι πρότινος συντρόφους τους στη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, αν θα… ροβολήσουν στο όμορο ΠΑΣΟΚ ή αν όλοι μαζί παρέα οι φευγάτοι και μη από την Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη, θα επιχειρήσουν να στήσουν ένα «πληθυντικό» κεντροαριστερό σχηματισμό στα πρότυπα της σύμπραξης που έκαναν τα κόμματα του προοδευτικού τόξου στη Γαλλία.
Από το κάδρο του απρόβλεπτου των όποιων εξελίξεων δεν μπορεί να εξαιρεθεί ούτε η Νέα Δημοκρατία, έστω κι αν τα δικά της προβλήματα δεν έχουν το μέγεθος και την οξύτητα αυτών που βιώνουν η Κουμουνδούρου και η Χαριλάου Τρικούπη. Εκτός πια αν μπορεί κάποιος –που δεν μπορεί…– να διαβεβαιώσει, ότι λ.χ. ο Κυρ. Μητσοτάκης θα εξαντλήσει το υπόλοιπο της «γαλάζιας» τετραετίας δίχως να υποκύψει στον πειρασμό του εκλογικού σεναρίου «4+2+4» που τον θέλει να αποπειράται να στήσει ξανά εθνικές κάλπες μέχρι του χρόνου, ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορέσει να εξασφαλίσει σχετικά αναίμακτα ακόμη μία –την τρίτη στη σειρά– πρωθυπουργική θητεία. Αν, τελικά, για κάτι μπορεί να υπάρχει μια βεβαιότητα, αυτό είναι ότι δεν πρόκειται να πλήξουμε…
